Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kiedy cierpienie utrudzało po nocy
To choć dobrze, że nie byłem samotny.
I że nie wołałem - pragnę pomocy
W ten każdy dzień istotny.

Widziałem Ciebie, boś była dobra i moja,
Miłowałem Ciebie - bo już wcześniej dusza pokochała.
Chwała Ci za to, że wiara Twoja
Była przy mnie - jest - i trwała...

Nad matki doceniania byłaś warta -
Synów doglądałaś w kołyskach.
I mnie któregoś nie byłaś wyparta,
Ciepłej opieki doznając w zjawiskach...

Bóg Ciebie mi przeznaczył.

Barbarze

Opublikowano

Jan_Wodnik - Dziękuję, Janie, za budujący i miły wpis. Serdeczności.

teresa943 - przyznaję, że "mię" to słowo na dziś archaiczne, ale gdy pisałem wiersze, nietypowe słowa na wtedy dodawały mi więcej wzruszeń,
zatem świadomie to robiłem. Może być i bez tego drażniącego słowa, za tym w ogóle je wykreślam. Dziękuję za miłe słowa i zwrócenie uwagi na poprawkę. Serdecznie i miło pozdrawiam.

Artur_Bielawa - Arturze dziękuję Ci za miły ciepły wpis, a zwłaszcza, że jesteś bardzo młody, a tak dużo i szczerze piszesz o miłości.
O tej nieszczęśliwej i tej szczęśliwej. Ja Ci życzę miłości tylko szczęśliwej. Pozdrawiam.

Opublikowano

Witaj Zbyszku:) - miło i serdecznie dziękuję za budujący mnie wpis.

Zbyszek_Dwa -
O mnie: Słowa kunsztowne, słowa piękne bledną Wobec prostego, które trafia w sedno. Sztaudynger Jan

* * *
siła prostoty jest ogromna, tylko trudna do odkrycia
teresa943 - to nasza koleżanka z tego forum.

Proste słowa są najładniejsze, bo zrozumiałe. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre dzięki. Będę Ci w tym biegu towarzyszył. Tak wirtualnie tylko. Niestety. Dziękuję pięknie.       @Jacek_Suchowicz oczywiście. Dziękuję. Chociaż cisza wokół mnie.  Tylko skowronki.....
    • @Migrena Ważne dostrzec bo dotknąć nie sposób...zbyt płocha jest i tajemnicza ta nasza CISZA W NAS......ona jest bazą i tylko wrażliwy człowiek tak pięknie i lekko opisze JĄ........Tobie to wyszło i gratuluję.Ja muszę biec ...zabiorę obraz ciszy z sobą...pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz .....hej obserwatorze trafiony komentarz.Jak zwykle zresztą...''głową z uznaniem pokręcilłam'' Jacku............
    • jak zwykle obrazy - ciekawe ale   miłość dźwięków potrzebuje słów i wyznań i czułosći seks namiętność fizys czuje bo ulega swej "wolności"   pozdrawiam
    • jak chcę widzieć oczy piwne no to spojrzę do lusterka ja uwielbiam błękit w oczach zieleń kocią czerń niewielką   sił nikomu nie brakuje w czasie figli z jakąś kotką satysfakcję mas niemałą "już dość proszęęę' słyszy słodko :)))
    • Wieczór. Jezioro zapina horyzont ostatnim promieniem światła. Słońce – spóźniony kochanek – tonie w jedwabnej, szepczącej trzcinie. Cisza. Nie pusta. To język pragnienia natury. W niej każde ich tchnienie. Woda milczy Ale to milczenie drży – jak skóra świata przed pieszczotą dłoni. Oni. Bez imion. Miłość nie potrzebuje dźwięku. Spleceni, jakby czas tkany był z ich oddechów, jakby każdy gest, każda ścieżka - prowadziła do tej chwili, czekał zapisany w niebie. A jednak – w ich spojrzeniach cień. Dotyk losu. Świat szepcze kruchą pieśń przemijania. Ich pocałunki – ciepło ciał i drżenie warg, symfonia żywiołów: ogień i wilgoć, wieczny alfabet istnienia. Nie całują się. Oni się stwarzają. Jezioro patrzy: nieme. Wierne. Rozświetlone – bez końca Brzeg milczy, lecz to milczenie kłania się Przedwieczności – ciszą bezmierną.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...