Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

była jak martwa
kiedy wpadł smugą blasku
w jej zdziwienie

ufnie wyciągnęła do niego ręce
przytuliła tak blisko
że nie wcisnął się nawet cień

rozpalał ją ogniem palców
kawałek po kawałku
wypełnił muzyką

kipiała kolorami
nie dostrzegł
dla niego achromatyczna

zostawił nieobecność
w rozsypanych łzach

ona wciąż czeka










Copyright by Ewa Krzywka
Opublikowano

Widocznie z czasem nieobecność jest równie bliska/ważna, jak bliskość bycia ze sobą (na wyciagnięcie reki), a przynajmniej tak to można przeżywać/odbierać. Ale też wcale tak nie trzeba, ani też jest na co (jak już zauważono) czekać. Pozdrawiam

Opublikowano

Ten tekścik to też zapewne żart. Niemożliwe bowiem, aby pani kopyrajt na serio uważała swoje coś za poezję zaawansowaną.

Zresztą...zależy, czego "awans" dotyczy.
Autorka powie, że uwaga jest niemerytoryczna. Tu nie można odnieść się z sensem do nonsensów.

Na przykład: "on ją rozpalał ogniem palców, a ona kipiała kolorami". Co tu mogę napisać???? Łzy mi się rozsypały z tego wzruszenia, znaczy;-)))

Daję często do czytania teksty z tego miejsca jedenastoletniej dziewczynce. Warto posłuchać, co ona mówi:-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




na intelektualną rozrywkę...ale...o to coraz trudniej

...a tekst...można tak:

martwa... wyciągnęła...cień...kawałek po kawałku... achromatyczna... w rozsypanych łzach...czeka

albo:

martwa ...achromatyczna...czeka

choć wolę:

wpadł smugą blasku...nie dostrzegł...wciąż...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka szczęście potrafi nas zaskoczyć  swym nagłym przyjściem zda się znikąd szeroko oczy nam otworzy świetlaną zaraz widać przyszłość   lecz gdy się głębiej zastanowić przewidzieć co się szybko stanie opadły skrzydła piórka z głowy toż to nie szczęście - pożądanie :))))    
    • fajne - podoba się  i zadedykuję Brzechwę:   żaba   Pewna żaba Była słaba, Więc przychodzi do doktora I powiada, że jest chora. Doktor włożył okulary, Bo już był cokolwiek stary, Potem ją dokładnie zbadał, No, i wreszcie tak powiada: „Pani zanadto się poci, Niech pani unika wilgoci, Niech pani się czasem nie kąpie, Niech pani nie siada przy pompie, Niech pani deszczu unika, Niech pani nie pływa w strumykach, Niech pani wody nie pija, Niech pani kałuże omija, Niech pani nie myje się z rana, Niech pani, pani kochana, Na siebie chucha i dmucha, Bo pani musi być sucha!” Wraca żaba od doktora, Myśli sobie: „Jestem chora, A doktora chora słucha, Mam być sucha - będę sucha!” Leczyła się żaba, leczyła, Suszyła się długo, suszyła, Aż wyschła tak, że po troszku Została z niej garstka proszku. A doktor drapie się w ucho: „Nie uszło jej to na sucho!” :)))
    • @Jacek_Suchowicz   nieoczekiwanie   szczęście czasem wygląda jak coś co zgubiłeś a potem znalazłeś i nie wiedziałeś że za tym tęskniłeś ale poznasz  bo przez chwilę niczego więcej nie potrzebujesz jest jak wiatr którego nie da się zatrzymać ale można tańczyć dopóki wieje
    • Żaba, choć wychowana w błotnistym jeziorku, Zamknięta w szarej skórze jak w pryszczatym worku, Stanąwszy przed zwierciadłem, przymierza sukienki, Żółty atłas, zielony muślin, jedwab cienki, Rękawiczki skórzane i białe z koronki, Buciki wyszywane w kwiatki i biedronki. Obraca się przed lustrem, piruety kręci, Rumieńcami ze szminki kawalerów nęci, Wtem lustro przemówiło głosem kryształowym: Możesz zmieniać sukienki modre i różowe, Woalki i  apaszki,  szale, kapelusze, Jedwabie i atłasy, aksamity, plusze, Ale szczerze ci powiem, choć zabrzmi to słabo, I w koronkach  na zawsze pozostaniesz…żabą.  
    • Myśli na 15 sierpnia                            "Są dwie drogi, którymi prowadzę. Jedna, to droga podobna do Mojej ludzkiej drogi. Druga to droga Maryi. Najczęściej daję drogę Mojej Matki: przyjmowania wszystkiego w poddaniu, w ciszy serca i warg, i w miłości. Trwanie w bezgranicznej ufności Ojcu, cokolwiek się stanie>Cierpienie cierpieniem innych.                            Każdy twój czyn jest dla Mnie tak samo ważny, jeśli przyjmujesz go ze względu na Miłość - na Mnie. Nie jest ważne, co czynisz, tylko z jaką intencją czynisz. Można, nie czyniąc zewnętrznie nic, współdecydować o losie ludzi i o losie świata poprzez intensywność miłości i intencji."                                                                                                      Świadectwo,855
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...