utrata

[sława_zaczek]

z przyjemnością :):)

[Mariusz_Sukmanowski]

Przeczytałem z uwagą i chociaż odniosłem wrażenie ,że przebrnąłem przez epopeję to .............. przecież proza życia jest epopeją.
Dla czytelnika czym barwniejsza tym lepiej ,dla autora ,podmiotu nie wszystkie barwy smakują.Ciekawe : wyrzucając utratę z pamięci ( podobno można) zyskuję ... utratę.
pozdr

[Jolanta_S.]

*"pamięć" nigdy nie będzie jutrem

*"ta utrata" zawsze będzie bolała

tak wracam i wracam w ten "katastroficzny raj" ...już nic innego nie zostało
smutne

pozdrawiam

[Leszek_Nord]

utrata - "o czymś nie do opowiedzenia". Przypomina mi to wczesne powieści Alain Robbe-Grileta, zwłaszcza "Żaluzje" - gra słów i obrazów.
Świetne - zestawienia obrazów, które mówią o nieustannej utracie wszystkiego i o tym, że nie tracimy niczego, bo wczoraj, dzisiaj i jutro zapisuje się w nas na jednym dysku...

[Alina_Służewska]

jutro
i wczoraj
owinięte
białym
bandażem

niezwykły tekst

pozdrawiam:)

[dawniejbezet]

Dziękuję za komentarze.
Dziwi i cieszy tak różne podejście; męskie (z dystansem zapisu na dysku i utratą w utracie) i kobiece (między wczoraj a dziś - obandażowane albo katastroficzny raj jako pozostałość). Szczerze mówiąc, podmiot jest chyba gdzieś pomiędzy.
Pozdrawiam

[Jolanta_S.]

szczerze mówiąc wiem "gdzie jest" podmiot i to "smutne" jest piękne...
przede wszystkim bez "tego bagażu" byłby ubogi - człowiek też.
może dlatego zatrzymałam się na "katastroficznym"...

pozdrawiam