Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

[color=red]Uwaga! Spłodziłem kolejnego tasiemca. Za banał, kicz i gigantomanię z góry przepraszam :)))[/color]


Na przedwiecznej skale stał obronny zamek,
smukłe wieże wznosił aż po błękit nieba,
chronił swoje wnętrze tysiąc lat z okładem,
wielu zdobyć chciało, nikomu się nie dał.

Choć zakusy wrogów zostawiły ślady,
jak po ranach blizny, na potężnych murach,
nikt go nigdy nie zmógł, nigdy nikt nie zmiażdżył
jednak wicher teraz w jego wnętrzu hula.

Jakże to być mogło, jak się to zdarzyło?
Odziedziczył zamek książę całkiem młody,
ludzie mu ufali, zdawał im się miły,
bo choć niezbyt mądry, pięknej był urody.

Bywał on we świecie i z odległych krain
przywiózł do zamczyska z sobą dwoje gości.
Pięknej pani imię, to Ideologia,
pan, bardzo uczony, miał na imię Postęp.

Szybko lgnęła do nich przede wszystkim młodzież,
ale także starsi, nawet małe dzieci.
Wszyscy, którym nowość ciekawa być może
opowieści cudne chłonęli bez reszty.

I zaczęli marzyć o krajach dalekich,
gdzie żyje się łatwiej, bez wież, bram i murów,
a potem masowo uciekać zaczęli
do innych książąt, panów i królów.

Dokładnie w tym czasie, może to przypadek,
zamek wróg otoczył, zażądał poddania.
Jednak książę w sercu nie czuł trwogi żadnej.
Nie straszna mu była stutysięczna armia.

Nie bał się niczego, dobrze wiedział przecież,
że jeśliby zamku nawet nie obronił,
to w komnacie swojej ma ukryte przejście,
przez które ucieknie w bezpieczne ustronie.

Wołał więc z wysoka do ludków na dole
''Walczcie dzielnie bracia i nie schodźcie z murów!
Cały świat niech słyszy, cały niech się dowie,
jakiego ludkowie dokonali cudu!''

Bredził o sukcesach, jasne kreślił wizje,
przyszłości świetlanej obrazy fikuśne,
już łupami dzielił, po pobitych armiach,
a na twarzy ciągle miał radosny uśmiech.

Coś się jednak stało, czego nie przewidział,
bo tym tajnym przejściem wdarł się odział wroga,
bramy pootwierał, a na zewnątrz czekał
gotowy regiment. Na lud padła trwoga.

Obcy byli w zamku. Ich wódz tak przemówił:
''Teraz już jesteście naszymi jeńcami,
jeśli hołd oddacie naszemu królowi,
wy i wasze dzieci współżyć będą z nami,

jeśli zaś będziecie stawiać ciągle opór
zginiecie niechybnie i nic nie pomoże
żaden wasz sojusznik, kat już ostrzy topór,
a my ostre mamy przypasane noże.''

Poddali się ludzie, bo większość myślała,
że lepiej w niewoli pozostać przy życiu,
niż walcząc o wolność niechybnie dać ciała,
albo resztę życia przepędzić w ukryciu.

Jeszcze jeden skutek tej okropnej klęski,
bramy wyważone, których nikt nie zamknął,
ułatwiały przepływ wszelakiej zarazy,
chętnym do migracji zaś ucieczkę każdą.

Opustoszał zamek złupiony przez wroga
tylko jakiś śpiewak puste kąty zwiedza
i płaczliwie wzywa to diabła, to Boga,
a między spazmami taką piosnkę śpiewa:

''Drugie imię pani, to Manipulacja,
a ten pan w dowodzie miał wpisane 'Podstęp'.
Z gór pustelnik stary miał najświętszą rację
kiedy mówił księciu: 'Uważaj na gości'.

