Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nam nie straszna żadna groźba ni niebezpieczeństwo,
choć na polskim niebie ciągle chmura czarnych kruków,
przy kielichu budujemy od lat swoje męstwo,
przy kielichu przywykliśmy do burzy pomruków.
Nam za każdym łykiem wraca już upadła wiara,
bo optymizm - to ta wódka, przyjaciółka stara.

refren: Pijmy, chlejmy wódkę na umór,
pijmy bimber, gdy na wódkę braknie,
pijmy denaturat, gdy nie mamy rumu,
gdy dusza za czymś tęskni, czegoś pragnie, łaknie!
Pijmy, gdy innych nie ma powodów
dla wspólnej radości narodu!

Kiedy wojna, zabór, kryzys, gdy się wciąż coś dzieje,
gdy iść pragnąc każdą drogą - nie umiemy żadną,
znajdujemy w butelczynach zgubione nadzieje,
zapadając coraz bardziej w beznadziejne bagno.
Nie jesteśmy ludźmi pracy ani też myślenia,
myśmy naród od bohaterstw i od poświęcenia.

refren: Pijmy, chlejmy wódkę na umór,
Pijmy, chlejmy wódkę na umór,
pijmy bimber, gdy na wódkę braknie,
pijmy denaturat, gdy nie mamy rumu,
gdy dusza za czymś tęskni, czegoś pragnie, łaknie!
Pijmy, gdy innych nie ma powodów
dla wspólnej radości narodu!

Wszyscy równo winni, kiedy grozi nam zagłada,
gdy z tą wódą - kradzież w zmowie z łapówkarstwem idą.
Oprócz dzieci i wariatów naród nasz się składa
z tych, co biorą, z tych, co dają i z tych, co nie widzą.
Skorośmy tak równi sobie w błędach, winach, racjach -
pijmy dalej za tę równość: wiwat demokracja!

refren: Pijmy, chlejmy wódkę na umór,
Pijmy, chlejmy wódkę na umór,
pijmy bimber, gdy na wódkę braknie,
pijmy denaturat, gdy nie mamy rumu,
gdy dusza za czymś tęskni, czegoś pragnie, łaknie!
Pijmy, gdy innych nie ma powodów
dla wspólnej radości narodu!

Opublikowano

To taka pieśń "ogniskowa"! Jak:"Pij, bracie, pij" i tyle innych, biesiadnych. Jednak w Twojej jest bardzo wiele buntu preciw złu, bądź co bądź.

A tak w ogóle zbyt wielu z nas jest malkontentami, czepialistami, wiecznie kwękającymi nudziarzami, a zaufania do siebie nawzajem za grosik! Do wódy bardziej, bo to podobno "mać szczera". Nawet tutaj, na tym Forum można to spotkać. Pozdrawiam, Ox:) E.

Wybacz banały pod Twoim wierszem-pieśnią.

Opublikowano

Pijacki wiersz, który bynajmniej nie zachwala picia :) Na swój sposób nawet zabawny. Po wódce świat wydaje się piękniejszy... i przystępniejszy.... Można przystąpić do zdobywania... A on tymczasem ucieka...

Swoją drogą, szkoda, że u nas tak wielu ludzi nie wyobraża sobie zabawy bez alkoholu (a sam nie piję). A najbardziej cierpią dzieci...
[youtube]5Qc3Atej8JE[/youtube]

Pozdrawiam,
Roklin

Opublikowano

Hi hi hi dobry ten hymn pijacki ku przestrodze:) Przypomniała mi się taka strofa biesiadnej czy pijackiej piosenki jak kto woli, ważny humor:)

Hej ty wódeczko, hej ty niecnoto
ileś ty mnie razy przewróciła w błoto,
ile żeś ze mnie garniturów zdarła
hej ty wódeczko maszeruj do gardła.

Serdecznie pozdrawiam z plusikiem :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mario, dzięki za przychylny koment dla mojej piiosenki.
Banały czy nie banały, ale taka jest prawda. :)
Tak, to piosenka biesiadna, ale i zbuntownaa przeciw pijaństwu. Wódla jest dla ludzi, ale trza ją pić umiejętnie (o, jeszcze jden banał, o którym wielu ludzi jednak zdaje się nie wiedzieć).
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Roklin, dziękuję za poparcie myśli przewodniej wiersza. :)
A także za piosenkę. Nawet nie wiedziałam, że można tu wklejać cały ekranik z Youtuba.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za pochwałę wiersza, Nowa.
Żeby trafił, to oprócz wierszyka jest potrzebna jeszcze jakaś bardzo silna motywacja, żeby przestać pić... Alkoholizm ciężko wyleczyć.
Pozdrawiam. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo dziękuję za miły, wierszowany koment, Krysiu.
No tak, ponoć "przyzwyczajenie to druga natura" - a tu mamy cos więcej niz przyzwyczajenie, bo az "nałóg narodowy", że zacytuję siebie. :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ha ha ha! Dobre! ;-D
A mój kolega napisał taki aforyzm:

Alkoholik staje się anonimowy w momencie, kiedy zapisze się do grupy AA.
Zbigniew Kurzyński

Pozdrawiam! ;-)))
Opublikowano

Oxyvio, czy jest już podkład muzyczny do tej treści.?
Piosenka pijaków, czyli tych, którym tylko jedno w głowie,
ale są ukryte także głębsze treści.. bezradność, akceptowanie tego
co jest i.. jakiś marazm, hipnotyczne stanie w miejscu, bo tak wygodniej,
bo i tak nikt nie wysłucha... a ci z góry będą rządzić po swojemu.
Treść nie jest wcale taka powierzchowna, ale zadra tkwi.. żeby działać,
trzeba na trzeźwo. Tak zamyka mi się ostatnia myśl.
Chciałabym to ułyszeć przy akompaniamencie gitary.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Nie, jeszcze nie ma muzyki. I nie wiem, czy będzie. Jeśli tak, to być może w większej całości... Ale to nic pewnego na razie.
Bardzo Ci dziękuję za miły komentarz i zrozumienie "głębszych denek" tego butelkowego wiersza. :-)

Opublikowano

Dość krytyczna satyra na Polaków. Należąc do grona tych, którzy ból świadomości istnienia potrafią znieść bez "wspomagania" podpisuję się całą klawiaturą pod Twoją piosenką. "z tych, co biorą, z tych, co dają i z tych, co nie widzą." zniewala trafnością obserwacji, bo tych co widzą zalicza się automatycznie do tych wymienionych wers wcześniej. Pozdrawiam ciepło :) i oczywiście plusikuję :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
    • @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam.  @viola arvensis Dziękuję za te słowa — rumieniąc się i to bardzo. Jeszcze raz  dziękuję i pozdrawiam.  @m1234Bardzo dziekuję! Świetnie, że  ta restauracyjna scena nabrała własnego życia! Lubię ten obraz -  nieszczęsny bohater za ścianą z książkami, zegarek nadający s.o.s., a czas stoi w miejscu jak kelner z menu czekający na zamówienie.  Może właśnie tak działa poezja i fizyka razem- jedna mówi "uciekaj", druga "zostań i oblicz", a Ty siedzisz między nimi i zastanawiasz się, kto zapłaci za deser. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...