Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w niepamięć Cię wpisuję tam wyżej gdzie płynie
w oddali to co inne i gdzie świat przeminie...

jak obłok wydarty niebu gdy znikałeś w cieniach
jak wiatr kiedy idzie fala zapomnienia
wieje i usta na kształt przeoranej grudy
całuje zapamiętale lekko bez obłudy
tak się ściana płaczu deszczami otworzy
bierze w objęcia piekło kiedy sen pomorzy
przyjdzie cicho gdy w oczach Twoich już tam były
anioły stróże modlitwą wydzierając siły
stój duchu! baczność! świat stoi otworem!
wziąłeś bezsilność ciała za bezświata wolę
gdy śmierć przyszła nie porę gdy południe życia
krzyczało zejdź mi z oczu zejdź z mego oblicza

omdlewałam w ciszy trupią woń anioła
za swoją śmierć przy Tobie biorąc w drżeniu powiek
umierałam raz jeszcze i jeszcze na razy
póki oddech nie ustał i ciało bez skazy
nie przestało w ramionach drżeć ostatnią siłą
wiedziałam że tam jesteś chodź już cię nie było
nagła ciemność i jasna poświata anioła
czułam że cię tam wezwał i że cię tam woła
ona! ta podła matka każdego człowieka
wyrodna po trzykroć wyklęta jak tchórz ucieka
bym nie rzuciła się za nią ratować więź z tobą
okno! patrz ona tam stała kusząc więzią nową
bo Ty w świecie bez nazwy już stałeś u Bramy
dzielił nas tylko oddech jej jasna poświata
czułam że gdzieś odchodzisz że Twój duch ulata
by beze mnie na Nowe rozpostartym skrzydłem
wzlecieć poznać nieznane jej suknie przebrzydłe

krzyk tylko słyszałam ale czyj i kogo?
świat tylko pozostał chcę iść Twoją drogą
by w Nieznanym od nowa wpleść w sens to prawidło
jedna dusza dwa ciała- i serce i skrzydło

Opublikowano

@luna_
Hmmm...
Luno...
wiersz bardzo, ale to bardzo osobisty, , inny świat, wibracje wirujące po stracie kogoś bliskiego... to trudne, cholernie trudne...



"
w niepamięć jak obłok wydarty niebu
usta na kształt przeoranej grudy
deszczami piekło otworzy

niebo modlitwą
"




moc sił dla Ciebie...

Kraft



















Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W pustym łonie, gdzie echa tańczą cicho, tkwi embrion myśli, nie ciała. Składamy dłonie, szepcząc modlitwy, o duszę, która nigdy nie zaistniała.   Prawo i wiara, dwa kamienie młyńskie, mielą decyzje na proch codzienności. Jedni widzą iskrę, świętą i boską, inni zaś lęk, w imię wolności.   W komorze echa, gdzie sumienie waży, płód staje się sztandarem ideologii. Morderstwo? Zbawienie? Kto wskaże granicę? Moralność tańczy w rytm patologii.   Matka, ołtarz z krwi i kości, naczynie wyboru, pole bitwy. Jej ciało, nie jej, lecz publiczna własność, w dyskursie zimnym, pozbawionym liryki.   A co z tych, którzy przyszli na światło, ale światło ich oślepia, rani, dusi? Ich krzyk zagłuszony, mniej ważny, mniej święty, bo wiersz o życiu pisać trzeba, a nie katuszy.   Nienarodzony krzyk ma potężną siłę, rozdziera ciszę, zmusza do myślenia. Lecz krzyk żywego dziecka, bitego, głodnego, to tylko tło dla wielkiego istnienia.   Więc rzucam ten wers, jak kamień w wir wody: Hipokryzja jest największym grzechem. Czcimy potencjał, gardząc rzeczywistością, dusząc sumienia, odbierając oddech.
    • @huzarc   idę obok Ciebie.   tez nie wiem dokąd.   dziękuję.      
    • @Gosława   wsiąkanie w chłodną prawdę o przemijaniu
    • @huzarc   mocny kontrast między jawnym gniewem a cynicznym wyrachowaniem.   wers "rozpylę brokatem" genialnie oddaje brutalność aktu uniewazniania.   celne i zwięzłe ujęcie współczesnej polaryzacji.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) Cieszę się, że się spodobał i zatrzymał na chwilę.   Tak, to prawda. Dzieki za reakcję i komentarz. Pozdrawiam.     Myślę, że ten temat nie powinien się dać tak łatwo wyczerpać, ale zrobiłem co mogłem I jak umiałem, cieszę się więc z takiego odbioru. Dziękuję i pozdrawiam.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...