Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Drugi Mickiewicz, Norwid, może Gałczyński?
Rzemieślnik czy sztukmistrz?

Sztuk mistrz poeta, przekracza granice instrumentalizmu,
poszukuje nowych obszarów do zaanektowania przez:
gry syntaktyczne nowej percepcji innego wyrazu,
gry estetyczne, tworzące sytuacje konotatywne,
gry twórca - dzieło - odbiorca
jako jedność w procesie holistycznego dzieła,
przez które przenika idea

performatywna.









Copyright by Ewa Krzywka
Opublikowano

im bardziej pokazujesz swoją specjalistyczną
ściśleukierunkowaną wiedzę przedmiotu
tym węższy odbiór
taki syndrom kata rzeźnika czy hycla

kontra

nie będziesz brał czytelnika swego
za tego nieobczytanego



i bądź tu mądry i pisz dobre wiersze

kontra

autor to nie czekolada by wszyscy lubili



nurt





rozlewisko
rzeki lśniące i śliskie od węgorzy
tam błoto na dnie zamyka
fosforyczny trupi odór

piasek
ze szczytów gór obsydianowych
łupie się kamień by trwać wciąż nagim
ostrzem na sztorc

zwietrzelina
lot wichrzycy w powietrze niskie
spisany akord na dzwon rurowy
tkwiący w tornada oku

poblask
ogień jak nacisk złotej brzytwy
na żywiczne konary i tętnice
coś z eterycznej kalafonii i krwi

suknia szalonej
ofelii wijącej wianki fantastyczne
bo wtedy jest poezja gdy w siebie
jak w żywioł idziesz


Takie wolne skojarzenia :)
Pzd.

Opublikowano

Ewo , swobodna zabawa słowem ,,,masz racje wprowadza percepcje swobodnego wyrazu słownego i o to chodzi , nie zamkniemy się w słojach przeszłości literackiej , bo jak czytam ,a czytam i tak zmieniają się formy przekazu poetyckiego , nie unikniemy już tego , ot taka rzeczywistość !

Dobry przekaz!

Serdecznie!
Hania

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Postaram się udzielić na pana komentarz odpowiedzi w formie rozwiniętej, choć mam tę świadomość, że mój przekaz zostanie również przez pana niezrozumiały.
Mój wiersz to moje przemyślenia dotyczące współczesnej poezji i sztuki szeroko pojętej.
Należy rozróżnić rzemiosło od sztuki poetyckiej. Wprawny jest rzemieślnik. To warunek praktyczny, utylitarny zaistnienia wypowiedzi o charakterze poetyckim.
Poeta, to ten kto przekracza granice instrumentalizmu. To artysta, który ciągle poszukuje nowych obszarów do zaanektowania przez swój rodzaj wypowiedzi, innego spojrzenia.
Czyli na bazie rzemiosła poszukiwanie nowych jakości, sensów i znaczeń, zabawa syntaktyczna, a nie zwracanie uwagi na przekaz narracji treściowej.
Wprawny poeta to ten , który zna warsztat wszelkich gatunków i w oparciu o niego poszukuje nowych wartości wyrazu estetycznego, które współcześnie stanowią swoistego rodzaju grę estetyczna tworzącą sytuacje estetyczną uwzględniającą podmiot twórczy (kreacyjny), dzieło i odbiorcę, a nie skupienie uwagi na samym utworze.
Dzisiaj sztuka ma charakter procesualny i na pewno nie jest dziełem podlegającym kontemplacji ograniczonej ramami utworu, a polega na uczestnictwie i współtworzeniu...itd.
Zatem wprawny poeta to ten, kto na bazie warsztatu tworzy sensy przez które przenika jakaś idea.
Dobrze by było gdyby ona miała charakter performatywny.

