Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prosty to wierszyk Kobro, ale odwołuje się do relacji z mamą, a to większość z nas nosi w sercu jako dobre doświadczenie. 
W zasadzie to staram się tak smutno nie mędzić, ale sam tekst przyszedł. I musiałam go zapisać, pod karą niezaśnięcia o trzeciej nad ranem. Czasami wiersze dają popalić jak prawdziwe niemowlaki. ;) Trzeba dokarmić (zapisem), żeby mogły pospać dalej. 

Dzięki za obecność. bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przyjemnie przeczytać, że czas nie stracony. Dziękuję i się kłaniam - bb

 

Justi,

głowę kładłam do smyrania, do dziś wysoko cenię tę formę pieszczoty ;D

Dziękuję, że mi czas poświęcasz. Ostatnio mi trudniej. Szukam ulgi w slowach. Przytulam. bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tak, rozumiem, ja tylko sobie o tym szarpaniu. Wiesz, kiedy byłam dzieckiem, miałam długie, kręcone włosy. Siadałam na małym krzesełku - takim jak, dla małej dziewczynki, było błękitne, a mój Tato (który już nie żyje), czesał delikatnie moje włosy. Mój Tato był dobry.

 

Dobrze, ze znajdujesz, Betko,bo znajdujesz, prawda? Jakże ja cenię Twoje wiersze za ich spokój. 

 

Spij spokojnie, J. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tomass77,

napisałam 4 zwrotki, zamieściłam 3, z czasem 1 skasowałam. Nie chciałam się rozmydlić. Znak, że nie zajęłam dużo czasu, a tekst spełnił swoją rolę. Dziękuję za uwagę. 

 

Zależy jakie mamy wspomnienia, ale najlepiej pamiętać te dobre. Ściskam, Waldemarze.  

 

Tak, to jej śladem idziemy przez życie. Marlett, jesteś dobrym duchem od lat na orgu. Przyjemnie mi się robi na sercu, widząc Cię przy moim wierszyku.

 

W delikatności trudno Cię Maryś dogonić. Ściskam ciepło.

 

Don_Kebabbo, chciałam wpleść przekaz, że wspomnienia z mamą potrafią wyciszyć. Każdy ma swoje sposoby, ważne by działały. Dzięki za czytanie. 

 

Pozdrawiam jeszcze raz wszystkich i każdego z osobna,
łącznie z tymi co zostawili imponującą liczbę serduszek, pod tym drobnym wierszem. bb

Opublikowano

Głęboko, Beto, i pięknie. Te 'wystające myśli' od razu uroczo dotknęły. Ten wiersz to nie tylko utulenie peelki wspomnieniem, ukojenie. Rytualne czesanie włosów, oby w dzisiejszym pędzie był na to czas, bo mam wrażenie, że to jest głęboki symbol więzi, siły pierwiastka żeńskiego. 

Nadrabiam dziś choć trochę zaległości ;) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...