Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Kawał gnata


Henryk_Jakowiec

Rekomendowane odpowiedzi

Rzekł Zenobiusz do swej Zuzi
- Zuziu proszę weź do buzi
wobec tego Zuzia rusza
wprost pod nogi Zenobiusza.

Przyszła a Zenobiusz kładzie
swoją dłoń na Zuzi zadzie
w drugiej, choć to mroźna zima
na otwartej dłoni trzyma
gnata cirka dziesięć cali.

Zuzi serce mocno wali
cieknie ślinka rzecz wiadoma
tak się dzieje, gdy oskoma
sięga szczytu a zmysł każe
co to zaraz się okaże
bowiem Zuzia biorąc w buzię
myśli sobie ty łobuzie
ciężko było wziąć siekierkę
i ukrócić moją mękę
przerąbując go na części
a tak w moim pysku chrzęści
lecz go będę ssać z mozołem
u stóp twoich, tu, pod stołem.


Wystąpili - suka z panem.
Oraz ja, za parawanem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I piszący też świntuszy
bo gdy czyta więdną uszy
bowiem z rana i w negliżu
domownikom, co w pobliżu
się znaleźli jego japy
ryczy niczym lew z kanapy
i udając salonowca
nie pozwala drwić z Jakowca
bo to o nim tych słów parę
a Ty pomyśl czy dać wiarę
w to, co widzisz na ekranie
a ja kończę to pisanie.


Pozdrawiam serdecznie
HJ

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy to ma znaczyć, że jestem małpą
przepraszam chyba raczej gorylem
i czy to przytyk do mej twórczości
że posługuję się takim stylem?

Ja sowizdrzałem jestem od dziecka
i z tym mi dobrze przez życie kroczyć
więc ruszam na przód z latarnią w dłoni
aby broń boże z drogi nie zboczyć.

Pozdrawiam
HJ
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja używam sól z umiarem
za to lubię pieprz w kawałach
bo gdy kawał nie jest pieprzny
to jak kastrowany wałach

niby jest a z niego nie ma
ni korzyści ni radości
taki tylko irytuje,
nudzi i kobyłę złości.

Pozdrawiam
HJ
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kamuflaż zawsze był mą domeną
czy to na scenie czy poza sceną
działam jak zwykła domowa kura
lecz przystrojona w przepiękne pióra
które skubnęła niegdyś o zmroku
pawiowi, który po ciężkim szoku
kiedy zrozumiał, że został nagi
łyknął ze cztery flaszki alpagi
potem odpalił petardę w dziobie
a jego resztki spoczęły w grobie.

Pozdrawiam
HJ
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



W obecności osób trzecich
żadna suczka ze swym panem
nie ujawni zażyłości
stąd i ja za parawanem

można także z innej strony
ten parawan wytłumaczyć
przecież to z ukrycia tylko
można było przyuważyć

jest też inna i ostatnia
wersja nie mniej przyzwoita
ten parawan w mojej głowie
się pojawia, gdy coś świta

a mi właśnie zaświtało
coś, co w wierszu obnażyłem
i nie wstydzę się powiedzieć
że tą scenkę wymyśliłem.


Pozdrawiam serdecznie.
HJ
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Świetny wiersz. Bardzo lubię inteligentne rymy. Z akcentem na "inteligentne".

Maleńka uwaga: jeśli już łacina, to konsekwentnie: zamiast "cirka" circa":-)))
Warto uregulować (tak dla porządku) interpunkcję, jeśli ma tu mieć miejsce. Ale może przesadzam:-) czy nie?

Gratuluję. e.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Uwagi przeczytałem
lecz co do ich oceny
nie powiem ani słowa
albowiem brak mi weny

a bez niej nie istnieję
gdyż z braku pomyślunku
ażeby coś napisać
to musiałbym do trunku

się dostać i coś łyknąć
a barek jest zamknięty
więc z bezsilności zakląć
aż komuś pójdzie w pięty

jedynie mogę teraz
lecz i w łacinie luki
więc lepiej mi zamilknąć
niż pisać banialuki.

Pozdrawiam
HJ

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Nim słońce rozjaśnia mrok 

      Słychać ruch na skraju lasu.

      Podąża za krokiem krok, 

      Pradawny zaklinacz czasu.

      Chce uwiecznić piękne chwile,

      które wspomni kiedyś w grobie. 

      Jest malarzem - po to żyje,

      by zostawić coś po sobie. 

       

      Tutaj wielki kasztanowiec 

      Rozkłada w niebie ramiona.

      Kasztanku artyście powiedz,

      czy Twe dziecię ujrzeć zdoła?

      Ono w cieplutkim okryciu

      przetrwało wiosenne mrozy.

      Zaraz da początek życiu,

      lotem piórka wśród przestworzy.

       

      Lecz nim trafi nań spojrzenie,

      po cichu uschnie korzonek. 

      Śmiertelnie spadnie na ziemię

      bezsilny drzewa potomek.

      Zostanie tylko po nim ślad, 

      część zielonego kapturka. 

      Będzie on niesionym przez wiatr

      znakiem, że nie ma już jutra…

       

      I tak wygląda koniec tego,

      co się nigdy nie zaczęło.

      Ktoś wymarzył sobie dzieło,

      naszykował barwne plamy, 

      a to tak spadają kasztany.

      @Kordi

      Dzień dobry. Dopiero rozpoczynam swoją przygodę z pisaniem wierszy. Chciałbym jednak w tym kierunku (amatorsko) rozwijać się. Dlatego mam do Państwa pytanie, jakie aspekty w moich utworach mogę poprawić? (na przykładzie tego utworu). Co można w nim jeszcze dopracować, żeby był lepszy? Każda wiadomość zwrotna będzie dla mnie cenna. 

      @Kordi Może jeszcze dodam, że w zamyśle wiersz miał mieć jedno główne przenośne znaczenie - życie (jakże inne od oczekiwań) osób młodych. Ale chciałem go napisać w ten sposób żeby nie sugerował nikomu głównego tematu, żeby każdy mógł zinterpretować wiersz po swojemu (np jako wiersz o przemijaniu, o niespełnionych marzeniach czy o poezji). Mam jednak wrażenie że trochę to się nie udało i że wiersz nie jest domknięty 

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...