Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Homo nienazwany

Anna N.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Anna N.

Anna N.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Smutno mi
gdy patrzę na ból ludzi i ich zwątpienie
sami sobie srogie zadają cierpienie
w duszach swych wzniecają pożary
z braku świadomości, niedoboru wiary
łza się w oku kręci, a w sercu żal ściska
skąd tyle nienawiści dookoła tryska
lecz uważnie bacząc na lud ten trywialny
nasuwa się pogląd bardzo linearny...

Szkoda że tak bardzo zapatrzeni w siebie
zamykają się w pustce... bez Ciebie.

Agnieszka K

Agnieszka K

Opublikowano
Opublikowano

Daję plusa ! Przepiękny wiersz. Bardzo mi się podoba . Faktycznie mamy na świecie mnóstwo zagubionych egoistów ;-) Tak są w siebie wpatrzenie, że bardzo łatwo ich podbudować prawiąc komplementy i bardzo prosto zniszczyć wciąż wchodząc na ich własną osobę... a przecież tak być nie powinno... wartość każdego człowieka powinna wypływać z niego samego... bez względu na opinię innych. Może wtedy byłoby mniej tej pustki i cierpienia ;-) Brak świadomości siebie samego to największa zguba tej ludzkości i przyczyna wielu chorób jak i nieszczęść.
Jeszcze raz - piękny wiersz... pięknie ubrane w słowa cierpienie ludzi.
Pozdrawiam

tomek87

tomek87

Opublikowano
Opublikowano

tak tak, to jest wiersz dla mnie, dla homo neandertalsis
treść i temat żywotne po wsze czasy, uniwersalne i być może to sprawia wrażenie, że już kiedyś czytałem tysiąc podobnych
ale oczywiście jak każdemu człowiekowi jest mi bliska taka zaduma nad nader powierzchownym światem i nieludzkimi ludźmi
wiersze o obecności lub braku Boga od kiedy rozpoznałem jego rysy nie stanowią dla mnie przeszkody w żadnej formie
pozdrawiam

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      zaszyć gębę

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • Migrena
      Psalm dla rżniętych

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • Emilie Eve Stahl
      Bywa że goryczą częstuje

      Przez Emilie Eve Stahl · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Emilie Eve Stahl
      Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym

      Przez Emilie Eve Stahl · Opublikowano

      Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • JWF
      zaszyć gębę

      Przez JWF · Opublikowano

      Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...