Panie andrzeju barycz - obawiam się, że pana problem, to intelektualne klapki na oczach, a personalne wycieczki w stosunku do mojej osoby, to krzyk rozpaczy, bo nie dadzą się zdjąć.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Postaram się udzielić na pana komentarz odpowiedzi w formie rozwiniętej, choć mam tę świadomość, że mój przekaz zostanie również przez pana niezrozumiały.
Mój wiersz to moje przemyślenia dotyczące współczesnej poezji i sztuki szeroko pojętej.
Należy rozróżnić rzemiosło od sztuki poetyckiej. Wprawny jest rzemieślnik. To warunek praktyczny, utylitarny zaistnienia wypowiedzi o charakterze poetyckim.
Poeta, to ten kto przekracza granice instrumentalizmu. To artysta, który ciągle poszukuje nowych obszarów do zaanektowania przez swój rodzaj wypowiedzi, innego spojrzenia.
Czyli na bazie rzemiosła poszukiwanie nowych jakości, sensów i znaczeń, zabawa syntaktyczna, a nie zwracanie uwagi na przekaz narracji treściowej.
Wprawny poeta to ten , który zna warsztat wszelkich gatunków i w oparciu o niego poszukuje nowych wartości wyrazu estetycznego, które współcześnie stanowią swoistego rodzaju grę estetyczna tworzącą sytuacje estetyczną uwzględniającą podmiot twórczy (kreacyjny), dzieło i odbiorcę, a nie skupienie uwagi na samym utworze.
Dzisiaj sztuka ma charakter procesualny i na pewno nie jest dziełem podlegającym kontemplacji ograniczonej ramami utworu, a polega na uczestnictwie i współtworzeniu...itd.
Zatem wprawny poeta to ten, kto na bazie warsztatu tworzy sensy przez które przenika jakaś idea.
Dobrze by było gdyby ona miała charakter performatywny.

Panie andrzeju barycz - obawiam się, że pana problem, to intelektualne klapki na oczach, a personalne wycieczki w stosunku do mojej osoby, to krzyk rozpaczy, bo nie dadzą się zdjąć.


Początkowo chciałem potraktować rzecz poważnie i wdać się w jakąś jałową dyskusję na temat pani poetyckich objawień (nie zwracać uwagi na treść, nie skupiać uwagi na utworze, kontemplować sobie poza utworem, performować idee) ale zdałem sobie sprawę z komizmu sytuacji :))
Wolę krzyknąć z rozpaczy i przytoczyć praktyczną próbkę "nowej poezji" i "nowej krytyki - copyright by Ewa Krzywka ;)
Oto czego nie widzą moje kaprawe oczy spod intelektualnych klapek !!!


"Alina Służewska napisał(a):
niedziela rozkwita

orlik

biały dzwoneczek dotykany
przez wiatr wygrywa
znaną melodię dziś

sto lat

wyłącznie dla
ciebie

mamo

całus
pa



Moim zdaniem, w tym wierszu jest poszukiwanie możliwości, innego rodzaju przekazu, innej drogi wobec wielorakich multiplikacji schematu tego rodzaju laudacji.
Jak sądzę jest to bardziej współczesne, refleksyjne.
Czemu nie.
Pozdrawiam ;)

--------------------------------------------------------------------
Dnia: 2012-12-12 10:48:35 napisał(a): Ewa Krzywka "


I to by było na tyle...
:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Postaram się udzielić na pana komentarz odpowiedzi w formie rozwiniętej, choć mam tę świadomość, że mój przekaz zostanie również przez pana niezrozumiały.
Mój wiersz to moje przemyślenia dotyczące współczesnej poezji i sztuki szeroko pojętej.
Należy rozróżnić rzemiosło od sztuki poetyckiej. Wprawny jest rzemieślnik. To warunek praktyczny, utylitarny zaistnienia wypowiedzi o charakterze poetyckim.
Poeta, to ten kto przekracza granice instrumentalizmu. To artysta, który ciągle poszukuje nowych obszarów do zaanektowania przez swój rodzaj wypowiedzi, innego spojrzenia.
Czyli na bazie rzemiosła poszukiwanie nowych jakości, sensów i znaczeń, zabawa syntaktyczna, a nie zwracanie uwagi na przekaz narracji treściowej.
Wprawny poeta to ten , który zna warsztat wszelkich gatunków i w oparciu o niego poszukuje nowych wartości wyrazu estetycznego, które współcześnie stanowią swoistego rodzaju grę estetyczna tworzącą sytuacje estetyczną uwzględniającą podmiot twórczy (kreacyjny), dzieło i odbiorcę, a nie skupienie uwagi na samym utworze.
Dzisiaj sztuka ma charakter procesualny i na pewno nie jest dziełem podlegającym kontemplacji ograniczonej ramami utworu, a polega na uczestnictwie i współtworzeniu...itd.
Zatem wprawny poeta to ten, kto na bazie warsztatu tworzy sensy przez które przenika jakaś idea.
Dobrze by było gdyby ona miała charakter performatywny.

