Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

uwikłany w zależność
ulegasz żądzom
rzekomo najbliższych
z daleka twój tchórz
wyłazi ze skóry
tylko dla nich
choć tu i teraz płonę
widzisz tylko własny
czubek nosa

ale nie drżyj
anioł nie wystawia faktury
za miłość

przegraną wypłacisz
sam sobie

Opublikowano

Dotykasz niełatwego wątku, Krysiu, ale gorycz peelki, (moim skromnym zdaniem), zyskałaby na autentyczności bez groźby w ostatnich dwóch wersach.
Wybacz, ale ulubiłam "obciachany":

"uwikłany w zależność
ulegasz żądzom
rzekomo najbliższych
z daleka twój tchórz
wyłazi ze skóry
choć moja płonie
nie drżyj

miłość nie wystawia faktury"

I przepraszam, jeśli za bardzo wcisnęłam się między liryczne nuty.
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Krysiu, masz rację. Czasem człowiek wyłazi ze skóry, a i tak niczego nie potrafi zmienić. A najtrudniejsze jest pogodzenie się z faktem, że ktoś za nas podjął decyzję. Stąd może ta groźba w puencie. Ale Anna ma rację, takie wersy-groźby nie dodają wierszowi splendoru.
Pozdrawiam serdecznie.
J.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Aniu, jestem nieco zdziwiona...w/g mnie nie ma tu żadnej groźby, wręcz przeciwnie - peelka stwierdza: "anioł nie wystawia faktury za miłość "...
ostatnie wersy są ostrzeżeniem - przed konsekwencją złych czynów nie uciekniemy, wcześniej czy później "zapłacimy" z własnej kieszeni (jak to w życiu).

Twoje "okrojenie" zmienia zamysł ale dziękuję za przemyślenia i serdecznie pozdrawiam :))) Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Januszu, masz rację. Nieraz niczego nie możemy zmienić, choćbyśmy chcieli, bo ktoś inny nie chce. Na nic prośby i groźby. Jednak czasem warto ostrzec przed konsekwencjami, szczególnie takie "lelum polelum", które nie myśli dalekowzrocznie: choć peelka uspokaja, że "nie wystawi faktury", to ostrzega (nie grozi!), że i tak będzie kiedyś musiał rozliczyć się ... z losem. Gdzie tu groźba? I czy w ogóle anioły (dobro) grożą? Raczej nie ...

Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Haniu, pamiętam, że czytałaś z pozytywnym odbiorem w Warsztacie. Teraz znowu jesteś! Dziękuję pięknie i serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

Krysiu jak mozna nie pamiętac Twoich wierszy, przecież wiesz ,ze czytam Ciebie , cenię Twoje pisanie , i wiersze , (nie wcałości )ale znam na pamięć, tytuły także!Serdeczności nigdy dość, kto zna życie wie jak umyka ,,,
Pozdrawiam !
Hania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Haniu, pamiętam, że czytałaś z pozytywnym odbiorem w Warsztacie. Teraz znowu jesteś! Dziękuję pięknie i serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

Krysiu jak mozna nie pamiętac Twoich wierszy, przecież wiesz ,ze czytam Ciebie , cenię Twoje pisanie , i wiersze , (nie wcałości )ale znam na pamięć, tytuły także!Serdeczności nigdy dość, kto zna życie wie jak umyka ,,,
Pozdrawiam !
Hania
Dla takich Czytelników warto dzielić się doświadczeniem, więc piszę o... człowieku tak po prostu a Ty to umiesz wykorzystać dla siebie:) cieszę się, że znajdujesz to, co najważniejsze...

Pięknie dziękuję, Haniu!

Serdecznie pozdrawiam uśmiechem :)))))
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...