Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi


przewędrowałam lat czternaście
przez dżungle i pustynie słowa
trwoniłam, rozum, czas i godność
musiałam, żeby nie zwariować

bez przerwy z duszą na ramieniu,
bo to jej miejsce, gdy się boi
mój wstyd i strach umierał rzadko,
raczej codziennie nowy rodził

nie ma napisu koniec świata,
choć na mój rozum być powinien
tylko ta pustka, cisza, bezsens
nie przebrnę przez nią, nie ominę

trzeba się zbierać, tylko dokąd?
powrotnej drogi nie pamiętam,
więc nie wiem ile tu postoję
w drogowskaz stałam się zaklęta
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Alicja_Wysocka

Witam - Wchodząc dziś na strunę nie zauważyłem twego wpisu .
Cieszy nie bardzo że znowu upiększasz swymi wierszami nasze forum .
Czytam wolniutko i wyciągam z niego słodką i smutna zarazem esencje .
Powiem szczerze bardzo mnie zabolał twój wiersz - mój wstyd i i strach
umiera rzadko - ten fragment kładzie na kolana - wzrusza .
Usmiechu ci życzę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Waldemar_Talar_Talar
Witaj Waldemarze.
Miniona noc, była dla mnie jedną z wielu, w których to spać się nie da.
No więc wygrzebałam się, zawinęłam w koc i usiadłam żeby coś napisać.
Niewiele piszę ostatnimi czasy. Nie dlatego, że bym nie chciała, tylko jakoś nie mogę.
Może wrócą jeszcze kiedyś lepsze czasy, a tymczasem jest jak jest.

Miło, że zajrzałeś. Pozdrawiam ciepło :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Alicja_Wysocka
Człowiek w końcu dochodzi do takiego miejsca w życiu, gdzie "cisza dzwoni o ściany" ... wie, że "trzeba się zbierać", ale paraliżuje strach. Jeśli zdąży się z tym oswoić, przygotuje się do drogi, a wtedy opuszczą wszelkie lęki... po prostu staje się człowiekiem adwentowym. Gorzej, jeśli zaparł się ze strachu i nie może zrobić kroku...

Bardzo mądry i refleksyjny wiersz.

Serdecznie pozdrawiam, Alu :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Alicja_Wysocka - bardzo piękny i dojrzały wiesz poetycko. A tym bardziej, że przypadły mi do serca te wersy:

"przez dżungle i pustynie słowa
trwoniłam, rozum, czas i godność
musiałam, żeby nie zwariować"

"bez przerwy z duszą na ramieniu,"

"mój wstyd i strach umierał rzadko,
raczej codziennie nowy rodził"

"nie ma napisu koniec świata,
choć na mój rozum być powinien"

"trzeba się zbierać, tylko dokąd?
powrotnej drogi nie pamiętam,
więc nie wiem ile tu postoję
w drogowskaz stałam się zaklęta"

Serduszko dla Ciebie od Mietka. Pozdrawiam.






Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...