Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

1
coraz trudniej wpleść żywych w wiersze
jakby tkanka słowa odrzucała żywą materię ciała

jeżeli życie to zaledwie na okamgnienie
od bezruchu - zaokiennym dzwonem z aluminium
i plastiku rządzi twoja opadająca powieka

jeśli miłość to miłość utracona
paląca drzazga albo
co prawda przyszły
ale przecież już zatwierdzony
omam niedokonane preludium

bez dotyku bez gestu

2
co innego zmarli - zwiewni surferzy bieli -
chłodna precyzja celu zamknięta w granicach zdania
zwieńczona kropką podłużna nieobecność
bezdenne biuro wspomnień
z mnóstwem wakatów

kształty opuszczonych przedmiotów
odwiecznie zajęte krzesło z sosny
złowróżbnej pod oknem wiotka pustka
rozwianych prześcieradeł skrzydlaty patos
śmiertelnych zapętlony temat
na wysokie skrzypce piasek i to
co nazywamy światłem

ostateczny brak odpowiedzi

Opublikowano

"co innego zmarli - zwiewni surferzy bieli -
chłodna precyzja celu zamknięta w granicach zdania
zwieńczona kropką podłużna nieobecność
bezdenne biuro wspomnień
z mnóstwem wakatów" - znakomite

ale to:


"omam wiecznie niedokonane preludium
nieuchronnego horyzontu opatrzności"

wydaje mi się zbędne. Takie dobicie juz wbitego ;) I jeszcze horyzont.

trzeci, czwarty i piąty wers z ostaniej strofy też już nie.

i teraz: "rozpływająca się cisza pointy"

Po tym wszystkim bardzo się cieszę z tego, co przeczytałam, prosząc o darowanie gmatwania i grzebania w wierszu. Ale warto nim pomanewrować. :) No i prawdę on mówi :)Pozdrawiam. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no strasznie napuszony ten horyzont opatrzności, co nie?
co prawda całość miała być trochę (trochę bardziej) napuszona, ale tutaj chyba już odrobinę przegiąłem ;)
jednak samo ciachnięcie nic mi nie da, potrzebny mi zamiennik, jak znajdę, to zobaczymy.

ale z tą pointą rozpływającą, to było za, czy przeciw? bo to akurat byłem ciachłem ;)

wielkie dzięki
i pozdrawiam
A.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no strasznie napuszony ten horyzont opatrzności, co nie?
co prawda całość miała być trochę (trochę bardziej) napuszona, ale tutaj chyba już odrobinę przegiąłem ;)
jednak samo ciachnięcie nic mi nie da, potrzebny mi zamiennik, jak znajdę, to zobaczymy.

ale z tą pointą rozpływającą, to było za, czy przeciw? bo to akurat byłem ciachłem ;)

wielkie dzięki
i pozdrawiam
A.



Prykro, ale ciachłabym i ja. Zamienniki warto wymyślać szybciutko:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no strasznie napuszony ten horyzont opatrzności, co nie?
co prawda całość miała być trochę (trochę bardziej) napuszona, ale tutaj chyba już odrobinę przegiąłem ;)
jednak samo ciachnięcie nic mi nie da, potrzebny mi zamiennik, jak znajdę, to zobaczymy.

ale z tą pointą rozpływającą, to było za, czy przeciw? bo to akurat byłem ciachłem ;)

wielkie dzięki
i pozdrawiam
A.



Prykro, ale ciachłabym i ja. Zamienniki warto wymyślać szybciutko:)
ech, ciachanie jest dużo prostsze - no i ta dziecięca satysfakcja z siania tępej destrukcji...;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no strasznie napuszony ten horyzont opatrzności, co nie?
co prawda całość miała być trochę (trochę bardziej) napuszona, ale tutaj chyba już odrobinę przegiąłem ;)
jednak samo ciachnięcie nic mi nie da, potrzebny mi zamiennik, jak znajdę, to zobaczymy.

ale z tą pointą rozpływającą, to było za, czy przeciw? bo to akurat byłem ciachłem ;)

wielkie dzięki
i pozdrawiam
A.



Prykro, ale ciachłabym i ja. Zamienniki warto wymyślać szybciutko:)
ech, ciachanie jest dużo prostsze - no i ta dziecięca satysfakcja z siania tępej destrukcji...;)


Ale za to, jak koi chorobliwości ta tępa ;)!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no nie jest to przesłanie aspirujące do miana prawdy uniwersalnej, zaś ton oznajmujący dominujący w tekście jest wynikiem przekonania peela do tego przesłania, więc niezgadzanie się jest jak najbardziej uprawnione ;)

dziękuję i pozdrawiam
Opublikowano

jednak to żywi wplatają. żywe są lęki, żywa jest wrażliwość.
to prawda, że tematy śmierci, upadku, cierpienia są samograjem, można nieźle szantażować czytelnika opisami dziadka, który był umarł. wiersz będzie kiepski, ale te bóle w wersach, bądźmy ludźmi.
tak czy owak: pisząc o śmierci, człowiek może chcieć ją oswoić, nadać znaczenie. pisząc o życiu, może to robić ze świadomością przemijania i tak dalej.

