Życie...

[Joanna_Janina]

tak trudno żyć pięknie
bez zmartwień i bólu
tak trudno próbować
na nowo wybaczać
zatrzymać się czasem
też trudno w pogoni
gdy życie nas ciągle
pcha dalej i prędzej

aż w końcu sił braknie
by wstać i biec na przód
uwierzyć że można
że można pokonać
nienawiść natury
ludzkiego jestestwa

zanika na koniec
promyczek nadziei
bo depce go butem
zdrada przyjaciela
a świat wciąż polewa
wiadrem zimnej wody

wtedy czas się podnieść
zebrać szkło rozbite
lustro wszak już dawno
wskazuje ci cele
posklejać dokładnie
w sznur wiary opasać
krzemowe potrzeby

[Rihtik Stempelek]

Trudno... że trudno, ale warto. Rezultatem trudu przecież i ten wiersz :) Dziękuję, że mogłem... poznać Życie...

[Joanna_Janina]

Dziękuję Stępelku że zechciałeś przeczytać i skomentować.
Pozdrawiam
Janina

[Kaliope_X.]

jeśli mogę...

szkoda, żeby na koniec załamał się rytm, cały wiersz płynie do ostatniej zwrotki, tam jest troszkę nieregularności. mam taką propozycję:

tak trudno żyć pięknie
bez zmartwień i bólu
tak trudno próbować
na nowo wybaczać
zatrzymać się czasem
też trudno w pogoni
gdy życie nas ciągle
pcha dalej i prędzej

aż w końcu sił braknie
by wstać i biec na przód
uwierzyć że można
że trzeba pokonać
nienawiść natury
ludzkiego jestestwa

zanika na koniec
promyczek nadziei
bo depce go butem
przyjaźni nie-pora
a świat wciąż polewa
zbyt zimno wiadrami

wtedy czas się podnieść
zebrać szkło rozbite
lustro wszak już dawno
wskazuje ci cele
posklejać dokładnie
w sznur wiary opasać
krzemowe potrzeby

[Kaliope_X.]

to tylko moje widzimisię, przepraszam, jeśli naruszyłam za bardzo!
Pozdrawiam :)

in-humility.

P.S. oby ten promyczek jednak nie zanikał! :)

[Joanna_Janina]

Dziękuję bardzo!! NIe popsułaś wcale. Teraz jest bardzo pięknie :)

Pozdrawiam cieplutko

Janina

[Kaliope_X.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Widzę Janino, że wprowadziłaś zmiany, ale nie wszystkie :) to jest oczywiście Twoja decyzja, jednak nie jest do końca rytmicznie, np. "zdrada przyjaciela"... ja podzieliłam Tobie każdy wers sylabicznie na 3+3, tutaj masz 2+4... Nie narzucam niczego, bo to Twój wiersz. A teraz widzę, że jeszcze bym pomajsterkowała troszkę, ale... :))

P.S. kobietą jestem :) to pewnie literówka.

serdeczności!