Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Pamięci Jerzego Ficowskiego

czas poetów nie ma początku ni końca
ale i oni podążają za światłem w tunelu

gdzieś na pograniczach
zawczasu z poniewczasem
śniły mu się cygańskie bezdroża
i tajemnica Bruno Schulza

nie miał wątpliwości
inni to my
ci sami nadzy i bezbronni
których ból boli

z otwartym sercem i dłonią
ruszał pod prąd
na własnych ścieżkach snuł
nić poezji pajęczą

nie krzycząc to ja
odszedł
cicho bezszelestnie

gdy odchodzi poeta
samotniejemy

Opublikowano

dobry, dojrzały wiersz, zawczas z poniewczasem- wyborni kompani.
podobnie jak Mithotyn myślę, że wiersz nie straciłby bez początku i końca, a już z całą pewnością zgrzyta mi ostatnie słowo,
pozdr.

Opublikowano

Dużo w tym wierszu utartych i znanych stwierdzeń np. pajęcza nić , otwarte serce i dłoń , światło w tunelu , które jednak ładnie z refleksją godną oddania hołdu poecie zostały skomponowane , tak , że dobrze to się czyta i wywołuje zamierzony efekt
Pozdrawiam Kredens

Opublikowano

Żadne okoliczności nie usprawiedliwiają "złej poezji", a już pisanie banalizmów w kontekście śmierci poety...
Nic - poza pointą, nic nowego. Poszczególne fragmenty nie są nawet spójne stylistycznie (np. poniewczas - lingwistyczny ze "światełkiem w tunelu" - zbanalizowanym codzienną, skrótową frazeologią). Pomieszanie ckliwości (serce - dłoni) z próbą heroizacji (odszedł cicho nie krzycząc ja). Błąd tkwił chyba w założeniu, żeby wejść "w skórę" bohatera (stąd zapewne czerpanie garściami z jego poetyki), zamiast napisać co po nim - w nas (dlatego dobra jest pointa).
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zamówiłem z piekła Wenę prosto od samego diabła dostarczył anioł kurier zapłaciłem duszą za pobraniem mam czternaście dni na zwrot potestuję poużywam potem zwrócę oszczędzę duszę i znów zamówię zamawiam też Wenę z Nieba zawsze płacę duszą przelewem Bóg nie przyjmuje zwrotów nie żal duszy na Niebiańską Wenę
    • Pory roku są dla nas metaforą Cykliczności świata Życiowych okresów Stanów ducha. Przyszła jesień jako metafora Przemijalności Smutku Depresji. A mi szarość nieba nie przeszkadza Nie przygnębia bardziej Nie odbiera ducha. To środek lata mi przyniósł jesień i bezśnieżną zimę -w jednym. I trwam w tym stanie dwóch pór roku Melancholii i nostalgii Niezależnie od aury pogodowej Od klimatu i szerokości geograficznej. To wspomnienie pewnej jesieni i zimy Przeszkadza szarością Przygnębia bardziej Odbiera ducha. I choćbym żył teraz pod niebem słonecznym Pomiędzy cykliczną wiosną i latem Czułbym aurę Tamtej jesieni i zimy.    
    • @Azraell Wiersz mroczny jak Twój nick, Azraelu. A przecież dzień dziś jasny, aż się prosi o trochę ulgi. Musiałeś naprawdę zaciągnąć słońce do piwnicy, żeby napisać coś tak ciężkiego? Choć… przyznam, wyszło przejmująco.
    • @Stukacz Zastanawiam się, czy nie warto byłoby rozbić to na kilka zdań, bo przy tak długiej frazie wiersz trochę traci oddech - choć klimat pozostaje mocny.
    • @kano Wiersz jest bardzo liryczny, miękki w brzmieniu, pełen tęsknoty - wszystko w nim płynie spokojnym rytmem. Zastanowiło mnie tylko jedno słowo: „szwędzą”. Wiem, że jest poprawne, ale ma dla mnie odrobinę potoczny, szorstki odcień i przez to wybija się z całej delikatnej tonacji wiersza. Może to tylko mój odbiór, dlatego zapytam - czy użyłeś tego świadomie, jako kontrast? Pytam z ciekawości, bo reszta jest tak subtelna, że to jedno słowo od razu zwróciło moją uwagę. Bo jeśli ma być koniecznie do rymu, to znalazłam jeszcze słowa błądzą  snują   krążą  migoczą przemykają
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...