Godziny szczytu

[Bronisław Jaśmin]

godziny szczytu
odwiedzałem ponownie węża
który okazał się syczącym światłem
ślimaczącą się ciszę
i ostre powietrze

maszerując przez miasto
podglądałem kramy
a gdy szedłem ulicą patrzyłem na drzewa
wiatr boi się powiesić sam na trzech gałęziach

rzędy okien jak gwardia pamięci i smutku
nie przyjmowała znaczków i kopert ze światła
w których w środku siedziały po ciemku obrazy:
gałąź ulic i zimne bezimienne twarze

przechodziłem akurat przez jakieś osiedle
zobaczyłem tuziny niewysłanych głów
i wiem że okna będą w stanie je wysyłać
od tej wewnętrznej strony

jedynym problemem jest nierozwiązana
kwestia adresata

[Gość]

Hm. Jak dla mnie tekst w miarę ciekawy niemniej dorzyna go wielka ilość rekwizytów.