Nieskończenie

[Rega_S.]

Nagość czuję gdy zdejmiesz mi oczy
jak ślepiec wystawiam swe palce przed siebie
śmiej się człowieku
z nieporadności mojej
z przewrotów duszy
Głusza przyrody mnie ogarnia
i przestaje istnieć
poskłada mnie ciemność
i czar świata pryśnie
Jak intruz wkraczam w świat nicości
gdzie kolory i kształty zlewają się w jedno
słońce rani swym promieniem
i wypala wszystkie pragnienia
ziemia wchłania bicie serca
by wybić z ciała pragnienia
I gdy nie mam już nic
stałam się naga
to
nadchodzi
nieskończoność
w wielkości swojej
I znikam....
znów stoję
znów jestem tutaj
w maleńkim zielonym światku
nieskończonych twoich
snów.

[gabrysia_cabaj]

jedno z pragnień zamieniłabym na np. fantazje
a zakończyłabym na 'zielonym światku'

i nie pisałabym tu, gdybym nie uważała, że to ładny wiersz

[Devil_de_la_Muerte_]

Napompowany jak opona. Nicość, ciemność... nieskończoność plus swe, co w tego rodzaju tekście świeci. Czy ciężko napisać swoje? Głusza wszędzie, ciemno wszędzie pewnie Szatan sam przybędzie.