Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bosa stopa wędruje przez świat

Roklin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Roklin

Roklin

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Stopa najszybszym jest źródłem poznania,

bo pierwsza dotyka ścieżynek niepewnych.

Ze mchem rozmawia, kamieniom się kłania,

raz kurz ją spowija, raz deszcz zmywa rzewny.

 

Chłody niestraszne są twardej podeszwie,

choć ból musi znosić, gdy chwila wymusza.

Trudzi się, poci i brudzi, aż wreszcie

przystaje, a kciuki masażem już kuszą.

 

Jej mózg oznajmia: chcę biec za dziewczyną,

więc pędzi, jak może, za oczu wskazaniem.

Ona wie pierwsza, czy weszła na minę,

czy wyraz twarzyczki przemieni krok w taniec.

 

Siostra przy siostrze - raz szorstkie, raz gładkie -

w rytm serca podskoczą, gdzie mięśnie poniosą.

Oko się wzrusza, gdy patrzy ukradkiem,

jak stopa wesoła przez świat idzie boso.

16.11.2018

Edytowane przez Roklin (wyświetl historię edycji)
3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Justyna Adamczewska

Justyna Adamczewska

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale napisałeś i fajnie, ciekawie, zwraca uwagę, przyciąga. Wena była z Tobą i nadal jest. 

 

Zabawy nigdy dość, choć i tu umiar jednak potrzebny, bo czyż odróżniailibyśmy zabawę od powagi, gdybyśmy tylko się bawili. 

 

Wg słów: Jest czas siewu i czas zbiorów. Narka, Roklin. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Mistrzunio

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Domysły Monika Dziękuję. Pani sobie poczyta, a zaraz potem proszę pisać i niech pani tak uczyni w myśl uznania mojej skromnej osoby, bo chętnie przeczytam, jeden tekst już przeczytałem :)))
    • Leszczym
      Gniot

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Rafael Marius Nie dotknęli plastiku, no są takie jeszcze mini ludy. Ale czy nie dotykają nieszczęść? Wiesz włócznie, lwy, kanibalizm etc. Życie krótsze o średnio 40 lat... Wiesz jakaś choroba ciebie zabija, zupełnie wyleczalna w rozwiniętej cywilizacji... W ogóle rozchodzi się trochę o to, że poziom szczęścia trudno określić. Trudno go uogólnić. Trudno zbadać. Niezwykle trudno ocenić, porównać, zrobić statystyki... I w gruncie rzeczy nie wiadomo do końca, czy taki afrykaniec ma lepiej od polaka, czy gorzej. A temperatura rośnie, średnioroczna, i choćby z tego tytułu może cierpieć bardziej niż dawniej. 
    • Domysły Monika
      Mistrzunio

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      No cudów nie ma ... Każda osobowość ma drogę wstecz . A tu widzę OSOBOWOŚĆ. Wzbudzić czyjś szacunek mój Pan ma . W akcie uznania chylę czoło mądrą treść

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Andrzej P. Zajączkowski
      Hermann Hesse - We Mgle (Im Nebel)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      We mgle wędruje się nieprzyjemnie! Każdy krzak i głaz jest samotny tam, Drzewa nie widzą się wzajemnie, Każdy jest sam.   Pełen przyjaciół był mi świat przeszły, Gdy w świetle żyło mi się błogo; Teraz, kiedy mgły nadeszły, Nie widzę nikogo.   Zaprawdę, mądrość tym nie udzielona,  Którzy ciemności nie zrozumieli, Co cicha i nieunikniona Od innych dzieli.   We mgle wędruje się nieprzyjemnie! Samotnie życie płynie nam. Ludzie nie znają się wzajemnie, Każdy jest sam.   I Hermann: Seltsam, im Nebel zu wandern! Einsam ist jeder Busch und Stein, Kein Baum sieht den andern, Jeder ist allein.   Voll von Freunden war mir die Welt, Als noch mein Leben licht war; Nun, da der Nebel fällt, Ist keiner mehr sichtbar.   Wahrlich, keiner ist weise, Der nicht das Dunkel kennt, Das unentrinnbar und leise Von allen ihn trennt.   Seltsam, Im Nebel zu wandern! Leben ist Einsamsein. Kein Mensch kennt den andern, Jeder ist allein.   A pod poniższym adresem, jako poezja śpiewana w wykonaniu Die Toten Hosen:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Rafael Marius
      Gniot

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      @Leszczym Ja wszystkich ludzi postrzegam jako ofiary z wyjątkiem ludów pierwotnych, żyjących w takich obszarach świata, gdzie jeszcze system nie sięga. Wierzę, że za górami za lasami jeszcze tacy są, którzy nie dotknęli nigdy plastiku, jakkolwiek go rozumieć.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...