poeta powraca w ryzyko

[Adam_Szadkowski]

jakoś chyba z braku okazji
nadal żyję
chroni mnie cud

nie tykałem poezji
od kiedy odkryłem jej rogi
brzegi czerwone do krwi

ale ciągnie
jak ciśnienie skroni
i wspomnienia

gdy spałem z rożewiczem nagi
i kiedy włosy mi papierem pachniały
matka odchodzi dziecko

z braku okazji 
palę wiersz
z raka płuco nie jest

z ryzyka myśl
tyka

[maria_bard]

@Adam_Szadkowski


zaciekawiona wierszem, innością, zalubiona wersami:
"gdy spałem z rożewiczem nagi
i kiedy włosy mi papierem pachniały"

zahaczona do namysłu nad dwiema ostatnimi strofkami,
po zerknięciu na dawny dorobek, nietuzinkowy, wyseparowany z ogólnoobowiązujących tendencji

wpisuję się - E.

pozdrawiam.

[Leszek_Sobeczko]

rozpoczęcie jak najbardziej mi się podoba, dalej jednak tekst zagrzebuje się niepotrzebnie w takie środki jak inwwerja /cała 4 cząstka cierpi z tego powodu/, czy skróty, bo co znaczy i jak czytać: "[u]z raka płuco nie jest[/u]

z ryzyka myśl
tyka
"
gdyby poprawić stylistykę wypowiedzi w tym wierszu, to kto wie, bo tak to jakbym czytał "maszynę", albo szkic do przyszłego wiersza

pozdrawiam

[pchła_szachrajka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czyta się :)

ps.
ale rogi-brzegi - poddaję do przemyślenia

[Anna_Myszkin]

Ciekawie "wypalony" powrót, szczególnie druga część.

Pozdrawiam.

[Jacek_Aleksander_Mateusz_SOJAN]

wiara w cud to rzeczywiście - ryzyko...ale życie bez ryzyka czy ma smak?

a życie ma rogi, pokazuje a nawet bodzie...życie jest piękne skoro bodąc rodzi poezję!

[Ewa_K.]

@Adam_Szadkowski

Widzę, że nadal "chodzisz po książkach jak po narkotykach i supermarketach" ...stety albo i nie ...