Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W zasadzie, to jedynie pomysł na wiersz, dobrze zdefiniowany temat, bez poetyckiego rozwinięcia. To co byłoby w nim ciekawe i istotne, zawiera się w stwierdzeniu "podobno to tylko zabawa". Możliwości poetyckiej i intelektualnej eksploracji wręcz nieograniczone, a co dostajemy w zamian ? Nieco podrasowaną fiszkę z wikipedii...

"Wieszanie Judasza (Judasz, Judaszki) – ludowy zwyczaj związany z chrześcijańskim świętem Wielkanocy.
Obyczaj ten (...) nawiązuje do historii zmartwychwstania Chrystusa, przypominając o zdradzie Judasza"



"Judaszki - zabawa ze słomianą kukłą
coroczna kara za nieprzypadkowy pocałunek
za zdradliwe samobójcze dotknięcie absolutu"


Dostrzega pan jakieś istotne różnice ?





Opublikowano

@Krzysztof_Kurc

Nie będę się upierał i napierał, bo nie wolno stawiać autora w sytuacji, kiedy musiałby być adwokatem we własnej sprawie...
Nie napisałem, że to tekst o Judaszu i Judaszkach, pisałem o dużym temacie (ludzkiej ułomności właśnie) Judaszkami zasłoniętym - bez poetyckiego rozwinęcia.
Gdyby wejść w ów temat (już poza tekstem), to skłonny byłbym się upierać, że za judaszkowym rytuałem, nie kryje się wcale bezmyślne "okrucieństwo" wynikające z braku zrozumienia nauk, a bardziej podświadoma chęć samorozgrzeszenia i oczyszczenia, przeniesienia własnych win i ułomności na słomiany fantom. Kukła, to "chłopiec do bicia" zbierający cięgi za nas wszystkich, nie chcących przyznać się do judaszowego piętna, i nie potrafiących sobie z nim poradzić...

P.S.
Judaszki, to zwyczaj wcale nie ginący - polityka aż roi się od wytwórców słomianych kukieł, sprzedających je (wraz z instrukcją obsługi) w cenie jednego wyborczego głosu... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy Już sam wstęp, w którym oddajesz hołd poètes maudits, ustawia bardzo wysoką poprzeczkę. I muszę przyznać, że wiersz skutecznie realizuje te założenia. To, co uderza najmocniej, to niezwykle plastyczny, naturalistyczny, turpistyczny język opisu. Obrazy rozkładu – "miękka pierzyna z wylanych trzewi", "rozpadam się... przy pomocy much, ptactwa i czerwi" – są świadomie brutalne i doskonale oddają ducha dekadenckiego buntu przeciwko pięknu. Bardzo podoba mi się też psychologiczny wymiar tekstu. Gorzka zmiana od podmiotu, który "postawił na romantyczność", do człowieka pełnego pogardy dla samego siebie ("Ja sobą też choć niewczas gardzę") i cynicznie stwierdzającego, że "miłości nie ma", jest naprawdę przejmująca. To rozczarowanie jest rdzeniem tego wiersza. Jednak najmocniejszym i najbardziej mrocznym akordem jest dla mnie końcówka. Przeniesienie uwagi z własnego truchła na "bezpieczną w swej sypialni" Ukochaną to mistrzowski zabieg. Ten obraz Kostuchy u wezgłowia, która nie jest pocieszycielką, ale mściwą sędzią i "skutecznie wypatroszy" ją z grzechu, jest naprawdę potężny. To już nie tylko "memento mori", to niemal klątwa, która nadaje całemu utworowi głęboko mroczny charakter. Tekst jest świetny!  
    • @Berenika97 Idealne nawiązanie do wiersza.
    • Piękny wiersz Bereniko:) dla nas ludzi przestroga, że idziemy w złą stronę:):) pozdrawiam:)
    • Coś w tym jest:):) pozdrawiam:)
    • @Robert Witold Gorzkowski To jest potężne i bolesne... Te kontrasty - pachnąca łąka pokryta śniegiem, pszczoły w puchu, a potem ta brutalna rzeczywistość wojny. Siew na zmarzniętej ziemi, krew zamiast ziarna, ciała użyźniające morgi... Przejmujący obraz absurdu wojny. Mocny wiersz! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...