Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Tam gdzie dwie różowe góry,
białym śniegiem prują chmury,
jest kraina wyjątkowa,
co tajemnic wiele chowa.


Tam to, w wielkim, starym drzewie
mieszka lisek, który nie wie,
że na świecie są myśliwi,
no i bardzo jest szczęśliwy.

Lisek dziwne ma nawyki.
Nie obchodzą go kurniki,
za to gdy dzień tylko wstanie,
on już biega po polanie.


I uważa, daję słowo,
że jest biegać bardzo zdrowo.
A gdy słonko wyżej świeci
szybko podlać grządki leci.


Pielęgnuje swój ogródek
przez dzień cały, z dużym trudem.
Bo ogródek całkiem spory,
a w nim kwiatki, muchomory.


W innej części zaś warzywa,
nie ma wstępu tu pokrzywa,
za to rosną pomidory,
groch, cebula, kalafiory.


Niech nie dziwi Cię to, proszę,
lisek znanym jest jaroszem.
Mięs od dawna już nie jada,
czemu zwierząt część jest rada.


Cieszy się tym ruda myszka,
żabka oraz płocha pliszka.
Pozostała też gromada
drobiu cieszy się z sąsiada.


Bo choć boją go się skrycie,
nie drżą już o swoje życie,

więc spokojniej im się żyje

czego żadne też nie kryje.


Wnioski z bajki będą takie:
chociaż lisek jest dziwakiem,
to o morał aż się prosi,
że się z niczym nie obnosi.


Więc ja za to też go chwalę,
że się on nie chwali wcale.

 

 

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

lis na medal, drogie dzieci
same pewnie tak powiecie
że za skromność można chwalić
choć jesteście jeszcze mali
niech z was każdy zapamięta
mili chłopcy i dziewczęta
lepiej dziwnym być w pokorze
niż wyniosłym - nie daj Boże!


Sylwestrze, kolejny ciekawy i mądry wierszyk dla dzieci.
I zupełnie "przy okazji" rytmiczny tak, że czytanie to czysta przyjemność. Adresatom na pewno się spodoba.

pozdrawiam serdecznie,
in-h.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

a co zimą lisek zjada,
gdy już śnieg zasypie wszystko?
zimno w domu, pusto w brzuszku
czym posili się lisisko?

głód najlepszym jest kucharzem
każdy zjada co nawarzy
nie masz rady, ni wyboru,
więc nie możesz czuć odrazy

starał się, lecz nie jest głupi
ciemną nocką się wymyka,
o tej porze zmienia zdanie
spotkać możesz go w - kurnikach

Spodobała mi się Sylwestrze Twoja bajka, rozciekawiłam się, rozespałam i ciąg dalszy napisałam

Serdeczności :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sywku świeeeeeeeeetnie!Podo -basię !
A to odpowiedź:
J. Leśmian
Lis i jaskółka

Namówił lis jaskółkę,
By z nim zawarła spółkę.

"To rzecze proste całkiem:
Mam pola pręt z kawałkiem,

Coś na nim zasadzimy,
A przed nadejściem zimy

Zbierzemy plon pomału,
Pół na pół do podziału,

Pani się zna na roli,
Co z dwojga pani woli,

Wierzchołki czy korzonki?"
"Wyznaję bez obsłonki,

Że ja wierzchołki wolę."
Lis szybko pobiegł w pole

I zasiał pełno marchwi,
Więc się jaskółka martwi:

"Plon każdy rolnik zbiera
I nawet lis przechera

Na marchwi się bogaci,
A ja mam kupę naci,

Po prostu kupę ziółek
Niezdatnych dla jaskółek.

Ha, wpadłam, trudna rada,
Lecz tylko raz się wpada!"

A lis już krąży w kółko:
"Cóż powiesz mi, jaskółko?"

"To powiem, że na zmianę
Tym razem ja dostanę

Korzonki. Co pan na to?"
"Ja na to jak na lato,

Wierzchołki nawet wolę."
To rzekłszy pobiegł w pole

I całą przestrzeń pustą
Obsadził w mig kapustą.

W ostatnim dniu kwartału
Znów przyszło do podziału:

Lis wziął kapustę całą,
Jaskółce zaś zostało

Pięć wiązek i pół szóstej
Korzonków od kapusty.

Mówią odtąd jaskółki,
Że niedobre są spółki.

