Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W telewizji to nawet
ludzie robią się młodsi -
takie to cuda - niekoniecznie
ale zawsze to jest jakiś
wynalazek - wehikuł czasu.

Chociaż wcale nie gorszym
a może i lepszym jest to
że w telewizji bo w telewizji
ale ludzie przynajmniej są
albo wyżsi albo ważniejsi.


2012-02-26

Opublikowano
Czas
Piotr Müldner-Nieckowski

W tych czasach są takie czasy,
że czasem nie mam czasu,
ale tylko do czasu,
bo przyjdzie ponadczasowy czas,
że będę miał czas na to,
na co czasowo brak mi czasu
w czasie, kiedy od czasu do czasu
tracę czas i nawet czas
nie jest na czas. (...)


Wiersz powstał sporo lat temu.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mam jednak nadzieję, że gdyby nie było twórczości (poetyckiej) Piotra Müldner-Nieckowskiego to moje wiersze również nie byłyby przez czytelników (przynajmniej pojętniejszych) uważane za głupie.
Akurat ten mój powyższy wiersz jest bardziej satyryczny niż filozoficzny i owszem, porównanie go z wierszem bardziej uznanego twórcy pasuje tutaj, ale jednak mam (w swojej twórczości) wiersze w których gra słowna bardziej przypomina przytoczony w komentarzu wiersz Czas Piotra M-N.
Wiem też jeszcze jedno, że szczypta ironii i kąśliwości pomaga, a nie przeszkadza (w) twórczości (jakoż uśmiech, byleby nie do przesady /szyderstwa/ to zdrowie). Pozdrawiam
Opublikowano

w telewizji ludzie robią się głupsi. coraz. jestem ciekaw jak wielkie będą za jakiś czas ekrany w domach.



Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tu mamy więcej czasu na zebranie myśli. możemy starać się być mądrzejsi, co samo w sobie nie jest negatywne, bo może zmuszać do wysiłku, ale szydło zawsze wychodzi z worka na dłuższą metę.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ano właśnie, tutaj to nawet jest (się) krok dalej, bo właściwie już każdy może się czymś wielkim wykazać przechodząc, bądź usiłując przejść siebie, jakby był taki obowiązek (ale taki to jest wciągający net, jakby nie było, na cały świat /w domu/). Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Żeby tylko tak było (z tym więcej), a nie kończyło się na możliwościach (czy udzielaniu się po łepkach). Ale koniec końców jest tak (z tym szydłem), jak mówisz (jeśli nie za życia, to po życiu). Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...