Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Więzień losu


Rekomendowane odpowiedzi

Kiedy nastał zmrok,
a do lasu tylko krok,
jaka smutna szkoda,
że los ręki mi nie poda,
żeby iść tam.

Za to podał pióro,
mówiąc: napisz wiersz!
Przecież o zmroku w lesie
tak smutno i ponuro jest.
Gdzież, ty chcesz się wybrać,
gdzież?

II

Nic nie ma złego,
co by na dobre nie wyszło


Nie śpieszno mi donikąd,
nic mnie nie goni znikąd.
Czasu mam tyle co życia,
tylko wielka szkoda,
że błędy są nie do zmycia.

No cóż, Bóg kocha tych,
którzy potrafią cierpieć
i co umieją przyjąć cierpienie,
jak ślepiec ciemność.

Choroby mamy różne,
cierpimy jednako.
Bóg nic nie wyznacza na próżno,
sam widzisz,
że mianował mnie poetą jako.

Sierpień 2011 rok. Podlasie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 5 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...