Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Już nie zaklejam kopert z romantyzmem.
Moje gołębie
nie polecą z przytulankami,
łzami rozłąki,
spojrzeniami opakowanymi
kartkami papieru.

Brakuje mi smaku odciśniętych ust,
zapachu miłosnych przemyśleń
szeleszczących przy otwieraniu,
układanych do snu pod poduszką.

Wygasa rozpalenie młodego lata.
Zostały chwile przewiązane wstążką
w skrytce wspomnień,
coraz bardziej odległej i chłodnej.

Czy wszystko musi stygnąć jak herbata?
Dlaczego miłość nie może być ciągle gorąca?
Dlaczego nienawiść jest coraz bardziej zimna?

Szkoda, że wiatr ze skrzydłami ptaka
nie przenosi już listów.
Czy świat musiał się tak sfilcować?
Wszędzie blisko i natychmiast.

Nie dotykam już szelestu słów palcami,
myśli nie mają zapachu
i coraz szybciej giną
na ekranie cywilizacji.

Wyryty w drewnie parkowej ławki napis:
"Kocham cię"
zostanie nieco dłużej.







Copyright by Ewa Krzywka

2012

Opublikowano

Ponoć nie ma czegoś takiego jak poezja kobieca (choćby i dlatego, że poezja jest jedna), z czym się oczywiście zgadzam. W tym wypadku jestem jednak skłonny iść na pewne ustępstwa. A przynajmniej tak po kobiecemu (ckliwie) przemawia do mnie ten wiersz. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


cię - jeśli już, chociaż i tak masakryczny tekst. To tekst ze szkolnej gazetki, prawda ?
Opublikowano

Ewo, temat wiersza jest mi bliski, bo mam przecież "liryczne" ciągotki.
Ale, niektórzy z recenzentów też mają rację - dla mnie jest o jakieś trzy zwrotki za długi.
Ja (wybacz uwagi osobiste) często po napisaniu wiersza, analizuję go pod względem "rozwlekłości" i zwykle jeszcze skracam o 1/3. Wymaga to jednak zastępowania czasem całych wersów - jednym słowem.

Aha - a co do "sfilcowania" - to unaszwbiurze, dziewczyny po 30-tce automatycznie zostają "moherami" a te po 50-tce - "filcami" :)

I nikt się nie obraża - bo to taka nasza Świecka Tradycja.

Plus za temat :))

Marek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 7. Narodziny wichru (narrator: perski kancelista)   1.   Wieść z Hellady — Macedończyk zwyciężył. I nikt się nie zdziwił.   2.   Święty Zastęp umarł jak trzeba. Reszta — jak zwykle.   3.   Mówią, że nadszedł pokój. To tylko cisza przed wichurą.   4.   Filip — wódz, który zna wartość ludzkiego błota.   5.   Zbyt wiele zwycięstw bez ceny — bogowie upomną się później.   6.   Trzeba pogratulować, nim zaczniemy się bać.   7.   Coś się rodzi na Zachodzie — zbyt pewne siebie.   8.   Być może to nic. Być może początek końca.   cdn.
    • @KOBIETA też jestem piękna:)  @infelia musiałabym dorobić drugi talerz, bo za mało by było:) nie ma co zmywać, tylko opłukać w wodzie:)
    • Z kominka dym unosi się kłębami, Na salony się wdziera, cugu brak? A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem. Dziadek z babcią, wnuki z nimi,   O kocie i myszy nie wspominając, Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy! Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg W czerwonym kubraczku wypada.   „Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!” Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony? Brodę masz przypaloną, portki w strzępach, Co tam masz na plecach? worek piasku?   Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry, Komisyjnie otworzymy, rach-ciach. O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy. Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.   Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada. Jest i paczka, a w niej model pajęczyny Do sklejenia tylko dla wytrwałych, Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.   Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej… Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały, Piernik nawet nos podrażnia… apsik! Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?   Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej. Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!   W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa, Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem, Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.   „Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście, Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna, Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”   Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu, Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony. A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty, Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”  
    • @violetta Do tego zdjęcia trzeba jeszcze domalować mój widelec! Gary pozmywam.
    • Spisuję wszystkie smutki nigdy niewysłane łzy są znaczkami adresat między wersami listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce poczta zgubiona prosi o nowe nadanie łzy są znaczkami adresat między wersami donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie poczta zgubiona prosi o nowe nadanie tak żeby trafić do serca postrzelonego donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie listem bez błędów który istnieć nie potrafi tak żeby trafić do serca postrzelonego a może samo siebie zakochaniem zbawi listem bez błędów który istnieć nie potrafi dostarczę sobie priorytetem nadzieję a może samo siebie zakochaniem zbawi cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listem bez błędów który istnieć nie potrafi spisuję wszystkie smutki niewysłane cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...