Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Zuzi

ja wisiałam tu przed panem!
- krzyczy piernikowa gwiazdka,
niechże pani już przestanie,
- mruczy misio, także z ciasta,

nie pchaj się, srebrny aniołku,
i tak wyżej nie polecisz,
- szpic się śmieje na wierzchołku-
masz słomiane skrzydła przecież!

- strasznie mnie coś kłuje w pupę,
niewygodnie, zaraz spadam -
nadmuchana calineczka
smutną minę ma, nierada,

galaretki w czekoladzie
zawinięte w złotą folię
nucą słodką kołysankę,
im tu dobrze, im spokojnie.

za świeczkami na choince
będą błyszczeć, tak jak bombki,
jak łabędzie, srebrne szyszki,
szklane sople i skowronki.

-cicho, ciiiii, już czas kolędy-
szumi łańcuch jak wąż długi.
-zaraz przyjdzie włos anielski,
czas się zgodzić i polubić.

na jodełce, na zielonej,
która jeszcze pachnie lasem,
pogodziły się ozdoby,
tak jak dzieci, siostra z bratem.

15.12.2012.
Opublikowano

Anno, jakże sprawnie potrafisz dowiercić się do zakamarków duszy, do tych, w których ukryte najstarsze wspomnienia z dzieciństwa. Czytając wiersz miałem przed oczami czasy, kiedy człowiek nie był skażony dorosłością, cieszył się szczerze (choć wtedy nie wiedział, że jest to najładniejszy czas życia), odczuwał ten czar świąt, zimy, czuł się bezpiecznie. Przypomniało mi się strojenie choinki w rodzinnym domu, drobne waśnie o koncepty, co, gdzie, jak rozmieścić ozdoby. I wszystko kończyło się spokojną, świąteczną kolacją wigilijną. Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
J.

Opublikowano

Januszu,

bardzo Ci dziękuję. Wiesz, właśnie dlatego się staram, by po latach na naszej choince znalazły się tradycyjne, "stare" ozdoby, niektóre - robione ręcznie.

Cieplutko pozdrawiam. Mam nadzieję, że i mojej wnuczce wierszyk się spodoba.

Para:)

Opublikowano

Sylwku,

co to za wymysł "średniówka w ośmiozgłoskowcu"? Nie ma czegoś takiego:))))))))

A widziałbyś "średniówkę" w tym?

W jednym miejscu przesuwa się akcent, żeby nie było inwersji. Domyślam się, że chodzi Ci o wers:

nie pchaj się, srebrny aniołku,

zgadłam?

Cieplutko,

Para:)

Opublikowano

no, może lichy ze mnie teoretyk, ale co powiesz o czymś takim?

Kochasz ty dom, rodzinny dom,

Co w letnią noc, skroś srebrnej mgły,

Szumem swych lip wtórzy twym snom,

A ciszą swą koi twe łzy?



Kochasz ty dom, ten stary dach,

Co prawi baśń o dawnych dniach,

Omszałych wrót rodzinny próg,

Co wita cię z cierniowych dróg?

...

więcej: http://www.poezja.org/utwor-2296.html


tak, myślę że to jest możliwe.

ale nie kłóćmy się. dobrze?
wiersz jest dobry :) nie trza nic przy nim majstrować.

pozdrawiam serdecznie :)

Opublikowano

Aniu, zawsze z wielką przyjemnością czytam Twoje wiersze. Podpatruję i korzystam. Jednocześnie wiem, że lubisz - konkretnie o wierszu. Jest to kolejny, śliczny wiersz, chociaż mnie też skowronki na choince wydają się nie bardzo na miejscu. Zwykle je kojarzymy z wiosną. Na mojej choince również wiszą ptaszki, ale dzieci nazywają je ptaszkami. Mam również wśród ozdób lśniące dzwonki.
Może nie mam racji, nie chciałabym skowronkom zrobić przykrości,
serdecznie Cie pozdrawiam, z uściskami
- baba

Opublikowano

Mogłabym przysiąść pod tym drzewkiem, żeby wsłuchać się w takie "choinkowe waśnie".
Wiersz w sam raz dla.. Zuzi, rozumiem, że to dziecko, ale gdyby dorośli mogli usłyszeć te przekamarzanki, też by się im miło zrobiło w wigilijny czas. Podoba się.
Jedyne, co mnie "za-kuło", to słowo "strasznie", ale to nie było takie straszne, w odniesieniu do całości.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Babo Izbo,

dziękuję pięknie. A skowronki są naprawdę :) Co im zrobię? *Cała choinka z wiersza oparta jest na faktach.

