Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chęć życia

Trzynasty klient zwraca się do niego jak do podeszwy od buta
Już nie chce ich widzieć, słuchać, wracać tam
Nie chce mu się wstawać, myć zębów i żyć

Czwarta bomba spadła na Damaszek
Wielu ludzi zginęło, wielu ludzi jest ciężko rannych
Jak dżdżownice pełzają bez rąk, nóg, oczu, ale wciąż chcą żyć

Dziewięć miesięcy czekała za nim
Urodził się z genetyczną wadą,
Paliła w ciąży, piła w ciąży, nie chce się jej żyć

Siedemdziesiąt milionów dzieci w Afryce
Z brzuchami jak balony bez butów nie śmieją się
Ale wciąż chcą żyć

Wycinają jej płuca, wypalają jej oczy,
Wlewają kwas do jej żołądka, wiercą dziury w jej głowie
Choć bez niej nie mogą żyć

Opublikowano

moim zdaniem:
podeszwy od buta - podeszwy buta
wielu ludzi zginęło - wielu zginęło, lub chociaż zrezygnuj z powtórzenia w drugiej części wersu
czekała za nim - czekała na niego, czekała na nie, czekała
paliła w ciąży, piła w ciąży - kolejne powtórzenie
itd.
intencje rozumiem i doceniam, ale forma, niestety, nie pomaga przekazowi.

pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

Opublikowano

podpisuję się pod wpisem sylwestra lasoty; nawet jeśli wymienił tylko kilka niedociągnięć.

błażeju, potraktuj 'chęć życia' jako szkic (zastanów się nad nowym tytułem), i popracuj nad nim. jestem przekonany, że warto.

serdeczne pozdrowienia

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...