Dwa wielkie czerwone
-
Ostatnio w Warsztacie
-
beta_b 5 608
To wersja po korekcie AI.
Grzeszę —
codziennie,
od nowa. I będę wyklęta.
Nie schroni mnie anioł,
ni piekła udręka.Nie mogę nasycić,
zatrzymać się w drodze —
ni kara, ni nagroda
tu nic nie pomoże.Nie dalej, nie bliżej,
nic z reguł ogółu,
prawd wiary, tradycji —
i nikt z ludzi, z tłumu
zatrzymać nie zdoła.Nie wyrwie mi serca
ni myśli z czoła:
że jestem szczęśliwa!
Gdy wokół — mordęga się szerzy i trwoga...Czy jestem...
szalona?!
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 63 odpowiedzi
- 1 645 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 775 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 721 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 492 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 550 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witam - no tak - poprawiłem - dziękuje - Pzdr. -
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
@Migrena Nie, to nie jest błąd, tylko: logika, niektórzy tak robią - celowo wprowadzają w błąd nieświadomych czytelników - pozwalają na to anonimowe nicki, a ci - którzy używają pełnej tożsamości - są bardzo inteligentni, wie pan może - co to jest rozdwojenie osobowości? Łukasz Jasiński -
Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano
Jodła stuletnia rzekła do pąsowej róży: Ja przetrwałam śnieżyce, nawałnice, burze, Przetrwałam huragany i zimę stulecia, A twój powab zapachu, nektaru i kwiecia (Mówię to nie złośliwie, lecz ze szczerą troską) Nie przetrwa dwóch dni błota, wichru ni przymrozków. Cenne wprawdzie jest piękno, kolorów wspaniałość, Lecz liczy się naprawdę – solidność i trwałość. Słuchała tego róża, wzruszając płatkami. I odrzekła: Sąsiadko, mówiąc między nami To rozmaicie bywa w życiu naszym ziemskim, Niezbadane są bowiem wyroki niebieskie. I przyszła nawałnica, uderzył huragan, Z nieba spadł deszczu kocioł, gradu pełny sagan. Rankiem dnia następnego, róża oraz jodła, Które burza pospołu ku ziemi przygniotła, Leżały razem w strzępach, smutno i żałośnie, Tak to czasami bywa o karpackiej wiośnie, Ale przestrzec tu muszę zuchów oraz śmiałków, Że na całej planecie tak bywa – pyszałkom… -
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
Historia Polski może być interesująca nie tylko dla nas samych - w piątek członkowie hiszpańskiej grupy rekonstrukcyjnej Poland First to Fight po raz kolejny złożą - W Godzinę W - kwiaty na grobie uczestniczki Powstania Warszawskiego, która znalazła swój ostatni spoczynek na cmentarzu w małym miasteczku - Borja. Źródło: Fakt Łukasz Jasiński -
Przez beta_b · Opublikowano
To wersja po korekcie AI. Grzeszę — codziennie, od nowa. I będę wyklęta. Nie schroni mnie anioł, ni piekła udręka. Nie mogę nasycić, zatrzymać się w drodze — ni kara, ni nagroda tu nic nie pomoże. Nie dalej, nie bliżej, nic z reguł ogółu, prawd wiary, tradycji — i nikt z ludzi, z tłumu zatrzymać nie zdoła. Nie wyrwie mi serca ni myśli z czoła: że jestem szczęśliwa! Gdy wokół — mordęga się szerzy i trwoga... Czy jestem... szalona?!
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się