A do mnie powiedział: 'Przekaż ludkom w zamku
- na swego księciunia uważajcie ludzie,
bo gdy prawdy nie ma w rzekomym proroku,
mowy być nie może o najmniejszym cudzie'''.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Chodzi mi o to, że w pierwszej strofie, zwrot "chronił swego wnętrza" jest niegramatyczny, chronić - kogo? co? Wiem, że łatwo się pomylić, bo w przypadku przeczenia już byłoby ok. "nie chronił swego wnętrza".
Opublikowano

zapewne masz rację. w poprzednim wierszu popełniłem podobny błąd w odniesieniu do luster. mam najwidoczniej utrwaloną taką, niepoprawną, gwarową wersję odmiany i chyba jeszcze będzie to się za mną jakiś czas ciągnąć, bo trudno mi się przełamać do tej poprawnej formy :).
jeszcze raz dzięki, już poprawiam.

Opublikowano

Przeczytałem do końca. Doceniam pracę, jaką włożyłeś w ten utwór, jednak tym razem nie przypadł mi do gustu. Najbardziej mi nie pasują rymy. Czasem jest ABAC czasem ABCB a czasem jak

Bywał on we świecie i z odległych krain
przywiózł do zamczyska z sobą dwoje gości.
Pięknej pani imię, to Ideologia,
pan, bardzo uczony, miał na imię Postęp.

nie ma żadnych. O ile ideologia i postęp mogę zrozumieć, to pozostałego zróżnicowania rymów nie bardzo.

Jeszcze z dobrych rzeczy muszę powiedzieć, że mimo, że wiersz jest długi, to szybko go przeczytałem. Jest to dość wciągająca historyjka.

Pozdrawiam
Johny

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hardkorowiec z Ciebie, Mariuszu :). czasami jak zaczynam pisać, to nie mogę przestać. zatrzymuję się z reguły przez szacunek dla Czytelnika :).
Jacek Suchowicz już proponował mi dopisanie refrenu, muszę się jeszcze nad tym zastanowić :).
co do tego czerwonego na górze, to miałem go po kilku wpisach usunąć, ale chyba zostawię, bo niektóre komentarze stracą punkt odniesienia.
dzięki za dobre słowo i pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


mi opowiadał tata... i czytał Pana Tadeusza :). niewiele z tego wtedy rozumiałem, ale słuchałem z rozdziawioną gębą. do dzisiaj pamiętam jak zaczął się tłumaczyć przed nami, dwójką dzieciaków, z 'kutasów' :)))
jeśli masz trochę czasu, to zapraszam do lektury moich wierszy, jest tam mnóstwo bajek, zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych :). będzie mi miło :)
pozdrawiam serdecznie :)
Opublikowano

Sylwestrze,
Rzeczywiście początek kokieteryjny nieco...
Ale po kolei.
Przeczytałam w całości. Jesli chodzi o formę to już porzednik zwrócił uwagę na lekkie niedopracowanie w postaci gubiącego się rytmu i niekonsekwencji. Raz rym jest, a raz go nie ma.
Teraz treść. Przegadane troszeczkę i można było by skrócić bez utraty przekazu, ale to nie jest najważniejsze w moim odczuciu.
Mnie przeszkadza brak logiki w ciągnięciu wątku. król, książę który jak podkreslasz był niezbyt mądry przywozi do zamku Ideologie i Postęp, czyli dwie dobrze wróżące na przyszłość cechy.(więc chyba jednak mądry!) Zaraża nimi podwładnych. A później nic z tego nie wynika. Migracje! Dlaczego? Skoro postęp i Ideologia to dla własnego kraju.
W czasie oblężenia zamu wychodzą na jaw złe cechy króla w postaci konformizmu i tchórzliwości.(i tu znów nie ma dalszego ciągu w wierszowanej bajce)
Koniec jest dla mnie zupełnie niezrozumiały jesli chodzi o jakiś przekaz? Morał?
Strzeż się ukrytego wroga? ( w odniesieniu do króla)
Mogłabym wymieniać niezrozumiałe dla siebie wątki...
Krótko mówiąc...podziwiam zamysł i lekkość opisania no i oczywiście prace włożoną w wiersz, ale wydaje mi się, że nie przemyslałes go do końca.
Pozdrawiam serdecznie
Lila

