Okruchy szczęścia

[karenka]

Bywa ze szczęściem jak z okularami, 
które nosimy na własnym nosie, 
gdy wciąż daleko jego szukamy 
a myślą wołasz uśmiechnij się losie. 

 

A szczęście z nami za pan brat przebywa 
jak barwna tęcza kolorami świeci
w ciepłym uścisku jest babcinej dłoni
a innym razem w blasku oczach dzieci. 

 

W czułym spojrzeniu bliskiej nam osoby 
i drobnym geście miłego sąsiada 
który co rano mówi nam dzień dobry 
chwilę przystanie i do nas zagada. 

 

Szczęściem jest czasem ta głęboka cisza, 
gdzie tylko słychać zegara tykanie 
i tam, gdzie płynie kojąca muzyka 
albo, gdy słyszysz, dobranoc kochanie. 

 

Cóż to jest szczęście, każdy o to pyta 
i jak za motylem ugania się w lato 
a szczęście to siostra, która ma warkocze 
psotny braciszek i mama i tato. 

 

Szczęście to taka radości jest chwila, 
co koi smutek, by ból wynagrodzić. 
Ono się pojawia nieoczekiwanie 
ulotna, tajemna by życie osłodzić. 

 

Ciągle gonimy, tam gdzie szczęścia nie ma, 
tracimy zdrowie by zyskać pieniądze. 
Nie doceniamy co jest tu i teraz, 
gdy sercem zawładną namiętność i żądze. 

 

Świat serwuje dzisiaj modę na sukcesy, 
reklama, marketing, firmą zarządzanie. 
Jednak w tym wszystkim brak czasu niestety, 
w pośpiechu łykasz kawę i śniadanie. 

 

Liczy się szybkość, ilość i mamona, 
by potem doznawać uciech tego świata. 
A gdzie w tym wszystkim jest miejsce na miłość 
by kochać dzisiaj syna, albo brata. 

 

Ty wiesz najlepiej co się szczęściem zowie 
i o nim miewasz wyobrażeń wiele, 
ciągle się kręcisz jak ten kołowrotek 
i nawet pracujesz we świętą niedzielę. 

 

I tak budujesz sobie zamki z piasku 
żyjąc zamknięty w swoim własnym ego. 
Trudno jest pojąć, że w tobie jest szczęście 
stłumione tylko naglącą potrzebą. 

 

Troszczymy się wiele a tak mało trzeba, 
by nie żyć tylko na jednym oddechu, 
dojrzeć to szczęście rozsiane wokoło 
by zacząć życie bez tego pośpiechu. 

 

Szczęście gości wszędzie przy każdej okazji. 
Spróbuj proszę tylko swe serce otworzyć 
i w czyjeś dłonie czasem pomarszczone 
je cicho wsunąć by stokroć pomnożyć.

Edytowane 16 Listopada 2018 przez karenka (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

Wiersz sympatyczny i ciepły. Długość działa na jego korzyść, bo np. czytelnik mający nos na kwintę czytając kolejną już zwrotkę musi się wreszcie poczuć choć trochę szczęśliwszy... :)

 

Dodam jednak, że chociaż kilka lat temu zgodziłabym się z treścią w 100%, to teraz... cóż.

 

Pozdrawiam

 

P.S. Wyrównałabym rytm przez ujednolicenie długości wersów.

[jan_komułzykant]

zgadzam się z WarszawiAnką, że rytm trzeba poprawić i koniecznie przesunąć - zrobić spację po przecinku, ale od bardzo dawna pierwszy raz nie przeszkadzała mi długość wiersza. Pięknie. Bardzo dobrze się czytało.  :)

Pozdrawiam.

 

[Danuta Brodziak]

Piękny wiersz bardzo realny dla mnie nic nie poprawiaj czy zawsze musimy się trzymać stereotypów i zasad .

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  ja  też bardzo na tak dla wiersza.

                                                                                                                       Radosnego wieczora życzę

[Maria_M]

Popieram propozycję @WarszawiAnka I @jan_komułzykant odnośnie wyrównania rytmu, wiersz na tym jeszcze bardziej zyska, ale serce i tak daję za temat. Prawdę piszesz. Pozdrawiam:)

[karenka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję Ci za pozytywny odbiór i sugestie:)pozdrawiam cieplutko

[karenka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję serdecznie*)

[karenka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję za budujące słowa Danusiu/pozdrawiam ciepło*

[karenka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję serdecznie Mario za miłą gościnę i pozytywny odbiór/pozdrawiam

[karenka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję Waldemarze za miłą wizytę/pogodnego dzionka

[mysticp12]

Wiersz piękny,ale podprogowy tzn.buduje coś co może się nie spełnić nawet jeśli wszystko wiernie wykonamy jak trzeba.

[WarszawiAnka]

@karenka i @pomaranczowy.kot : Dziękuję! :)

[WarszawiAnka]

Przypomniało mi się z dawnych czasów... :)

 

"Nigdy się nie zniechęcaj,

Zawsze próbuj żyć na nowo.

Każdy dzień choć najgorszy skończy się.

Chociaż czujesz się słaby

I nic Ci się nie układa,

Zapamiętaj, jutro też jest dzień."

 

Pozdrawiam

[WarszawiAnka]

@karenka:  Cieszę się, że jesteś ze mną na moim profilu. :)

 

Pozdrawiam - i zapraszam :)

 

P.S. Próbowałam wysłać prywatną wiadomość, ale nie wyszło.

[Alicja_Wysocka]

Bardzo pogodny. W sam raz jesienne chandry, chmurki

i humorki. Widziałam tęczę podczas czytania :)

 

szczęście, o szczęście

moje kochane,

zaraz tobie opowiem

co wymyśliłam nad ranem

 

że mnie ze sobą zabierzesz

w jakąś słoneczną niedzielę,

zabierzesz mnie na lizaki,

a potem na karuzelę.

 

obiecam, że będę grzeczna

na pewno się tobie nie zgubię

tak dawno mnie nigdzie nie brałeś,

aż zapomniałam, że lubię.

 

[Sylwester_Lasota]

No i zapaliłem czerwone serduszko :).

Szczęście może czasami też przynieść zaprzestanie pogoni za tym co mogłoby szczęście przynieść. Takie to pokręcone życie, niestety jest.

Pozdrawiam :)

[WarszawiAnka]

@karenka : Dziękuję. :)

[Nata_Kruk]

W istocie, podałaś/wymieniłaś w wierszu okruszki, które składają się na ogólnie pojęte szczęście.

Wiersz pisany 'sercem' i to jest w nim najprzyjemniejsze.

Gdzieniegdzie są małe potknięcia rytmiczne, ale wobec podjętego tematu, chyba nie warto ich roztrząsać.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.... nie bądźmy 'ślepi', zbierajmy okruszki, warto.

Pozdrawiam.