Panie andrzeju barycz - obawiam się, że pana problem, to intelektualne klapki na oczach, a personalne wycieczki w stosunku do mojej osoby, to krzyk rozpaczy, bo nie dadzą się zdjąć.


Początkowo chciałem potraktować rzecz poważnie i wdać się w jakąś jałową dyskusję na temat pani poetyckich objawień (nie zwracać uwagi na treść, nie skupiać uwagi na utworze, kontemplować sobie poza utworem, performować idee) ale zdałem sobie sprawę z komizmu sytuacji :))
Wolę krzyknąć z rozpaczy i przytoczyć praktyczną próbkę "nowej poezji" i "nowej krytyki - copyright by Ewa Krzywka ;)
Oto czego nie widzą moje kaprawe oczy spod intelektualnych klapek !!!


"Alina Służewska napisał(a):
niedziela rozkwita

orlik

biały dzwoneczek dotykany
przez wiatr wygrywa
znaną melodię dziś

sto lat

wyłącznie dla
ciebie

mamo

całus
pa



Moim zdaniem, w tym wierszu jest poszukiwanie możliwości, innego rodzaju przekazu, innej drogi wobec wielorakich multiplikacji schematu tego rodzaju laudacji.
Jak sądzę jest to bardziej współczesne, refleksyjne.
Czemu nie.
Pozdrawiam ;)

--------------------------------------------------------------------
Dnia: 2012-12-12 10:48:35 napisał(a): Ewa Krzywka "


I to by było na tyle...
:)))



Panie andrzej barycz, - co ma piernik do wiatraka? - to po pierwsze.

Po drugie - dyskusje nigdy nie są jałowe, jeżeli spełniają warunek podstawowy dla ich zaistnienia, czyli porównywalny poziomu wiedzy i jej rozumienia przez uczestników tejże.

Po trzecie nie kieruję się objawieniem tylko racjonalnym poznaniem.

Mimo zastosowania "glebogryzarki" intelektualnej nie jestem w stanie pana zrozumieć. Czyli widocznie to ja mam tamy na oczach i zazdroszczę panu tylko klapek.

:-)))))))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Postaram się udzielić na pana komentarz odpowiedzi w formie rozwiniętej, choć mam tę świadomość, że mój przekaz zostanie również przez pana niezrozumiały.
Mój wiersz to moje przemyślenia dotyczące współczesnej poezji i sztuki szeroko pojętej.
Należy rozróżnić rzemiosło od sztuki poetyckiej. Wprawny jest rzemieślnik. To warunek praktyczny, utylitarny zaistnienia wypowiedzi o charakterze poetyckim.
Poeta, to ten kto przekracza granice instrumentalizmu. To artysta, który ciągle poszukuje nowych obszarów do zaanektowania przez swój rodzaj wypowiedzi, innego spojrzenia.
Czyli na bazie rzemiosła poszukiwanie nowych jakości, sensów i znaczeń, zabawa syntaktyczna, a nie zwracanie uwagi na przekaz narracji treściowej.
Wprawny poeta to ten , który zna warsztat wszelkich gatunków i w oparciu o niego poszukuje nowych wartości wyrazu estetycznego, które współcześnie stanowią swoistego rodzaju grę estetyczna tworzącą sytuacje estetyczną uwzględniającą podmiot twórczy (kreacyjny), dzieło i odbiorcę, a nie skupienie uwagi na samym utworze.
Dzisiaj sztuka ma charakter procesualny i na pewno nie jest dziełem podlegającym kontemplacji ograniczonej ramami utworu, a polega na uczestnictwie i współtworzeniu...itd.
Zatem wprawny poeta to ten, kto na bazie warsztatu tworzy sensy przez które przenika jakaś idea.
Dobrze by było gdyby ona miała charakter performatywny.

Panie andrzeju barycz - obawiam się, że pana problem, to intelektualne klapki na oczach, a personalne wycieczki w stosunku do mojej osoby, to krzyk rozpaczy, bo nie dadzą się zdjąć.