Opublikowano

To dziwne, bo wiersz nie jest przecież (jak zwykle) długi, a jednak mam wrażenie rozgadania (więcej nawet: wygadywania się w rozżaleniu).
I przez to pointy wydają się tylko próbami - nie autorytetem.
Próba spojenia (jak w jin-jang) trwania świata (procesu)?
Trochę niezręczne jest to: żywych - żywą (bo i zaraz:życie). Ale dwie pierwsze cząstki są konstrukcją - kreacją; potem wkracza elegia (opis, wywolywanie 'znanych duchow').
I podobnie w części drugiej, nawet mimo "biura wspomnień".
Zresztą zapis tej "emocjonalnej" cząstki w części drugiej jest - dla mnie - nietrafiony. Rwanie wypowiedzeń między frazy tylko dla 'zaciemniania' i tak oczywistych i widocznych sentymentów? (bo brak tu prawdziwych przerzutni z dynamiką zaskakujących znaczeń).
Dziwny, dziwny...
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Im wiek i zmarszczki bardziej ciebie pochłaniają i gdy byłeś bo musiałeś broić na froncie w sytuacji istnienia wielu ważnych decyzji gdy zamieszałeś w niejednej tutejszej relacji urosła ci karma w nie najmniejszą określoność   Karma ta – jeśli w ogóle jest – rzecz jasna wybitnie i właściwie ciebie oddaje opisaniem jest być może zacnym niezacnym podsumowaniem twojego przepływu energii gdzie tyle naplotłeś ta karma – o ile jest – znakomicie cię ujmuje   Tyle tylko, że przecież nie pamiętasz za wiele nie dałeś rady objąć percepcją wszystkich spraw nie słyszałeś nie widziałeś i się nie domyśliłeś wątpiące otoczenie co do wielu bardzo wielu rzeczy nie zdało ci dokładnej relacji z ciebie i z ciebie w sobie   Nawet jeśli mega mnogo po wielokroć wspominasz nawet gdy czas da ci moc chwil na rozmyślania i być może nawet gdy byłeś tutaj mocno uważny i być może przemyślałeś płynące potoki codziennych zamiarów wszystko to zbudowało twoje wyobrażenie własnej karmy   Wcale niełatwo jest się jednak domyślić i objąć pojęciem wiedz i to, że karma faktyczna i karma wyobrażona absolutnie nie muszą być jakkolwiek tożsame byłoby wręcz czymś niepojętym gdyby takowe były siostro i bratku bądźcie spokojni, macie w tym rozdźwięk   Piękna damo jeśli w swe życie mnie kiedyś zaprosisz skorzystam i wejdę w nie z moim rozdźwiękiem karmy oczekuj więc ode mnie nie najmniejszych niespodzianek nie myśl sobie, że przejrzysz w jedną chwilę nasz efekt może się udać tylko dobre lub złe całkiem zamieszanie   Ludzie słowa podobnie jak ludzie czynu i myśli całkiem nierozważnie igrają z pojęciem karmy dziwne im życia i chyba w sumie nie wychodzą podważają ich nawet urosłe własne ziarna i manifesty im lepsi są w skuteczność tym trudniej ich przeto ocenić w świecie jedynie tylko w dziwnych intencjach nieocennym   Jeśli natomiast czegoś co nazywa się karmą nie ma potraktuj ten wiersz jako tylko refleksyjny żart zresztą generalnie w świecie pytań trudno jest o odpowiedzi rozmyślam więc wiem że nie wiem Więc wiem że nie wiesz Świetnie zdaję sobie sprawę że wszyscy nie wiemy.  Ale czy w ogóle chcemy wiedzieć? Ja chyba już nie chcę.    Warszawa – Stegny, 25.11.2025r.   Inspiracja – Poetka Aniat (poezja.org).
    • oboje nasyceni nocną grą witają nas rano jej gesty dotykamy się stopami w  kuchni oddzieleni stołem    rozmawiamy o nowym dniu uśmiechamy się do dzieci jednak myśli nas zdradzają kusząc powtórzeniem nocy
    • @Adler Kruki, czarne i głośne stały się inspiracją.   Pozdrawiam Kruku ;)
    • Na niebie, bez Ciebie, obłoki jak sen, bo wszystko przemija, nawet zryw — serc.   Na niebie, bez Ciebie, toczy się dzień. Morze wiary szumi, sens przebija przez cień.   Na niebie, bez Ciebie,  wiersze - łąki słów, które jak wiatr poniosą, latawiec objęć dwóch.   Na niebie, bez Ciebie,  dozorcą jest czas, który mnie zamiecie, w piach, albo w nas.    
    • @Adler Bardzo przyjemny, spójny wiersz z dobrą intuicją obrazu i nastroju.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...