Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ludzkie


Rekomendowane odpowiedzi

zranienia płyną strumieniem zatopione
w miłości rosną nowe pączki choć śnieg
maluje pejzaż z pułapką na ptaki

w krużganku dzwonnicy cień nie rzuci
światła tylko drzwi lekko uchylone
ile było takich pochmurnych dni które

mijają jak skupisko smukłych drzew
wzburzonej walki człowieka z naturą
rysującej się palcem po ziemii

w przedziwnym przejściu

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bo to jest pozimowy wiersz Aniu i go znalazłam, postanowiłam dorzucić, chociaż przyznam, że trochę się obawiałam go zostawiać. Masz rację, że to co jest niewidzialne jest wielką tajemnicą.Dziękuję serdecznie, że Ciebie zatrzymał. Serdecznie Aniu, wszystkiego co dobre.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Judysia, zarysowujesz wierszem to, co ludzkie... bardzo ładnie zaczęłaś,
potem się nieco rozmywa, ale piszesz.. że to co ludzkie, nie jest
doskonałe... fakt, nie jest i na tym poprzestanę.
Serdecznie pozdrawiam... :)

Być może. Dziękuję za obecność i przeczytanie J.(: serdecznie
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...