Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Od Bałtyku aż po Tatry
porywiste ścichły wiatry,
lecz od Odry, aż do Bugu
wciąż frustracja rośnie ludu.

Nie do wielkich, lecz prostaczych
zadań los Cię dziś przeznaczył.
Wyrzuć skrzydła, połam kopie!
Możesz liczyć się w Europie.

Propagandy nowa era
do cna szare mózgi spiera.
Programowo, bez litości,
obce wciska Ci wartości

Nie do wielkich, lecz prostaczych
zadań los Cię dziś przeznaczył.
Wyrzuć skrzydła, połam kopie,
boś potrzebna dziś Europie

tak jak Meksyk Ameryce
i Chińczykom ich prowincje,
Rosji Kaukaz i Białoruś,
tym na górze, ci co z dołu.

Wyrzuć skrzydła, połam kopie,
niepotrzebne są Europie.
Nie do wielkich lecz prostaczych
zadań los Cię dziś przeznaczył.

Lecz czy los to, do cholery,
wali Cię w litery cztery?!
Czy też raczej coraz śmielej
obcy wciska się interes?

Wyrzuć skrzydła, połam kopie,
a odnajdziesz się w Europie.
Nie do wielkich lecz prostaczych
zadań los Cię dziś przeznaczył?

Może jednak się obudzisz
i z drętwoty wyrwiesz ludzi?!
Wiatr historii jeszcze wieje.
Może wznieci znów nadzieje?

Bo do wielkich nie prostaczych
zadań los Cię znów przeznaczył.
Rozwiń skrzydła! Chwyć za kopie!
Boś potrzebna dziś Europie!

Opublikowano

@Sylwester_Lasota
dziś jest tu tyle patologii, a programy kiedyś publicystyczne zamienią się na ble ble, że ja to się zastanawiam kto tak naprawdę nami rządzi
i już nawet nie umiem się śmiać - to jakaś okupacja robiona rękami ludzi mówiących po polsku

pozdrawiam Jacek

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz
Nie widzisz tego Sylwku , ale polskie znaki w Twoim nazwisku(ch, cz) podkreślają się na czerwono!
Taką właśnie jesteśmy Polską,że nasza Godność osobista pogubiła się w polskiej pisowni!
Gdybym napisała moje nazwisko rodowe , byłoby podobnie!
Ale do przekazu świetnego w wierszu -zastanawiam się gdzie jesteśmy w Europie?
W Europie , która walczy o swoje prawa , a MY -na szarym końcu świata,
nie mamy nic a nic do powiedzenia, za NAS mówi rząd i pozostajemy bez wyboru!
Demokracja zamknięta(zaklęta), w szczelnej klatce!
Dobry mocny wiersz!

Pozdrawiam!
Hania

Opublikowano

To patriotyczna elegia, doceniam włożoną pracę. Tylko gitarę w rekę wziąć.
II... nie lepiej, będziesz ..ważna.. w Europie.?
IV... bez drugiego "dziś"
VI... nie potrzebne, czy nie powinno być razem zapisane.?
Tyle ja, pozdrawiam.

Opublikowano

Nato,
niepotrzebne oczywiście razem, tu nie ma dyskusji :). jakoś rozlazło mi się i nie zauważyłem.
co do reszty, to "ważna" złamało by mi rytm, a drugie "dziś" jest zapychaczem tenże rytm wyrównującym. mogło tu by być "jak", ale ono jest w pierwszym wersie następnej strofki, więc jeszcze bliżej. póki co nie mam pomysłu co z tym zrobić, więc tak zostaje. jak mnie olśni, to poprawię :)
dziękuję Ci za życzliwość,
pozdrawiam
i do poczytania :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Agnieszka Charzyńska ...Te brudne dworce gdzie spotykam ją, Te tłumy, które cicho klną,...                                   Grzegorz Ciechowski   Tak mi się przypomniało. Dziękuję, pięknie to napisałaś. 
    • @Jacek_Suchowicz Ulala cóż za smakowita ta Viola.. Piękna, miła, słodka... A jaka zmysłowa    .. "wszelkie podobieństwo osób do sytuacji jak i sytuacji do osób jest zupełnie przypadkowe"... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Panie Jacku sztosik że tak powiem  
    • @Mitylene ta odpowiedź jest tak czasami, przytłaczająco - istotna. Dziękuję za podzielenie się myślą

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          @violetta  jakiś mi tak wleciało do głowy... Ale co śmieszniejsze widzę te kokardy Pozdrawiam miło Cię pod tematem widzieć     @Stracony I powiem Ci rozbiłeś "bank" o ten świadomy smak mi się rozeszło... Dlatego zaczęłam od; nałogowego posypywania kontur ust solą - sól podkreśla smak. Miło że podzieliłeś się myślą  Pozdrawiam serdecznie      
    • Och, radości naszej kwiatowej daj nam dziś; I nie pozwól by w dal wybiegła nasza myśl  Gdzieś do niepewnych żniw; tutaj zatrzymaj nas Wszystkich, po prostu w ten wiosenny czas.   Och, w białym sadzie tej radości daj nam moc, Jakiej nic nie miewa w dzień, jak u duchów w noc; I uszczęśliw nas szczęśliwymi pszczołami, Wśród doskonałych drzew rój brzęczy kołami.   I uszczęśliw nas nagłym ptaka przelotem, Co brzęczenie zagłusza skrzydeł trzepotem, Meteor z dziobem jak igła śmigający, Nektary z kwiatów w powietrzu spijający.   Bo to miłością jest, a nie nic innego, Która należy do Boga wysokiego, By uświęcić w pełni Jego zamierzenia, A od nas wymaga jedynie spełnienia.   Od tłumacza: Jak raz trafiłem w porę roku.  I Robert: Oh, give us pleasure in the flowers to-day; And give us not to think so far away As the uncertain harvest; keep us here All simply in the springing of the year.   Oh, give us pleasure in the orchard white, Like nothing else by day, like ghosts by night; And make us happy in the happy bees, The swarm dilating round the perfect trees.   And make us happy in the darting bird That suddenly above the bees is heard, The meteor that thrusts in with needle bill, And off a blossom in mid air stands still.   For this is love and nothing else is love, The which it is reserved for God above To sanctify to what far ends He will, But which it only needs that we fulfil.
    • @violetta rozpieszczasz mnie słowami :):):) W nocy przyśni mi się może, że jestem jakimś Sienkiewiczem czy innym Norwidem :) Przewróci mi się w głowie normalnie. A pamiętasz ten cudowny sonet:       "Już północ - cień ponury pół świata okrywa,  A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,  Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,  Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.  A choć znużóne ciało we śnie odpoczywa,  To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,  Goni za marą, której szczęściu niedostje, A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.  Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia  I spogląda na księżyc, i miłe tchnienie wonie,  Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia. Jest serce, co się kryje w zakrwawionym łonie,  W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,  A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia".       A Słowacki miał przyjaciela, Ludwika Spicnagla. Pamiętam jak w jednym z listów do niego napisał tak:  "a czy ty wiesz, że ja według Gala mam organ samobójczy ?" Jak byłem dzieckiem bardzo mnie to intrygowało. I zapamiętałem. Dziwne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...