ubrany w nagość

[Kraft_]

wędruję szukając pomiędzy
zmrokiem a brzaskiem pustych
ścian biel przechodzi w czerń
tańczysz jak natchniona
gdzieś tam w deszczu
łez gubię krok nie czuję rytmu
od kilku obrotów klepsydry nasze
zegarki nie są zsynchronizowane

pośród cichych dni na parkiecie gra
muzyka nuty wytarzane w ósemkach
szesnastkach pół ćwierć głuche
w załamaniach prześcieradła fałsz
rozbrzmiewa noc ukryta w dwudziestą
czwartą kawę na granicy świadomości
nie pomaga

otwieram okno może tam jedyna
szansa ucieczki spacerem po parapecie
wydeptuję ścieżkę cierpliwości
krok za krokiem stopa za stopą
wdycham zapach uleciał by znów
poczuć z bliska

ulica pachnie kobietą

[Marlett]

Nie jest widoczne odniesienie tytułu do wiersza ,
którt jest paradoksalnym paradoksem.
''wydeptuję ścieżkę cierpliwości'' ?
PozdrawiaM.

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

sam jesteś znoszony :) pozdr.

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

parodoksalnie ... odpozdrawiam :)

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

z tego co widzę, od powarkiwań to Ty tutaj jesteś mistrzem :)))
pozdrawiam, kalafiora ...też ;)

[Marlett]

Jeśli publikujemy , to należy się liczyć z krytyką. Po latach wzrasta odporność. PozdrawiaM.

[Dariusz Sokołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To się policzył;)

[Magda_Tara]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To się policzył;)


:)))))))))
:*