Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Cuda i cudeńka

Mateusz Kielan

Przez Mateusz Kielan
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Mateusz Kielan

Mateusz Kielan

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

A cóż to za wielka sztuka
przemienić wodę w wino?
To żaden cud:
tego już dawno nauczył mnie ojciec.
Większą sztuką jest wywołać ducha,
albo - gdy zaprzeczenie drugiemu przykazaniu
każe nienawidzić pełnych pychy
sprawców osobistego nieszczęścia
- wywołać efekt placebo, bo to jedyny sposób
aby ból istnienia ustąpił na trzeźwo.
A cóż to za sztuka chodzić po wodzie?
Na ulicy po deszczu robię to bez wysiłku.
Nikogo też nie dziwi,
gdy po wchłonięciu odpowiedniej porcji ducha
lewituję.
Muszę lecieć.
Co do innych cudów:
pogadamy innym razem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Ha ha ha! Dobre, chociaż w moim odbiorze nie jest to wiersz, tylko monolog. Ale fajny. ;-)
Przypomniał mi sie taki kawał:

Do domu, w którym przebywał Jezus z apostołami, ktoś zapukał. Otwiera Jezus.
- Czy ty jesteś Jezus zwany Chrystusem, syn Józefa? - pyta jeden z dwóch panów.
- Jam ci jest. Zostawcie wszystko i chodźcie za mną.
- Nie, nie. To pan zostawi wszystko i pójdzie z nami. Obywatel Judasz doniósł, że w Kanie Galilejskiej produkuje pan alkohol bez akcyzy. Toś się, chłopie, doigrał. Po nowelizacji kodeksu karnego grozi za to ukrzyżowanie...

Pozdrawiam. :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rafael Marius
      Meltdown

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To bardzo typowe dla większości introwertyków. Ja teraz też rzadko korzystam, chyba tylko po to by załatwić jakąś sprawę. Zdecydowanie należę do plemienia piszących, choć nie zawsze tak było. W czasach przed internetowych potrafiłem rozmawiać przez telefon stacjonarny po kilka godzin codziennie. Niestety oznaczało to ogromne rachunki.   Potem przerzuciłem się na pisanie w sieci, bo to była wtedy jedyna forma, coś nowego i fascynującego, końcówka lat 90tych. I tak już zostało do dziś, choć przecież teraz można i audio i video i konferencje kilku osobowe. Są ogromne możliwości kontaktów bardziej sensorycznych od pisania. Może się kiedyś zainteresuje jak mnie ktoś przymusi "siłą" lub skusi wdziękiem.   Takie coś i to i mnie by się podobało. Czasem niektórzy ludzie tak robią wobec mnie, Ci bardziej wrażliwi i empatyczni. Ja też jakbym miał zadzwonić do kogoś to  bym wcześniej uzgodnił pisemnie kiedy i o czym.     Tych reguł zachowań było naprawdę sporo, bo inne obowiązywały w salonie, a inne na wycieczce do lasu (bardziej swobodne). Dzieci uczyły się i praktykowały  od najmłodszych lat. Wiadomo jednym to wychodziło bardziej gładko, naturalnie i swobodnie, a ci mniej zdolni byli jedynie dobrze ułożeni i trochę sztywni. Nie ma się co oszukiwać, iż damy preferowały tych bardziej szarmanckich przy porównywalnym statusie finansowym.   U nas w rodzinie coś z tego zostało, choć z każdym pokoleniem coraz mniej. Babcia miała poglądy lewicowe i do tego całego arystokratycznego szlifu miała stosunek krytyczny. Można powiedzieć, że była młodą zbuntowaną damą z wyższych sfer, kanapową przedwojenną socjalistką, współczującą klasie robotniczej z pozycji pięknej wilii z ogrodem na Żoliborzu wypełnionej liczną służbą. Z kolei mama była zakochana w arystokratycznym świecie swojej babci i tak starała się mnie wychowywać.   Chciał nie chciał na mnie wypadła kontestacja, zatem buntowałem się ile fabryka dała przeciw tym dziwacznym manierom panienek z pensji i to dość skutecznie. Z drugiej strony te wszystkie mamy koleżanki 80+ i 90+ z dobrych domów z fortepianem ile razy mają ze mną okoliczność, to potem przed mamą tonął w pochwałach jakiego to ma miłego, grzecznego, szarmanckiego i dobrze wychowanego syna, jakich się już dziś nie spotyka.   Zatem wychodzi na to że coś jeszcze ocalało z tamtych czasów wbrew moim buntowniczym staraniom, całkiem bezwiednie. Dla mnie dość zabawny jest ten pokoleniowy przeplataniec. Nauczony doświadczeniem rodzinnym patrzę na to z dystansem i lekkim ironicznym uśmieszkiem.
    • beta_b
      Co dają zorze?

      Przez beta_b · Opublikowano

      @Amber pamiętam całkowite zaćmienie słońca z początku XXIw. Mieliśmy spawalnicze szkiełka do obserwacji, zmienił się kolor światła; środek Warszawy, samo południe. Znam ten niepokój.  Wyobrażam sobie, że podobnie czują zwierzęta, pierzchając od sunącego balonu na niebie, który gwałtownie zakrywa im słońce. Ale latamy, a życie toczy się dalej. Pozdrawiam, bb  
    • Amber
      Mrozowisko

      Przez Amber · Opublikowano

      @Sennek zmrożony zachwyt na rzęsie. Pozdrawiam :)
    • Amber
      Co dają zorze?

      Przez Amber · Opublikowano

      @beta_b oglądałam ostatnie zaćmienie słońca w wymarzonych warunkach, klimat niepokojący. Zjawisko jak żadne inne.
    • liwia
      ***

      Przez liwia · Opublikowano

      Kiedy mówię nie, myślę tak, kiedy mówię tak, myślę nie, kto mnie zrozumie? Chyba Ty mój Boże, kto mi pomoże, jak nie ja. Mój mózg działa jak brzytwa, ostro tnie równo bez krawędzi, zadaje rany, a Ty chyba jesteś załamany. Gdybym wiedziała tyle co dziś, nie posadziłabym tylu róż, czerwonych, jak na naszym grobie już dawno zasianych w naszych umysłach.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...