Opublikowano

Lilu, wybacz, ale wydaje mi się, że przeczytałaś moje 'dzieło' zbyt dosłownie :))). w takim ujęciu musiałbym się ze wszystkim o czym napisałaś zgodzić.
dziękuję Ci za trud włożony w przebrniecie przez tekst i próbę interpretacji.
pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

Opublikowano

Sylwku , jak już przeczytałam czerwone, dalej poszło gładko!

Dla mnie wcale nie dłużyzna, czytałam z przyjemnością, i po...można by pociągnąć dalej !
A któż powiedział , że wiersz ma mieć wersów,,,?

Gratuluję pomysłu!

Do poczytania!
Hania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 świetnie, że to dostrzegasz. Dziękuję bardzo :)
    • @Migrena Dobre :)  A jeśli lubisz skrzypce, to na dziale Heydepark  (Ciekawe) , możesz zobaczyć i posłuchać jak gra Dawid Garrett
    • Media mają olbrzymi wpływ na kształtowanie naszych poglądów czy sympatii w każdej dziedzinie życia. Oczekujemy więc, że podawane informacje będą rzetelne i zgodne z prawdą. Chcemy przecież dokonywać nieskrępowanych wyborów, a mogą one być naprawdę wolnymi, gdy dokonamy ich na podstawie prawdziwych wiadomości. Tymczasem, jako pojedynczy ludzie i całe społeczeństwo, jesteśmy pod ciągłym wpływem medialnych intryg - manipulacji. Słowo to oznacza kształtowanie lub przekształcanie poglądów i postaw ludzi bez udziału ich świadomości, poprzez narzucanie im fałszywego obrazu rzeczywistości. Kluczową rolę w oszukiwaniu społeczeństwa odgrywają dziennikarze, tworzący często nieprawdziwą rzeczywistość na potrzeby wcześniej przyjętych założonych tez lub światopoglądu. Inną grupą stanowią tak zwani eksperci, których wiedza na dany temat jest wątpliwa, ale są to osoby płynące „z prądem”. Manipulacja, według psycholingwistyka Adama Wichury, zaczyna się od nagłówka. To właśnie w tytule żurnaliści często zamieszczają fałszywą informację, bo wiedzą, że możemy nie lubić czytać artykułów do końca. A właśnie na końcu tekstu – w takiej manipulacji - pojawia się wyjaśnienie opisywanego wydarzenia. Natomiast sensacyjny nagłówek jest tak formułowany, aby zagrał nam na emocjach. Według Wichury, jeżeli tytuł informacji wywołał w nas wysoki stopień negatywnych emocji np. złości, oburzenia, nienawiści, to znaczy, że trzeba włączyć myślenie i zdrowy rozsądek, bo właśnie zostaliśmy zmanipulowani. Oto przykładowy nagłówek: „Kobieta na wózku inwalidzkim i jej opiekun nie zostali wpuszczeni do ekskluzywnego lokalu!” Większość z nas będzie na pewno oburzona. Niektórzy będą nawet nawoływać do bojkotu restauracji. Natomiast na końcu dowiadujemy się, że „pokrzywdzeni” byli pod wpływem alkoholu i wyzywali wulgarnie obsługę lokalu. Inny nagłówek stosuje zdanie pytające: „Kiedy minister X wycofa dofinansowanie leków dla chorych na cukrzycę?” Artykuł przedstawia całą historię pomocy państwa dla cukrzyków, jest nudny i nie można się doczytać oczekiwanej daty. Na końcu wreszcie pada zdanie: „Minister X nie zamierza wycofywać tego dofinansowania”(!). Tytuł, będący cytatem, to również narzędzie manipulacyjne. Podam przykład: „Dyrektorka musiała wiedzieć o defraudacji”. Najczęściej nie zwracamy uwagi na cudzysłów. Taki komunikat odbieramy jako fakt. Skoro „wiedziała”, to pewnie współuczestniczyła – wnioskujemy. Jednak w podsumowaniu artykułu okazuje się, że wspomniana dyrektorka z opisywaną aferą nie miała nic wspólnego. Dziennikarze wykorzystują również tzw. kompleks Polaka t.j. obywatela „gorszego niż ci z Zachodu”. Co ciekawe, ciągnie się ów kompleks od wieków, jakby był wpisany w genotyp polskości. Przypomina mi się stare, bodajże siedemnastowieczne przysłowie: „Co Anglik zmyśli, Francuz skreśli a Niemiec doma nakrupi, wszystko to głupi Polak kupi”. Ludzie mediów oszukują nas między innymi takimi komunikatami: „W niemieckim tygodniku zamieszczono …..”, „W prasie amerykańskiej …..” lub: „Nasz korespondent we Francji donosi, że ……..” . Mamy więc, jako społeczeństwo liczyć się ze zdaniem zagranicznych obserwatorów naszego życia publicznego, bo ci „wiedzą lepiej, jak powinno być” . Okazuje się często, że nie jest to opinia zagraniczna, tylko komentarz płynący prosto z Polski. Bywa, że redakcja niemieckiego tygodnika prosi współpracującego z nią polskiego dziennikarza o opinię w jakiejś kwestii. Dziennikarz ów pisze na przykład felieton, najczęściej krytyczny wobec tego, co się dzieje w Polsce, zgodny z linią programową czasopisma i otrzymuje za to wierszówkę. Niemieckie pismo zamieszcza tekst, a polskie gazety bez skrupułów powołują się na „zagraniczne doniesienia ”. Jest to jedna z najskuteczniejszych technik manipulacyjnych, które bardzo łatwo wprowadzają nas w błąd. Innym sposobem manipulacji jest wyrywanie z kontekstu wypowiedzi rozmówców i dopasowanie jej do zakładanej tezy. Pewna osoba według przekazu medialnego miała oznajmić: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć.” Natomiast pełna wypowiedź brzmiała: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć bez mojego wsparcia.” Urwany fragment całkowicie zmienił sens całej wypowiedzi. Jeszcze inną techniką tworzenia sztucznych skandali jest tak zwane zaburzenie perspektywy. Tytuł krzyczy: „POLAŁA SIĘ KREW! Poszukiwany jest właściciel sklepu”. Chcemy się dowiedzieć, co się wydarzyło i co zrobił właściciel sklepu? Okazuje się, że dwaj klienci pobili się w sklepie i poleciała krew z rozbitego nosa. A właściciel był potrzebny jako świadek. Nagłówek zaś sugerował, że to ów właściciel narozrabiał. Sposobów manipulacji jest bardzo dużo. Jak w takim razie nie pozwolić się oszukiwać? Myślę, że na początek należy używać własnego rozumu i do każdej wiadomości podchodzić z dużym dystansem, nawet wówczas, gdy będzie pasowała do naszych poglądów. Należy sprawdzić, jak przedstawiają ten sam temat inne źródła, również tej strony, z którą jest nam nie po drodze. Czasami dość łatwo sami możemy ocenić rzetelność dziennikarzy. Jeżeli jeden i ten sam publicysta w swoim tekście uważa, że religia nie powinna być nauczana w szkole, a później przeprowadza wywiad z katechetami na temat, dlaczego religia powinna zostać w szkole?, to prawdopodobnie mamy do czynienia z hipokryzją. Dla radia i telewizji najbardziej widocznym sposobem oszukiwania słuchaczy czy też widzów są debaty osób o różnych poglądach. Tworzy się wówczas tak zwane „ustawki”. Do rozmowy zaprasza się dwie osoby z opcji X i jedną z Y. Jedna