Pozdrowionka i do poczytania!
Ja
+

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dobrze Pani dzieciom prawi,
może i to je zabawi,
że komentarz tak się czyta
jakby częścią był wierszyka.

dzieci rosną jak na drożdżach
więc spodziewać się wnet można,
że z pieluszek nam wyrosną,
w świat wyruszą, którąś wiosną

i odkryją ze zdziwieniem,
że nie pachnie on Disneyem.
więc wierszyki dzieciom piszę
przyprawione szczerym życiem.

może gdy już zaczną czytać
to też pojmą treść wierszyka
i go przyjmą, tak jak Pani,
z życzliwością i uznaniem.

dziękuję Kaliope :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ach, w kurnikach! w żadnym razie.
na dni zimne dżemy warzy
i ogórków beczkę kisi
więc nie w głowie mu kurniki.

ma w spiżarni wór fasoli
i warzywa w czystej soli,
i na półkach ze sto weków,
w kopcu tonę kartofelków.

wciąż kiszoną je kapustę
kur nie jada, bo za tłuste.
a gdy zima świat pobieli,
jeszcze się z innymi dzieli.

dziękuję Alicjo, bardzo mi miło :)
pozdrawiam serdecznie :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

aluna, wybacz, że nie będę cytował :). jednak dziękuję Ci za wiersz Brzechwy. jest to, jeśli się nie mylę, tłumaczenie rosyjskiej bajki. nie pamiętam też autora oryginału, ale wydaje mi się, że mogła to być bajka Puszkina. lubię ją, więc serdeczne dzięki i pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rozdział dziewiąty      Minęły wieki. Grunwaldzkim zwycięstwem i przejęciem ziem, wcześniej odebranych Rzeczypospolitej przez Zakon Krzyżacki, Władysław Jagiełło zapewnił sobie negocjacyjną przewagę w rozmowach ze szlachtą, dążącą - co z drugiej strony zrozumiałe - do uzyskania jak największego, najlepiej maksymalnego - wpływu na króla, a tym samym na podejmowane przez niego decyzje. Zapewnił ową przewagę także swoim potomkom, w wyniku czego pod koniec szesnastego stulecia Rzeczpospolita Siedmiorga Narodów: Polaków, Litwinów, Żmudzinów, Czechów, Słowaków, Węgrów oraz Rusinów sięgała tyleż daleko na południe, ileż na wschód, a swoimi wpływami politycznymi jeszcze dalej, aż ku Adriatykowi. Który to stan rzeczy z jej sąsiadów nie odpowiadał jedynie Germanom od zachodu, zmuszanym do posłuszeństwa przez księcia elektora Jaksę III, zasiadającego na tronie w Kopanicy. Południowym Słowianom sytuacja ta odpowiadała również, polscy bowiem królowie zapewniali im i prowadzonemu przez nich handlowi bezpieczeństwo od Turków. Chociaż konflikt z ostatnio wymienionymi był przewidywany, to jednak obecny sułtan, chociaż bardzo wojowniczy, nie zdobył się - jak dotąd - na naruszenie w jakikolwiek sposób władztwa i interesów Rzeczypospolitej. Co prawda, rzeszowi książęta czynili zakulisowe zabiegi, aby osłabić intrygami spoistość słowiańskiego imperium poprzez próbowanie podkreślania różnic kulturowych i budzenie  narodowych skłonności do samostanowienia, ale namiestnicy poszczególnych krain rozległego państwa nie dawali się zwieść. Przez co od czasu do czasu podnosił się krzyk, gdy po należytym przypieczeniu - lub tylko po odpowiednio długotrwałym poście w mało wygodnych lochach jednego z zamków - ten bądź tamten imć intrygant, spiskowiec albo szpieg dawał gardła pod toporem czy mieczem mistrza katowskiego rzemiosła.     Również początek wieku siedemnastego nie przyniósł jakiekolwiek zmiany na gorsze. Wielonarodowa monarchia oświecona, w której rozwój nauk społecznych służył utrzymywaniu obywatelskiej - nie tylko u braci szlacheckiej, ale także u mieszczan i chłopów - świadomości, kolejne już stulecie okazywała się odporna na zaodrzańskie wysiłki podejmowane w celu zmiany istniejącego porządku. W międzyczasie księcia Jaksę III zastąpił na tronie jego syn, Jaksa IV, pod którego rządami Rzeczpospolita przesunęła swoje wpływy dalej na zachód i na północ, ku Danii i ku Szwecji, zaczynając zamykać Bałtyk w politycznych objęciach, co jeszcze bardziej nie w smak było wspomnianym już książętom.     - Niedługo - sarkali - ten kraj będzie ośmiorga narodów, gdy Jaksa ożeni się z jedną z naszych księżniczek lub gdy nakaże mu to ich królik - umniejszali w zawistnych rozmowach majestat władcy, któremu w gruncie rzeczy podlegali. I którego wolę znosić musieli.     Toteż i znosili. Sarkając do czasu, gdy zniecierpliwiony Jaksa IV wziął przykład - rzecz jasna za cichym królewskim przyzwoleniem - przykład z Vlada Palownika, o którego postępowaniu z wrogami wyczytał niedawno z jednej z historycznych ksiąg... Cdn.      Voorhout, 24. Listopada 2024 
    • @Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .
    • Zostały nam sny Zostały nam łzy   Z poprzednich wcieleń   A prawda okazała się kłamstwem Zapisanym w pamiętniku   Tam głęboko gdzieś na strychu
    • Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.
    • Jakże prawdziwe. Ot, bardzo lubię grać w tenisa, a jak musiałem kogoś uczyć, trenować kogoś za kasę, to radości zero. Pewnie to nie o tym, ale sprawdza się właściwie wszędzie. Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...