Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

on, po prostu stworzeniem ziemskiej rzeczywistości
był, cierpiał wiernie! no właśnie! zagadnienie
tylko czasami zaszczekał skargą
zwymyślał niebiosa bólem
z angielskiego na imię miał Buick
po polsku zwyczajnie Biuk

 

oh! jakże bym chciał raz jeszcze
pogłaskać go...i przeprosić!

 

czy cierpienie zabawą jest bogów
być może obłędem ich myślenia
wszakże on do rozpuku
wyśmiewa ich błędne wybryki.
uwolniony z doczesności
w innym już uniwersum przebywa

Edytowane przez Wieslaw_J._Korzeniowski (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Co autor miał na myśli? Co poeta chciał powiedzieć? To pytania zadawane przez polonistów na lekcjach języka polskiego przy interpretacji poezji, gdy nie wiadomo o co chodzi. Trudne. Czyta się raz i już nie wraca. A może tylko nie rozumiem?

Pozdrawiam serdecznie i proszę o wykładnie.

Opublikowano

Komentarz rozpocznę dygresją;

nie wiem czy mnie kojarzysz, jeśli nie, to przypomnę,

 

bardzo dawno temu, napisałem pod Twoim wierszem - Panie Wiesławie,

a Ty mi odpisałeś - pisz do mnie Wiechu.

Nasza znajomość zaowocowała jakimś tomikiem adresowanym na antypody.

Jak nie wierzysz, to poszukaj na półce :) :)

A teraz co do wiersza;

dobrze napisany, trudny do skumania,

wersy:

 

Wszakże On do rozpuku
wyśmiewa ich błędne wybryki.

 

trochę gmatwają zrozumienie, zwłaszcza On - przez duże o.

Ale to wcale nie przeszkadza w ocenie tego wiersza.

Zastosuję tu stare - ale jare - powiedzenie:

wiersz niekoniecznie trzeba rozumieć, wystarczy, że się go czuje.

Ja go czuję.

Pozdrawiam Cię Wiechu serdecznie

Wiktor

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam Cię MaksMara. Pamiętam tamte szkolne czasy, gdy trzeba było na pamięć uczyć się wierszy, ale to było małe piwko w porównaniu z interpretacją wierszy. Niektóre były lżejsze w zrozumieniu, inne znowu potrafiły nabawić nie jedną osobę bólu głowy. Powroty niejednokrotnie ułatwiają zrozumienie, tak myślę. 
Pozdrawiam 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam Cię serdecznie Wiktorze! Tomiki Twoich wspaniałych wierszy stoją na półce mojego serca. W rzeczywistości spoczywają one w jednym z moich pudełek wypełnionych książkami. Losy ciągle rzucaj mnie tu i tam. Cieszę się, że czujesz to co chciałem wyrazić w tym powyższym przesłaniu.
Pozdrawiam jeszcze raz serdecznie, pozdrowienia dla Bożenki.
Wiechu

Edytowane przez Wieslaw_J._Korzeniowski (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Oj Wiesiek,

tymi pozdrowieniami dla Bożenki rozrzewniłeś mnie,

rzuć proszę okiem na KOMUNIKAT (na samym dole)

na mojej stronie: -

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję i pozdrawiam

Wiktor

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiktorze, tak mi przykro i smutno, a teraz w tej chwili, gdy to piszę, serce moje płacze z Twoim i łzami się zalewam gorącymi. Jestem z Tobą Przyjacielu całym moim sercem. Miłość Twojego życia już nie musi cierpieć, a  jej Duch otula Cię miłością bezwarunkowa na wieki.

Edytowane przez Wieslaw_J._Korzeniowski (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam.

To tylko moje subiektywne zdanie. Przeczytałem ale zostaje we mnie jedynie puste uczucie. Piękne naczynie jako takie bo widać że konstrukcja wiersza jest na wskroś przemyślana ale nie znajduje w nim emocji uczuć. Czytam dużo i niektórych wierszy nie rozumiem ale czuje sie emocje które emanuje z wiersza tu niestety nie potrafię ich znaleźć. 

Pozdrawiam może następnym razem mi sie uda.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam Cię Marcin! Subiektywizm jest nam wszystkim nie obcy, a szczególnie takowe stanowisko w dziedzinie poezji jest bardzo użyteczne. Piękne naczynia często  puste ponieważ służą tylko po to aby na nie patrzeć, jednakże zależy z czego 
i jak  zbudowane, a wówczas wydają dźwięk szczególny. Dzięki za wgląd i komentarz!
Pozdrawiam serdecznie
Wiechu albo Wiesław

Opublikowano

Witam -  trudny wiersz  Wiesławie - bardzo osobisty jak czytam.

 Więc na tym zakończę.

                                                                                                                                              pozd.                                                                                                                                  

Opublikowano

Podoba mi się wiersz. Ja też odebrałam go jako wspomnienie psa, który odszedł. Wiem, że taka śmierć może boleć niewiele mniej niż odejście bliskiego człowieka. Psy kochają ludzi bezwarunkową, wierną miłością, często ponad własne życie. A ich cierpienia nie są ani trochę mniejsze niż nasze.

Nie wiem tylko, skąd stwierdzenie, że " wszakże on do rozpuku / wyśmiewa ich błędne wybryki"? Tego nie rozumiem...

I nie jest to oda. Nie ma tu patosu, podniosłego stylu, wynoszenia podmiotu lirycznego na piedestał, wychwalania jego niebywałych cnót.

Dla mnie jest to tren.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin zasadnicza różnica polega na tym że ludzie nie mają już czasu na wychowywanie dzieci a programują maszyny aby to robiły i taki młody człowiek wychowany przez sztuczną inteligencję będzie się kochał w sztucznej inteligencji. Można by było temat rozwijać w nieskończoność ale dając do ręki dziecku smartfona programujemy go już na całe życie. Dlaczego jest trend wśród elit aby nie dawać dziecku smartfona do czasu aż nie nauczy się odruchów ludzkich.
    • Pewien rabin co bogiem jest mu rodzic kompanowi nakazał przyjść do łodzi a gdy ten psioczył że już się zmoczył usłyszał - po palach, ośle, trza chodzić!   *****.*** sobota dzień narodzin człowieka i Ewy, a za podłe potraktowanie kobiet grzechem jest Jezu ufać tobie.
    • masz problem  nie szukaj pracy za chleb ona sama cię znajdzie  jak będziesz głodny    nie dadzą wiele  ale i umrzeć będzie trudno    szukaj pracy  myśląc jaka będzie z niej frajda  coś nowego byle jaka  to  osiem godzin kieratu    a ty  ty jesteś stworzony do...   nie wiesz do czego  stąd problem  od tego zacznij    nie myśl o swoim wykształceniu możesz być każdym    pomyśl na początek o polityce  może to to    wielka  niczym nieskrępowana kasa  i nie oglądając się  idź tą drogą    co ty na to    może uda ci się polubić  lekko płynące pieniądze    7.2025 andrew  Sobota, już weekend Miłego wypoczynku   
    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...