Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

scenografia

Michał Kowalski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Michał Kowalski

Michał Kowalski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

dedykuję Andrzejowi Pająkowi
-------------------------------------


na pierwszej scenie
marzenia miłość
diabły anioły wszelka fantazja

na drugiej dialogi monologi
didaskalia zależne od punktu siedzenia

scena trzecia to wody i lądy
i wszystko co zwykłe

na czwartej scena od kuchni
skarpety inspicjenta notatki poety

idea czwartej ściany
permanentnie obecna
oczywista i z założenia

w kwartecie rozkrocznym
ja
mdły plagiator
lecę z plejbeku

Emilia Zone

Emilia Zone

Opublikowano
Opublikowano

jakoś kiepsko to Panu wyszło..
to wymienianie aniołków, diabełków - już się źle zaczyna
kiepski początek, kiepski koniec.. ten plejbek - koszmar
środek trochę się wybronił, ale całość.. niestety nie dla mnie

pozdrawiam
Emilka

Seweryn Muszkowski

Seweryn Muszkowski

Opublikowano
Opublikowano

szaty inspicjenta przy myślach suflera
gdzieś Bóg; życie to teatr.

nic nie wymyślimy nowego, wszystko już było
siłą rzeczy jesteśmy plagiatorami.....

ładne, ładne, daje do myślenia,
ALE TO JUŻ BYŁO (sufler - podpowiada)
i nawet ta egoistyczna granica nie jest prawdziwa,
bo wtrącona i nijaka taka.

seweryn

Antoni Leszczyc

Antoni Leszczyc

Opublikowano
Opublikowano

Dobrze się to czytało. Nie powiem, żeby sam koncept był jakoś szczególnie nowatorski - ale, ze względu na słownictwo, czyta się to jak coś nowego. i ma rację Pat - nie jest przekombinowany, i - podobnie jak ona - uważam to za zaletę. Cięzko mi napisać coś więcej - summa sumarum na plus.

Pozdrawiam, Antek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Na poste restante

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @andrew

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Najwyżej byłam w Tatrach (nie licząc wysokości nad Oceanem Atlantyckim - przelotem) Ale tutaj, na ziemi, obok innych ludzi, też można zamarznąć. Dzięki :)
    • Alicja_Wysocka
      Patrz ponad jutro

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Prawda, nie można cofnąć czasu, ale może on nas czegoś nauczyć i to pomoże nam w przyszłości - i chyba w ten sposób rozumiem drugi zacytowany wers.
    • Alicja_Wysocka
      W galerii

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97 Gusta są tym, co potrafi nas pięknie różnić. Dziękuję za wycieczkę, mnie urzeka  Claude Monet. 
    • Florian Konrad
      Głęboskór

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      impresja narodowa długo i z radochą błotnili się w tej swojej pieczarze. dobrze im się tam wiło, poczciwie. aż tu – jasności się zachciało, stolictwa. podchlapali się więc, piąte przez dziesiąte, w nieco świetlistym strumyku, pooddrapywali z kufająt płaty brudu – i hajda! – zdobywać serducho kraju! wyfircykował się, jeden z drugim, wykrochmalił gardło, aż ledwie głos mógł wydobyć. nacierała owa czeredka z ambitnym zamiarem: obsiąść zamek! i pałac! każdy, jaki się tam napatoczy! królem tam zostać albo co najmniej wiernym służalcą! ledwie za plecami znikł znak drogowy z nazwą miasta, patrzą, a tam: uuu, żałoba w pełni. z Wisły wyłowiono martwą syrenę. bez miecza i tarczy, za to w stanie zaawansowanego rozkładu. łysą, bo loki już dawno musiały się odsklepić, spłynąć hen, w skandynawskie fiordy. czasy chyba się dokonały, gołąbek apokalipsy, dotąd uważany za kryptydę, albo co najwyżej za potulne zwierzę kruchciane, właśnie się materializuje w otoce makabry! oj, tylko patrzeć, jak  abortowane dzieciątka powrócą niczym Walkirie, z mieczami i w zbrojach, by siec skrobaczy, a z gejów, za karę, zaczną wychodzić jadowite mamby! może nawet sam Jan Paweł odrodzi się jako grająca sentymentalną nutę pozytywka-Wernyhora albo przynajmniej pod postacią gorejącego krzaczka, palącej się i rozgadanej z emfazą porzeczki. pęczniało na transparentach i w ustach. rosły oczekiwania, dudniły radiowe głośniki, szczekały ambony. aż tu, przy fałszu fanfar, z odmętów wyczłapał, pokryty łuską, towarzysz Bierut. rozejrzał się niewidząco, po kociemu zwinął w kłębek. nie zionął ogniem, jak się spodziewano, nie cuchnął, o dziwo, siarką. zalatywał nieco czosnkiem, ale to chyba żaden złowróżbny omen, zapowiedź wytęsknionej hekatomby. nowoprzybyli, z kwaśnymi minami, zaczęli na powrót okrywać się błotem, wcierać w siebie mokrą glebę. sarkali, że chromolić taką miejskość, co tylko uwiąd i rzędnięcie min powoduje. że lepiej wrócić pod włosy swoich kobiet, w bezpieczny, cichy puch. dołączyło do nich paru równie rozczarowanych stoliczan.    
    • andrew
      Na poste restante

      Przez andrew · Opublikowano

      @huzarc @Alicja_Wysocka ... ciepła dużo trzeba ciepło się przydaje jak na Mount Evereście dla kogoś się staje  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...