Bardzo mi miło, że przeczytałaś z uśmiechem wierszyk dla Zuzi.
Dziś już jej także przeczytałam. Śmiała się.

Cieplutko pozdrawiam,

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar dzięki   jesień owszem zadowoli jeśli ładna jest i młoda słodko może cię ukoić ale kasy potem szkoda :)))       @violetta od czego jest kobietka tego nie wie sam Bóg raz wściekła raz kokietka nieobliczalna i już :)))  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To przepiękna zwrotka warta najlepszych poetów ! I ostatnia też złota warta. Gdyby udało się dotrzymać kroku pozostałym ... 
    • @Poezja to życie Dobrze prawisz i rym jest...  
    • @Jacek_Suchowicz Piękny wiersz o zbliżającej się jesieni. Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • W koszulce pirackiej i mycce z czaszką, Pochylony nad balią z praniem, Pianę wzbijałem ku niebu – chlup, chlup, Wiosłem szarpałem ocean zbyt spokojny.   Wichry w koszulę łapałem na kiju, Kurs obierałem – ahojj! – wołałem. Ster trzymał mój język, nie ręce, Żagiel inspiracją: tam, gdzie wiatr dmie!   Świat zmierzyłem bez lunety i bez map, Z oceanem biłem się z tupotem i krzykiem. Gwiazdom nie wierzyłem, bo mrugają okiem. Ja wam dam, wy żartownisie, dranie!   Na Nilu mętnym, wezbranym i groźnym, Szczerzyłem kły z krokodylem rozeźlonym. Ocean zamarł, gdy dryfem szedłem – skarpetki prałem, Rekin ludojad nad tonie morskie skoczył i zbladł.   Na prerii mustang czarny jak moje pięty, Ogonem zamiótł mi pod nosem – szast! Wierzgnął, kopytem zabębnił, z nozdrzy prychnął, Oko puścił i w cwał – patataj, patataj!   Na safari gołymi przebierałem piętami – plac, plac! Słoń zatrąbił, nie uciekłem, w miejscu trwałem. W ucho dostał, ot tak – i odstąpił: papam, papam. Został po nim tylko w piasku ślad i swąd.   Lew zaryczał – też nie pękłem, no nie ja! W pierś bębniłem – bim, bam, bom – uciekł w dal. Ciekawskiej żyrafie, mej postury chwata, W oczy zaglądałem – z dumy aż pękałem.   A na kontynencie płaskim i gołym, Jak cerata w domu na stole świątecznym, I strusia na setkę przegoniłem – he, he! Bo o medal z kartofla to był bieg.   Aż tu nagle: buch, trach, jęk – strachem zapachniało! Coś zatrzęsło, coś tu pękło – to nie guma w gaciach... Łup! okrętem zakręciło, bryzg mi wodą w oko, Flagę z masztu zwiało i na tyłku cumowałem.   Po tsunami pranie w błocie legło, Znikły skarby i trofea farbą plakatową malowane, Z lampy Aladyna duch też nawiał – łotr i tchórz, Kieł mamuta poszedł w proch, złoto Inków trafił szlag.   Matka w krzyk „Ola Boga!” – ścierą w plecy chlast! Portki rózgą przetrzepała jak to dywan. Aj, aj, aj, aj! chlip, chlip! to nie jaaaa... Smark, smark, łeee – nawyki to z przedszkola.   Z domku, skrytym w kniejach dębu, ot kontrola lotów. Słyszę łańcuch jak klekoce, rama trzeszczy. Dzwonek – dzyń! błotnik – dryń! szprychy aż pękają. Kłęby kurzu w dali widzę – nie, to nie Indianie.   To nie szeryf z gwiazdą pędzi na rumaku, To nie szalik śwista (z klamrą...? e tam) Ojciec w drodze z wywiadówki – coś mu śpieszno. Aż mnie ucho swędzi, no to klapa, koniec pieśni...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...