Wilczy bilet

[Bronisław Jaśmin]

gdy odkręcasz powieki jasnym korkociągiem,
opierasz dłoń o niebo, choć tylko przez okno
przedziera się powietrze liżące podłogi.

16 lipca. ogród. towarzystwo gwiazd. mówiłaś
one świecą, w kulki pozwijały roztargnione piękno,
podróżują na kursie jednokierunkwym,

nie mają powrotu. tak samo kiedy wsiadasz,
by na parę minut stać się nerką lub filtrem
miejskiego autobusu, podchodzisz

aby bilet skasował śmierć drogi. południe.
miejski okrąg ruchomych obrazów. nad nami slums z chmurami
rozdaje w szpitalch nierównym noworodkom po wilczym bilecie.