Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ostatnia szansa


Rekomendowane odpowiedzi

W świecie, gdzie nie ma prawdy
życie nieżyciem się toczy
i człowiek wydaje się zdrowy,
a jednak nie widzi na oczy.

I nawet, kiedy postrada
wszystkie dookoła rozumy,
nic to dla oka Boga,
marne te pychy i dumy.

Świadomość się stanie przeklęta
jak jarzmo surowe ze stali,
niewierność w sumieniu się słyszy,
co dławi od środka i pali.

A gdyby tak zamknąć wrota
do władzy haniebnej i sławy,
za głosem serca podążyć,
ocalić, co da się naprawić.

Tak czynią ci rezerwiści,
lecz nie ten, co stale w szeregu,
on nigdy nie traci pozycji,
dopóty nie stanie na brzegu.

Eskorta wciąż czeka gotowa,
by porwać złą duszę w zaświaty,
zionie zgłodniała pochodnia,
dżwięczą kajdany i kraty.

Każdy ma szansę wyboru,
wszak w darze umysł i wola,
nieść belkę krzyża w zaparte,
lub złote berło potwora.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

I nawet, kiedy postrada
wszystkie dookoła rozumy,

 

Karenko, ładny wiersz. Godne uwagi w Twoim utworze jest to, że "przełamałaś" stały związek frazeologiczny (idiom) postradać zmysły  idiomem  pozjadać wszystkie rozumy. I choć to moje przełamać idiom idiomem przez wielu strażników poprawności językowej podkreślone będzie na czerwono, a Twoje postradać rozumy okrzyknięte błędem frazeologicznym - warto, warto mieć w sobie odwagę do "rozbijania stałych związków frazeologicznych". Nie bójmy się tego jako ludzie piszący poezję czy też prozę. Ślę pozdrowienia :)    

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...