Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 57
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Po raz kolejny nie zawiodłem się sięgając po Twój wiersz. Ciepłe przesłanie, wołanie o potrzebie miłości. Tylko co na to feministki. Wg nich mężczyzna potrzebny jest kobiecie jak rybie rower. A tu "opraw mnie w ramki" Dla mnie super:):):)

Opublikowano

Piękne. Trochę przypomina w stylu Osiecką dzięki charakterystycznym dla niej rymom wewnętrznym. Świetnie się nimi posługujesz.
Znam dobrze uczucie strachu przed zapytaniem o to, co dla mnie najważniejsze. Chyba każdy zna.

Opublikowano
nigdy nie pytam, czy mnie jeszcze. prawda.

Anno, za ten wers to ja Ciebie oprawię w ramki - i to złote!

cały wiersz płynie piosenką, nabiera rytmu, tempa i emocji, piękne andantino... i nagle jest pauza. kropka. przejście w adagio. podnoszę oczy z zadumy i słyszę pytanie: czy jeszcze... ? ja tutaj stoję i jestem zachwycona... ostatni wers roztkliwia - chyba właśnie dzięki tej chwili oddechu. piękna agogika utworu :)

serdecznie pozdrawiam, kłaniam się niziutko,
in-h.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pięknie opisałaś pragnienia kobiece... Bardzo ładny, ciepły, kolorowy obrazek... Jak strumyk, w którym płyną perły...
Pozdrawiam ciepło :)

@Marek - akurat normalne kobiety poradzą sobie bez mężczyzn, w przeciwieństwie do feministek... :/
Opublikowano

Kaliope,

bardzo się cieszę, że mnie czytasz, że Ci się podoba. A w wybranym wersie brakuje dwóch kropeczek. Niestety - użycie wielokropka skutkuje pajączkami.

nigdy nie pytam, czy mnie jeszcze... prawda.

Wdzięcznie,

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @lena2_   to manifestem artystycznej uczciwości.   to ultimatum, w którym Lena  przedkłada autentyczność słowa nad sam akt tworzenia.   gotowa na rozstanie z poezją, jeśli ta utraci swoje "serce".     szlachetne to i piękne :)    
    • Znowu to samo. Tyle klatek… Miasto. Twarze. Światła. Maski.   O co chodzi? Co tu się wyprawia…?!   Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu? I tu - troszkę koloru!   I więcej śmiechu... Jeszcze więcej...   I co?   Wszyscy grają. Wszyscy. Nawet ci samotni - grają. Sprzedają.   Sprzedają siebie - powłoki, powidoki, błyskotki…   „Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu! I tu! Troszkę koloru! Więcej śmiechu. Jeszcze więcej!”   I co?   I gówno. To nie prawda. Fasada.   O, ślepi! Wy wszyscy… ślepi!   A ona…? Ona nie gra. Nie umie. Tam nie ma filtru. Jest jak pęknięcie w horyzoncie.   Bad pixel.   …Ona mnie spali… Nie. Tak! Spali mnie...  
    • @Annna2   wiersz Twój to wezwanie do refleksji nad siłą miłości i kruchej, lecz niezłomnej godności człowieka.   w sposób lapidarny i intensywny mierzysz się z fundamentalnym pytaniem : jakie jest źródło i siła dobra w świecie pełnym zła ?     i odpowiadasz - prawdziwa siła moralna wypływa z aktu wolności i wyboru dobra, nawet za cenę kruchości i cierpienia.   zło, mimo że jest realnym wyborem, nie jest ostateczne.   nadzieja odradza się w bezinteresownej miłości i gotowości do ofiary, czego symbolicznym przykładem jest życie i śmierć ks. Jerzego Popiełuszki.   a ja od siebie : Boże, nigdy tym bandytom nie wybacz !!!!     Aniu. Ty jesteś Człowiek Virtus.    
    • @FaLcorN jeszcze gdzieś taksie przebija zimna zieleń:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        No i w tym cała nadzieja:):)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...