Początkowo chciałem potraktować rzecz poważnie i wdać się w jakąś jałową dyskusję na temat pani poetyckich objawień (nie zwracać uwagi na treść, nie skupiać uwagi na utworze, kontemplować sobie poza utworem, performować idee) ale zdałem sobie sprawę z komizmu sytuacji :))
Wolę krzyknąć z rozpaczy i przytoczyć praktyczną próbkę "nowej poezji" i "nowej krytyki - copyright by Ewa Krzywka ;)
Oto czego nie widzą moje kaprawe oczy spod intelektualnych klapek !!!


"Alina Służewska napisał(a):
niedziela rozkwita

orlik

biały dzwoneczek dotykany
przez wiatr wygrywa
znaną melodię dziś

sto lat

wyłącznie dla
ciebie

mamo

całus
pa



Moim zdaniem, w tym wierszu jest poszukiwanie możliwości, innego rodzaju przekazu, innej drogi wobec wielorakich multiplikacji schematu tego rodzaju laudacji.
Jak sądzę jest to bardziej współczesne, refleksyjne.
Czemu nie.
Pozdrawiam ;)

--------------------------------------------------------------------
Dnia: 2012-12-12 10:48:35 napisał(a): Ewa Krzywka "


I to by było na tyle...
:)))



Panie andrzej barycz, - co ma piernik do wiatraka? - to po pierwsze.

Po drugie - dyskusje nigdy nie są jałowe, jeżeli spełniają warunek podstawowy dla ich zaistnienia, czyli porównywalny poziomu wiedzy i jej rozumienia przez uczestników tejże.

Po trzecie nie kieruję się objawieniem tylko racjonalnym poznaniem.

Mimo zastosowania "glebogryzarki" intelektualnej nie jestem w stanie pana zrozumieć. Czyli widocznie to ja mam tamy na oczach i zazdroszczę panu tylko klapek.

:-)))))))))


Ufam w to, że ta część forumowiczów, która spełnia "warunek podstawowy" i kieruje się "racjonalnym poznaniem", bez trudu przypasuje "piernik do wiatraka. "Tamy na oczach" nie są żadną formalną przeszkodą do tego, by zostać kapelanem wszystkich portalowych wierszorobów. Spowiedź i rozgrzeszenie poprzedzać będzie zawsze "gra estetyczna tworząca sytuacje estetyczne" :)))

wyłącznie dla
ciebie

wprawna

procesualny całus
performatywnie przeniknięty
pa
;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Postaram się udzielić na pana komentarz odpowiedzi w formie rozwiniętej, choć mam tę świadomość, że mój przekaz zostanie również przez pana niezrozumiały.
Mój wiersz to moje przemyślenia dotyczące współczesnej poezji i sztuki szeroko pojętej.
Należy rozróżnić rzemiosło od sztuki poetyckiej. Wprawny jest rzemieślnik. To warunek praktyczny, utylitarny zaistnienia wypowiedzi o charakterze poetyckim.
Poeta, to ten kto przekracza granice instrumentalizmu. To artysta, który ciągle poszukuje nowych obszarów do zaanektowania przez swój rodzaj wypowiedzi, innego spojrzenia.
Czyli na bazie rzemiosła poszukiwanie nowych jakości, sensów i znaczeń, zabawa syntaktyczna, a nie zwracanie uwagi na przekaz narracji treściowej.
Wprawny poeta to ten , który zna warsztat wszelkich gatunków i w oparciu o niego poszukuje nowych wartości wyrazu estetycznego, które współcześnie stanowią swoistego rodzaju grę estetyczna tworzącą sytuacje estetyczną uwzględniającą podmiot twórczy (kreacyjny), dzieło i odbiorcę, a nie skupienie uwagi na samym utworze.
Dzisiaj sztuka ma charakter procesualny i na pewno nie jest dziełem podlegającym kontemplacji ograniczonej ramami utworu, a polega na uczestnictwie i współtworzeniu...itd.
Zatem wprawny poeta to ten, kto na bazie warsztatu tworzy sensy przez które przenika jakaś idea.
Dobrze by było gdyby ona miała charakter performatywny.

Panie andrzeju barycz - obawiam się, że pana problem, to intelektualne klapki na oczach, a personalne wycieczki w stosunku do mojej osoby, to krzyk rozpaczy, bo nie dadzą się zdjąć.


