Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rozsiał się chłód po ogrodzie
doskwiera od świtu do świtu w swobodzie
dmucha z impetem w twarz i dłonie
zadowolony siwaty w oszronie

stary parasol trzyma tak w potrzebie
chmurą po granacie biegnie
skrzy się srebrzystością rozpościera szarość
taka to zziębnięta marność

kalosze ciepłe na słoty
wykonuje zaciekle swoją robotę
zabrzęka zlodowaceniem
dzwonkami diamentów lodowo śpiewa

tak do wiosny zagości
wpatrzony jak marzniemy
do szpiku kości

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuje Mirku za czytanie i odniesienie się do wierszyka!

No cóż , wstawiać będę tylko te , "opisowe" , żeby nikt nie uznał mnie za....!

Serdecznie !
Hania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuje Mirku za czytanie i odniesienie się do wierszyka!

No cóż , wstawiać będę tylko te , "opisowe" , żeby nikt nie uznał mnie za....!

Serdecznie !
Hania
Haniu- za poważnie podchodzisz do tego. Pisz co chcesz. Nie da się wszystkich zadowolić. Dobranoc
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuje Mirku za czytanie i odniesienie się do wierszyka!

No cóż , wstawiać będę tylko te , "opisowe" , żeby nikt nie uznał mnie za....!

Serdecznie !
Hania
Haniu- za poważnie podchodzisz do tego. Pisz co chcesz. Nie da się wszystkich zadowolić. Dobranoc
Mirku , wiem , że odbierasz to zupełnie z innej strony , ale zbyt wiele zapłaciłam , za takie pomówienie!
Mówią ,że czas leczy rany ,
tak ,tylko
plastra brak !


Do jutra!
Hania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvio jak miło poczytać taki wpis...woj!
Zaraz mi cieplej , to Twoja aura tak działa ojej !
A ja lubię zimę zza okna i na pięknym zdjęciu!
Dziękuję za pochylenie się nad moim "obrazkiem ", wciąż czytam Twoje ,wiersze piękne i nie tylko to........!
Nie lizusostwo , ale szczere obiektywne komentarze sprawiły , że jak napisałaś(konkretne , konstruktywne komentarze) pisałam lepsze , ale trochę czasu potrzeba ,,!

Uściski cieplusie!
Hania

Opublikowano

Zgadzam się z Olivią, coraz lepiej, choć mnie korci by powiedzieć:
moim zdaniem "rozsiadł się chłód w ogrodzie" albo "rozsiał (lub rozwiał) się chłód po ogrodzie"
Muszę jednak stwierdzić, że wiersz, mimo chłodnego tematu, ma w sobie takie fajne ciepełko!
Serdeczności z życzliwym uśmiechem
- baba

Opublikowano

zgadzam się z Babą ... jeśli "po ogrodzie" to "rozsiał się" będzie poprawniej; nie rozumiem, co znaczy "mamość"? może "marność"?

przesłanie "do szpiku kości" zimowe, b. wymowne - Peelka od środka utożsamia się z mroźną zimą, brakuje jej ciepła, zrozumienia, miłości; krząta się wokół obowiązków jak bryła lodu, czasami wysyła sygnały: "zabrzęka zlodowaceniem", dzwonkami diamentów lodowo (łzy?) zaśpiewa" - wszystko na próżno, nikt jej nie rozumie "od środka";

posyłam iskierki empatii i uśmiech :))))))) wiosna nadejdzie tylko potrzeba czasu.

tymczasem, Haniu, cieplutko pozdrawiam :-) Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Droga Izo dziękuje Ci za pochylenie się nad moim lodowym przemyśleniem!Jaki stan peelki takie pisanie.
Zmieniałam na rozsiał , dziękuje!

Serdeczności!
Hania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
    • Łukasz Jasiński 
    • ślicznie   gdy wersom sensy gdzieś odlatują myśli pochłania senna niemoc milknie sumienie nic nie sumując Morfeusz dzierży granat cieni   ... :))) narozrabiałaś - zainspirowałaś
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...