Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

za blisko pozwoliłam Ci
podejść
otworzyć drzwi
do myśli mych
zakurzonych

zająłeś przestrzeń
wypełniłeś oddechem
szeptem
który drżał w neuronach wzburzonych

teraz boję się
zabierzesz sny
i znikniesz
jakby nigdy świat mój
nie był Ci bliski

zostanę znów
jak ten samotny kot
miaucząc z samotności
prosząc o choć gest
spojrzenie
mleka pełną miskę miłości

Opublikowano

Dla mnie wiersz ciekawy, ogólnie mi się podoba, ale jeśli można zasugerować: myśli bym zostawiła, bez "zakurzonych'
... dalej "szeptem drżącym w neuronach" wedle mnie mogłoby wystarczyć. No i ostatnie trzy wersy w końcowej zwrotce, całe do poprawki.
Pozdrawiam serdecznie
an.em

Opublikowano

dziękuję bardzo
no właśnie kilka drobnych potknięć miałam przy tym wierszu, dlatego też pojawił się tu w Warsztacie by móc nieco pozmieniać, powycinać i powklejać nowych myśli...

biorąc uwagi pod uwagę moją uważną:

za blisko pozwoliłam Ci
podejść
otworzyć drzwi
do myśli
zakurzonych

zająłeś przestrzeń
wypełniłeś oddechem
szeptem
drżącym w neuronach


teraz boję się
zabierzesz sny
i znikniesz
jakby nigdy świat mój
nie był Ci bliski

zostanę znów
jak ten samotny kot
miaucząc o gest
spojrzenie
mleka pełną miskę miłości

to takie drobne poprawki, ale może i lepiej dzięki nim całość wygląda, sama nie wiem...

pozdrawiam, Magda

Opublikowano

To powinno być bez rymów - ręczę Pani :) Dwa ostatnie wersy trzciej zwrotki - jakby zbyt naiwne, proponuję wymienić na coś równie prostego, lecz mniej dosłownego w wyrazie. I trzecia zwrotka: gdyby również "odunaczocznić" to porównanie, zrobić śmielszy krok ku alegorii? Np.: "zostanie znów /kot samotny /miaucząc prosząc o gest" itd.

Tyle zastrzeżeń. Poza tym: dużo lirycznego ciepła i intymnści włożyła Pani w ten tekst; dziękuję :)

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.
    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
    • @Corleone 11 Pewne jest to i zacytuję Google.com:     "Tak, świat bez drzew zaginąłby lub stałby się miejscem skrajnie nieprzyjaznym dla życia, ponieważ drzewa są kluczowe dla produkcji tlenu, regulacji klimatu (pochłanianie CO2), utrzymania bioróżnorodności, stabilności gleby i zapobiegania erozji. Ich całkowity zanik doprowadziłby do globalnego ocieplenia, masowego wymierania gatunków i załamania ekosystemów, czyniąc planetę niezdatną do życia.  Kluczowe role drzew: Produkcja tlenu i pochłanianie dwutlenku węgla: Drzewa poprzez fotosyntezę produkują tlen, którym oddychamy, i pochłaniają CO2, główny gaz cieplarniany, co zapobiega smogowi i globalnemu ociepleniu. Równowaga klimatyczna: Regulują temperaturę, cieniując i parując wodę, a ich brak pogłębiłby efekt cieplarniany. Siedlisko życia: Są domem dla milionów gatunków, a ich utrata powoduje masowe wymieranie. Ochrona gleby i wody: Korzenie stabilizują glebę, zapobiegają erozji, a lasy regulują cykl wodny, oczyszczają wodę i powietrze. Zmniejszanie hałasu: Działają jak naturalne bariery akustyczne, co jest ważne zwłaszcza w miastach.  Konsekwencje globalnej utraty drzew: Nieodwracalne zmiany ekologiczne: Powrót do stanu sprzed zniszczenia byłby praktycznie niemożliwy. Kryzys egzystencjalny: Świat stałby się niezdatny do życia, prowadząc do głodu, chorób i konfliktów, zgodnie z przysłowiem: "Gdy ostatnie drzewo zostanie wycięte, ostatnia rzeka zatruta, ostatnia ryba złowiona, odkryjemy, że nie można jeść pieniędzy". 
    • :))))) (końcówka) pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...