Początkowo chciałem potraktować rzecz poważnie i wdać się w jakąś jałową dyskusję na temat pani poetyckich objawień (nie zwracać uwagi na treść, nie skupiać uwagi na utworze, kontemplować sobie poza utworem, performować idee) ale zdałem sobie sprawę z komizmu sytuacji :))
Wolę krzyknąć z rozpaczy i przytoczyć praktyczną próbkę "nowej poezji" i "nowej krytyki - copyright by Ewa Krzywka ;)
Oto czego nie widzą moje kaprawe oczy spod intelektualnych klapek !!!


"Alina Służewska napisał(a):
niedziela rozkwita

orlik

biały dzwoneczek dotykany
przez wiatr wygrywa
znaną melodię dziś

sto lat

wyłącznie dla
ciebie

mamo

całus
pa



Moim zdaniem, w tym wierszu jest poszukiwanie możliwości, innego rodzaju przekazu, innej drogi wobec wielorakich multiplikacji schematu tego rodzaju laudacji.
Jak sądzę jest to bardziej współczesne, refleksyjne.
Czemu nie.
Pozdrawiam ;)

--------------------------------------------------------------------
Dnia: 2012-12-12 10:48:35 napisał(a): Ewa Krzywka "


I to by było na tyle...
:)))



Panie andrzej barycz, - co ma piernik do wiatraka? - to po pierwsze.

Po drugie - dyskusje nigdy nie są jałowe, jeżeli spełniają warunek podstawowy dla ich zaistnienia, czyli porównywalny poziomu wiedzy i jej rozumienia przez uczestników tejże.

Po trzecie nie kieruję się objawieniem tylko racjonalnym poznaniem.

Mimo zastosowania "glebogryzarki" intelektualnej nie jestem w stanie pana zrozumieć. Czyli widocznie to ja mam tamy na oczach i zazdroszczę panu tylko klapek.

:-)))))))))


Ufam w to, że ta część forumowiczów, która spełnia "warunek podstawowy" i kieruje się "racjonalnym poznaniem", bez trudu przypasuje "piernik do wiatraka. "Tamy na oczach" nie są żadną formalną przeszkodą do tego, by zostać kapelanem wszystkich portalowych wierszorobów. Spowiedź i rozgrzeszenie poprzedzać będzie zawsze "gra estetyczna tworząca sytuacje estetyczne" :)))

wyłącznie dla
ciebie

wprawna

procesualny całus
performatywnie przeniknięty
pa
;)



a to dopiero afera -
przecież ten mój wiersz
komuś wreszcie oczy wykuje
ciało porozdziera na strzępu tak
że pozostaną same obierki
które szybko ulegną rozkładowi tylko
co z tym rozkładem później zrobić -
nie wiem zatem proszę samemu
nad tym się zastanowić


niezmiennie pozdrawiam Panią Ewę Krzywkę -
Autorkę nietypowego wiersza :)


Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius No to się wychylasz :))
    • każda bułka dzisiaj może być zasadzką pachnąca świeżością i polukrowana lecz uważaj gdy gryziesz ząb możesz wyłamać bo w środku ma kamień - czy jest tego warta  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • @Rafael Marius Do szeregu umów nie zaprosisz swojego pełnomocnika. Bo po co? Jak to taka mała umowa. A i jeszcze zobaczą, że przychodzisz z pełnomocnikiem i co wtedy? Tym bardziej ciebie spławią, bo po co im kłopoty... Pełnomocnicy też mają swoje sprawy na głowie i uwijają się jak w ukropie. No i wiadomo pełnomocnik kosztuje. 
    • odziany odświętnie wiersz w neologizmy zostawił wrażenie na chwilę zatrzymał a sensy odkopał czytelnik naiwny głęboko nie były - wypił kielich wina   za zdrowie autora  :)
    • Jest wiosna, godzina poranna. Promienie słońca delikatnie pokrywa drzewa, a wiatr lekko wieje dyrygując szumem liści. Nad jeziorem siedzi rybak, mężczyzna średniego wzrostu który ma już wiele wiosen za sobą. Rozkłada swoje krzesełko i siada, wyciąga z torby cygaro i zapalniczkę, prostując nogi zapala cygaro i wypuszcza z ust chmurę dymu która powoli zanika aby zrobić miejsce dla następnej. Rybak spogląda na tafle wody i to co ona odbija. Od wielu lat widok się ten nie zmienia. Mężczyzna westchnął i zmarnowany rzucił cygaro za siebie. Wziął swoje rzeczy i udał się do pobliskiej karczmy. W karczmie siedziało kilka mężczyzn w średnim wieku i grało w karty popijając gorzałkę. Starzec podszedł do baru i zamówił kufel piwa, wyciągnął portfel i wysypał na blat stertę drobniaków. Trochę minęło zanim je zliczył i okazało się że nadal mu brakuje kilka monet. Niestety rybak nie zarabiał dużo, ryb w jeziorze coraz mniej, siły też mu ubywają a klienci jakby o nim zapomnieli na rzecz wielkich targów. Wygrzebał z kieszeni spodni brakujące monety i dostał kufel zimnego piwa. Pijąc resztki piany osiadały na jego wąsach. Po chwili do baru przyszedł młody mężczyzna z pobliskiej wsi, w przeciwieństwie do starca tryskał energią, jego uśmiech jakby rozświetlał mroczne zakamarki karczmy. Usiadł on obok rybaka i zamówił lampkę wina wytrawnego, zapłacił banknotem i odmówił reszty.   -Witam serdecznie pana, co Pan ma taką skwaszoną minę? Jest przecież taki piękny dzień!- zapytał uśmiechnięty młodzieniec.   Rybak odłożył kufel i wytarł ręką pianę z twarzy. Spojrzał na mężczyznę nijakim ponurym wzrokiem.   -Ehhh, takich dni było już tysiąc...albo i więcej nie pamiętam dokładnie. Nie ma już z czego się cieszyć, do piachu coraz bliżej a i w sklepiku mi się nie przelewa- powiedział zrezygnowany    Młody wydawał się być poruszony tą wypowiedzią. Wziął mały łyk wina i odstawił kieliszek na blat.   -Przykro mi jest to słyszeć...Potrzebuję może Pan pomocy? Czym się Pan zajmuje?   -Rybakiem jestem, ale ryb jak kot napłakał. Pff, ty chcesz mi pomóc? Dzieciaku, korzystaj z życia póki możesz abyś później nie żałował i nie skończył tak jak ja.   -Ale cóż Pan wygaduje? Przecież dużo słyszałem że dobrze Pan prosperuje, skąd ten pesymizm?   -Hah, kiedyś też taki byłem, młody i pełen zapału, miałem podbić świat i być najlepszą wersją siebie. Ahhh, dawno temu gdy mi stawy nie skrzypiały obiecałem sobie że wyjadę z tej dziury do miasta i zrobię karierę. Miałem skupić się na sobie i rozwijać się w najlepsze, planowałem ukończyć liceum, studia i to celująco a pozjiej otworzyć własną firmę! Ale wszystko szlag trafił zanim się zaczęło, owszem wyjechałem ale jako młody chłopak ze wsi bałem się wielkiego świata. I zamiast robić karierę wróciłem... Inni mieli problemy więc im pomagałem z dobrego serca albo za drobnymi opłatami. Lecz co z tego jak później nie miałem do na kromkę chleba położyć? Więc zacząłem łowić ryby, przez długi czas powodziło mi się ale gdy otwarli ten rybny targ w mieście to było coraz gorzej... I tak od dziestek lat. Mam wrażenie że ktoś zapętla ten sam dzień. Ciągle ci sami ludzie, te same problemy, te same widoki i ta sama bieda. Na kufel piwa muszę tydzień zbierać i tak nie starcza! Mówię ci młody, póki masz zapał wyjedź stąd najdalej i nie patrz na innych, skup się na sobie. A gdy już będziesz żył stabilnie pomóż tym których kochasz, bo inaczej skończysz jak ja, stary zrzęda bez grosza w kieszeni.    Mężczyzna na przeciwko zaniemówił, nie wiedział jak to skomentować. Zanim zdarzył cokolwiek powiedzieć Rybak wychodził z karczmy, po sobie zostawił niedopite piwo. Starzec wrócił do domu i udał się w spoczynek. Na zajutrz wstał, wziął torbę i udał się nad jezioro.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...