Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

co mi powiesz jak mnie złapiesz tęczowy mundurku
jaką bajeczkę wciśniesz jaką magiczną opowiastkę spłodzisz
aby przenieść smutny leninowski smród w epokę kwantów

ile bitów cholery znajdzie się na ekranach między występami
klaunów panienek na rurach w boa z kolorowych piórek
smutnych panów z papierowym uśmiechem na twarzy z tektury

wychodzę za próg zima kroczy szumnie po białym bristolu
trojka brzęczą dzwonki chełmoński powrót z balu tak przybywają
stamtąd i niosą rzecz wspólną którą obejmuję duchem

ujarzmiam kwadraturę trójkątów i kół polatując na potworze spaghetti
zmieniam w niewidzialnego różowego jednorożca za dotknięciem
tęczowej różdżki ze świata nieświeżych wirtualiów

gromię je krzyżem orła organizuję wycieczki do anachronicznego
piekła które wyludniło się z braku stosownych gadgetów
i powracam na stację wolność by jeszcze raz zapytać ciebie
na końcu tej drogi
kim jesteś

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Dobry Boże Daj odwagę, bo unieść tego nie mogę. Za grzech Cię przeproszę, wiem, że tu jesteś, lecz ja już tak dłużej nie mogę.   Wybacz mi, proszę, o przebaczenie proszę. Ciało moje spada, ciężar bólu je przytłacza.   Daj odejść, bardzo Cię proszę, zanim zło mnie pochłonie.  
    • @Annna2 Mateńko Najświętsza pozwól proszę, by na tym świecie nadal dało się żyć. Też kocham Maryję i dla niej kapliczka i album. Dziękuję że wskrzesiłaś mój wiersz a może go tutaj zamieścić. Teraz chyba jest pora stosowna na taki wiersz i może go bardziej docenią niż na beju?
    • @KOBIETA   ulala.   piękny wiersz.    przytłaczająca, dwoista natura miłości, która jest jednocześnie przyczyną cierpienia i jedynym ratunkiem.   relacja, którą opisujesz jest mroczna i niebezpieczna, ale ostatecznie okazuje się niezbędnym elementem istnienia.   Dominiko. Twój wiersz rozdziera duszę. Jego piękno tkwi w plastyczności i obrazowaniu które przenikają do ostatniej cząsteczki DNA.   super, piękna Dominiko :)    
    • Noc wyrzeźbiła nas cieniami. Rozbijam pragnienie czerwieni  w ażurowej pustce ciał, szminkując usta lepką krwią.   Chcesz mnie pochłonąć.? Wypluwam okruchy ciebie karmiąc mrok. Smakujesz …za blisko, za głęboko.! zostaw mnie.!    ……….   A kiedy twoje oczy błękitnieją, jesteś moim światłem.!
    • @KOBIETA   dziękuję Dominiko :)   uśmiecham się do Ciebie anielska dziewczyno :)))    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...