Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

w mdłym świetle nocy

ostrze zatacza kolejny

krąg wtajemniczenia

tnąc powietrze chłodem

 

zastygasz tworząc jedność

umysłu ciała i broni

analizujesz sceny

czas zwalnia

 

nie liczy się nic tylko

spojrzenie utkwione

w oczach przeciwnika

i jego ruchach

 

echo krótkiej walki

unosi wiatr pozostaje

jedynie trup i czarna kałuża

z której patrzą martwe gwiazdy

 

każdy krok gest słowo decyzja

jest drogą w kierunku

piekła lub nieba

 

 

,,w życiu istnieją tylko dwie chwile

ta w której się rodzisz i ta w której

zrozumiesz do czego jesteś stworzony"

 

 

Edytowane przez Saint Germaine (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Ne pamiętam dokładnie tego cytatu więc tak mniej więcej go zapisałem ale gdyby nie narodziny nie byłoby linii życia w którym możemy robić różności czyli mieć kochanki żony dzieci pracę masę pięniędzy i czegoś będzie brakować więc musimy odkryć do czego nas stworzono wtedy w pełni wykorzystamy życie.

Dlaczego nie zabójca? Bo takim może zostać każdy ot przez zwykły wypadek a assassynem nie zostaje się przypadkowo. W każdej dziedzinie życia można być artystą:-)

Pozdrawiam

Opublikowano

Za Sylwkiem, nie za bardzo lubię obce tytuły. O assassynach (assassini) pisał w "Milczących psach" Waldemar Łysiak, jest co czytać.

Pomysł niezły, ale treść niewyszukana, osobiście inaczej bym zapisała wersy, uszczuplając  pewnie o.. co nieco..

(...)

jedynie trup i czarna kałuża

a w niej gapią się martwe gwiazdy

(...)

chyba ładniej byłoby... przyglądają się jej gwiazdy. Czy martwe.? nie sądzę.

Pozdrawiam.

 

 

Opublikowano

Asasyn pochodzi od słowa assa- strażnik twierdzy cała sekta to nazryci.

W angielskim morderca to killer- murder z tego co ja wiem może i assassyn ale to już zapożyczenie do tych idiotycznych gier. To co opisałem w tekście równie dobrze może dotyczyć chwili przed startem np w skoku w dal wzwyż o tyczce czy na nartach.

Ninja mieli w sobie więcej z samuraja niż ci co siebie samurajami nazywali.

Czy ważne skąd co pochodzi?

 

Opublikowano

Jeśli mogę się włączyć w dyskusję n.t. tytułu, to jest on jakby najbardziej marketingową częścią utworu. Owszem ma symbolizować ale i przyciągać. I z pewnością, jest to sowo "fajniejsze" niż nizaryta czy morderca, zabójca. Tym bardziej, że jakiś morderca ostatnio tutaj grasował, ale my nie mamy TV, więc nie jestem w temacie. Tytuł, nawet jak jest po ichniemu, ale jest zrozumiały według mnie nie wadzi.

Że pozwolę sobie przypomnieć przecudny wiersz Władysława Broniewskiego "Warum" 

Bardzo poetycka i dla mnie odkrywcza puenta.

 

Pozdrawiam

https://poezja.org/wz/Broniewski_Władysław/818/Warum

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W natłoku wielu myśli i wypłakanych łez. Tłumaczyłem ci boże jakie to życie jest. Wpatrzony nocą w okno prosiłem Cię o zdrowie. Szeptałem wzrok spuszczając, że samotności się boję.   Czas goił wiele ran, lecz ciągle powracały. Bałem się nie raz ten świat pozostawić. Samotny smutny jeden chodziłem na spacery. Miałem wrażenie, że zaraz pozostanę niemy.   Lecz pewnego wieczoru poznałem pewną damę. Którą mogłem nazwać pełnego szczęścia mianem. Do dzisiaj zaskoczony w odwzajemnioną miłość. Wrzucam smutki i żale w wielkiego ognia stos.   Dziękuję ci kochanie, że wciąż przy mnie jesteś. Chciałbym choć nie mogę zachować zdrowia resztę. Mogę wręczyć tylko swe własne dobre serce. Nie siłę i urodę wiec daję jak najwięcej.   Wtuleni w swe ramiona po ciężkim pracy dniu. Wpatrzony w twoje oczy rozumiem cię bez słow. Uciekają kłopoty w tedy boją się nas. Kochając siebie bardzo tak wiele możemy dać.
    • Z sennej otchłani promień światła  refleksem ciszy, lśnieniem ciał rozświetla ciemność przenikając  noc, która kruszy ciężar gwiazd.   Dryfując lekko zmysłem lotu miękkością skrzydeł wzruszam czas, a może ze mną zamkniesz oczy  by znaleźć w sobie światła blask.!?          
    • @iwonaroma Świetnie wykorzystujesz kontrast między fizyczną agresją a nieuchwytną "istotą białą". Ta lawina brutalnych, cielesnych działań – wszystkie te kopnięcia, uderzenia, chwytania – buduje narastające napięcie, by nagle się zatrzymać przy czymś eterycznym, niedostępnym. "Szara strefa" na czubku głowy to świetna metafora – coś pomiędzy, nieokreślonego, choć dosłownie mózg to szara masa. Ta "biała istota" w "szarej strefie" tworzy intrygujący paradoks
    • @Migrena To piękny i subtelny liryk o miłości, która osiąga wymiar metafizyczny, wręcz mistyczny. Miłość nie jest tu tylko uczuciem, ale fundamentalną siłą, która podważa samo poczucie rzeczywistości. Twoje istnienie jest uwarunkowane wzajemnym "śnieniem" z ukochaną. To nie jest jednostronne uczucie, lecz wspólne tworzenie rzeczywistości, w której "świat znajduje sens". Cały świat staje się jej odbiciem, a Ty topisz swój rozsądek w jej oczach. Napisałeś wiersz o miłości totalnej – takiej, którą nie dodaje się do życia, ale która staje się całym życiem. Jak zwykle - świetny!
    • @UtratabezStratyBardzo dziękuję! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...