Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czuję smak kawy.
Zapach piżma leniwie
zalewa pokój...
...i ta muzyka
dziwna, inna - jakby nie stąd.

Siedzimy przy stole -
ty i ja.
Wciąż jesteś ze mną,
uśmiechasz się, patrzysz,
przybliżasz..

A ja oddaję
twój uśmiech, spojrzenie
mowa ciała -
nic nie mów, proszę...

Za krótka chwila.
Muzyka ucichła,
piżma już nie ma
i po kawie
pusta filiżanka została.
Nie odchodź! -
Już cię tu nie ma.

Cisza,
samotność pcha się niechciana
i pustka bije o ściany.

Zamykam oczy mocno
i sama
idę śnić dalej przed siebie,
i wierzę, gdzieś w głębi,
że kiedyś jeszcze
spotkamy sie razem
przy kawie.

Opublikowano

Bardzo proste, ale urocze.
usunąłbym ostatni wers
i może niech ten zapach nie "zalewa", bo to kojarzy się źle raczej

Czuję smak kawy.
Zapach piżma leniwie
rozpływa się po pokoju...
...i ta muzyka
- jakby nie stąd.

Siedzimy przy stole -
ty i ja.
Wciąż jesteś ze mną,
uśmiechasz się, patrzysz,
przybliżasz..

A ja oddaję
twój uśmiech, spojrzenie
mowa ciała -
nic nie mów, proszę...

Za krótka chwila.
Muzyka ucichła,
piżma już nie ma
i po kawie
pusta filiżanka została.
Nie odchodź! -
Już cię tu nie ma.

Cisza,
samotność pcha się niechciana
i pustka bije o ściany.

Zamykam oczy mocno
i sama
idę śnić dalej przed siebie,

Opublikowano

nie jest bardzo źle - ale wszystko rzuciłaś 'kawa na ława' (apropos kawa:) )
ogół dosłowny i raczej wtórny... trudno doszukać się oryginalnych motywów...

dużo zbędnej interpunkcji, która tylko niepotrzebnie zawraca oczy

jest 'jakiśtam' klimacik i nastrój - to jednak za mało
czekam na kolejne
powodzenia

ps - nie zrażaj się:)


pozdrawiam
kowalski

Opublikowano

Nie wiem, czy powinnam ...:)
Podpowiem tylko pierwszą strofę:

Czuję smak kawy.
Zapach piżma leniwie
koci się w pokoju
...i ta muzyka
jakby nie stąd.

No i III/IV troszeczkę ;)

Siedzimy przy stole
ja, ty wciąż jesteś
ze mną uśmiechasz się
patrzysz, przybliżasz

Oddaję Ci śmiechem
spojrzenie, zbliżam się
szepczę ciałem
nic nie mów, proszę

W V strofie znów pojawia się muzyka, co wybija z nastroju

To by było na tyle. Nie mogę sugerować dalej. No, chyba ,że....:)

Ciekawe, co na to Włodek? ;)

Opublikowano

Vlodcus Slovoprzekrętus proponouje dodać jeszcze koncowkę

Czuję smak kawy.
Zapach piżma leniwie
koci się w pokoju
...i ta muzyka
jakby nie stąd.

No i III/IV troszeczkę ;)

Siedzimy przy stole
ja, ty wciąż jesteś
ze mną uśmiechasz się
patrzysz, przybliżasz

Oddaję Ci śmiechem
spojrzenie, zbliżam się
szepczę ciałem
nic nie mów, proszę

już cię tu nie ma
idę dalej
śnić przed siebie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...