osoba, gdyby nawet mówiła konkretnie, logicznie i na temat, nie ma większych szans na przebicie się ze swoimi racjami do słuchaczy i widzów. Dla większości odbiorców ten z poglądów jest prawdziwy, który ma więcej zwolenników. Przykładem może być pewien program interwencyjny uznanej dziennikarki telewizyjnej od lat goszczący na antenie jedynki. Zrobiła reportaż o biednej uczennicy , jej matce i wrednej szkole. W placówce dziewczynkę rzekomo prześladowano. Wcześniej założona teza miała uderzyć w szkołę i system oświatowy. To, że system jest do niczego, nie trzeba nikogo przekonywać. Ale w tym wypadku nierzetelność przekazu była zdumiewająca. Dziecko przez rok nie było posyłane przez matkę do szkoły. Dziewczynka przebywała ciągle w domu. Szkoła wykonała wszystkie przewidziane w takiej sytuacji procedury, łącznie ze zgłoszeniem sprawy do sądu rodzinnego. Ale w studiu przewagę miały osoby popierającą matkę. Również wśród „ekspertów” dominowały te głosy, które brały w obronę rodzinę. Do głosu rzadko byli dopuszczani goście, którzy wykazywali zaniedbania matki wobec dziecka. Założenie programu zostało zrealizowane. Szkoła, jej pracownicy i niektórzy uczniowie okazali się winnymi „tragedii dziecka”. Takie podsumowanie sprawy usłyszeliśmy od prowadzącej. Oprócz wszystkich wspomnianych wcześniej technik jest jeszcze ordynarna manipulacja czyli podawanie kłamstw, celowe zmyślanie jakichś faktów, które są przytaczane i powielane później przez większość stacji radiowych, telewizyjnych. Nawet jeśli po określonym czasie fikcyjne wydarzenie zostanie usunięte, ludzie i tak zapamiętają to, co „twórcy” chcieli wpuścić do obiegu medialnego. Ale jak pisze Adam Wicher: „Nie trzeba kłamać, aby mówić nieprawdę. Znając psychikę ludzką i schematy przetwarzania świata przez ludzi, można tak skroić informację, aby mówiąc prawdę wywołać u człowieka zwątpienie. I odwrotnie.” Winston Churchill też kiedyś stwierdził, że kto jest właścicielem informacji, ten jest również właścicielem świata.    
    • @Berenika97 Co za komplement! Dziękuję! Pozdrawiam!
    • @Alicja_Wysocka wiem. Ale w dzieciństwie. Wieczór, babcia gasi światło, a ja z latareczką "pożerałem" pachnące książki. Nie ma takiej gumki na świecie coby te wspomnienia wytarła.     A tak przy okazji, bo mi się wspomniało. O Paganinim. Codziennie jeździł na koncerty do Rzymu. W pewnym miejscu był pałac a przed nim , na fotelu siedział mężczyzna. Paganini był nim bardzo zaciekawiony. Kazał zatrzymać powóz. I oglądał scenę jak do siedzącego mężczyzny podchodził służący i podawał mu leżące na tacy pistolety. Mężczyzna brał każdy z nich i strzelał w powietrze. Służący zabierał je na tacy, szedł do pałacu aby je nabić i wracał. Mężczyzna strzelał. I tak w kółko. Paganini zapytał wożnicy kim jest ten mężczyzna. Wożnica odpowiedział: To bawi się Lord George Byron.   A tak mi się wspomniało :)       @Roma dobrze :)       @Berenika97 miałem napisany tytuł "cisza miłości". Ale wczoraj KTOŚ mi uświadomił, że ja i ta cisza..... zwariowałem... To zmieniłem na "przenikanie". Cieszę się z Twoich słów. Bardzo Bereniko dziękuję :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...