Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kastaniety drgnęły ostro rytmem tańca,
już falbany ułożone twardo-miękko.
ona czujna od obcasów aż po palce:
biodra, brzuch, harmonia ruchu, żywe piękno.

figurami, okutymi srebrnym dźwiękiem,
tańczy stukot własnych burz, rwanych powrotów,
na wachlarzu z fiszbinami drży obłędnie
każda z kropel, tylko nie wiem, łez czy potu.

w tle rozbrzmiewa jego śpiew jak krzyk indora,
jakby nagle uwolniony głos rozpaczy -
temperament powołany dla wieczoru,
jak powoje błędnych snów jej giętkie znaki.

struny gitar napinają talię sukni,
ręce lecą nad głowami jak gołębie,
i wyzwala się tęsknota barwnym łukiem,
obcasami wbita w strop lub jeszcze głębiej.

nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic.

31.08.2012.

Opublikowano

Anno, znowu doskonały wiersz oddający istotę i ideę flamenco.
"i wyzwala się tęsknota barwnym łukiem,
obcasami wbita w strop lub jeszcze głębiej.

nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic."

Cytowane wersy doskonałe, poruszyły mnie najbardziej.
Pozdrawiam serdecznie.
J.

Opublikowano

Witaj Aniu!
czytam i "zaczarowana"pięknem przekazu -opisami , ale jest jeszcze dugie denko, podmiot liryczny- walczy; wytupuje,"..każda z kropel, nie wiem, łez czy też od potu..." -emocje grają , ,,!
A puenta płonie ..."nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic. "

Zabieram!
'Pozdrawiam Aniu serdecznie!

Opublikowano

Fajne. Ale mam dwie uważki:
1. "jego śpiew jak krzyk indora" - to brzmi komicznie i szyderczo, wręcz satyrycznie, wcale nie romantycznie; czy tak miało być?
2. "figurami, okutymi srebrnym dźwiękiem,
tańczy stukot własnych burz, rwanych powrotów,"
- tutaj łamie się rytm z powodu złęgo rozmieszczenia akcentów i wyrazów jedno- i dwusylabowych; a rytm w takim wierszu (regularnym, i to o tańcu z pieśnią) jest niezwykle ważnym składnikiem.
Reszta podoba mi się, chociaż konwencjonalna. A może właśnie dlatego?

Opublikowano

Ten wiersz aż się prosi o muzyczny komentarz i to musi być meksykańska piosenka "Malaguena Salerosa ".

Wersja hiszpańska:

http://www.youtube.com/watch?v=rHS0wzvJ-jI

i meksykańska, którą lubię najbardziej:

http://www.youtube.com/watch?v=EDDRP6dLDhk


Pozdrawiam,
Marlene.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.          
    • liryczniejemy pomiędzy sklepowymi alejkami promieniami słońca a kroplami ulewnego deszczu   liryczniejemy przedwiośniem w ogrodach Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej   przed zimą pod kocem w mimozy liryczniejemy   bo nasze dni to wersy do poskładania w poemat epicki jak Mahabharata i bezczelnie czuły         strofami mija nam czas gdy tak sobie liryczniejemy   bo słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiersz)   gdy słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiesz)        
    • Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)
    • Noszę koronę niewidzialną, przeźroczystą I własnymi drogami chodzę miłościwie, Odkąd w swym sercu mnie koronowałeś tkliwie Swoją miłością pół płomienną i pół czystą; I jak blisko może przejść przebrana królowa, Przez targowisko między nędzarzy tłumem, Płacząc ze współczucia, lecz skrywając dumę, Ja swoją chwałę wśród lęku zazdrości chowam. Ma korona ukrytą słodyczą zostanie Ranek i wieczór modlitwą chronioną wiernie, A kiedy przyjdziesz, by mi koronę odebrać, Nie będę płakać, prosić słowami ni żebrać, Lecz uklęknę przed tobą, mój królu i panie I na zawsze przebiję moje czoło cierniem.   I Sara: I wear a crown invisible and clear, And go my lifted royal way apart Since you have crowned me softly in your heart With love that is half ardent, half austere; And as a queen disguised might pass anear The bitter crowd that barters in a mart, Veiling her pride while tears of pity start, I hide my glory thru a jealous fear. My crown shall stay a sweet and secret thing Kept pure with prayer at evensong and morn, And when you come to take it from my head, I shall not weep, nor will a word be said, But I shall kneel before you, oh my king, And bind my brow forever with a thorn.
    • @Annna2Muzyka jak balsam, pasuje do wiersza, a wiersz do niej :) Nawet skowronka w trelach słyszę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...