Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kilka minut z życia podmiotu lirycznego
czyli powód do refrenu tytułu i pointy

dymią zeszłoroczne liście i chrust w ogródkach
pod żaluzjami wiosna się zaczyna
podpowiada Niemen

błękitny hiacynt - Köhler - Generał - Azjata
przeciąga na swoją stronę oddział miniaturowych narcyzów
zanim zetną mu głowę odwiedzi błyskotliwą Clivię
i jej ciepłą afrykańską skórę
zostawi na niej swój odurzający zapach
podobny lilakom tureckim

w dzikich stanach na Bałkanach
cuma plenerowej sztalugi i
akrylowe Amsterdamy

permanent green light

Opublikowano

Paleta z wypracowanymi już kolorami. Niezależnie od przedmiotu opisu kazałaś użyć kilku zmysłów i powstał trójwymiarowy obraz w najnowszym kinie, gdzie widzę, czuję zapach i słyszę dźwięki. Jeszcze tylko dotyk sobie wyobrażę i już... :) Zielone światełko zapalam i pozdrawiam. Elka.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A jednak...
w zamiarze ;))
Niemen zaśpiewał, Tuwim napisał, a ja zrobiłam fikołka;
Dużo muzyki słucham, więc mi się czasem "kopci" ;)))
Nie zauważyłam kiedy się spłoszyłaś, ale nawrót doceniam na zapas :))
Dziękuję, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No, a ja właśnie przeczytałam że go można "popędzić" i w domu wykiełkuje przed czasem, tylko cebulki należy potrzymać w lodówce :/
Ale czego się nie robi dla zapachu wiosny w grudniu popołudniu ;)))
Może chociaż dwie cebulki "generała" warto schłodzić ;)) (?)
Dziękuję efemerydo 2, pozdrawiam. :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A jednak...
w zamiarze ;))
Niemen zaśpiewał, Tuwim napisał, a ja zrobiłam fikołka;
Dużo muzyki słucham, więc mi się czasem "kopci" ;)))
Nie zauważyłam kiedy się spłoszyłaś, ale nawrót doceniam na zapas :))
Dziękuję, pozdrawiam.

to dobrze, że w zamiarze! nigdy się nie spłoszyłam :)))) zawsze Cię czytam, ale tam (Z) nie piszę.
a wracam do tego wiersza, ciągnie mnie jego uroda i melodia.
ściskam serdecznie.
:))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A jednak...
w zamiarze ;))
Niemen zaśpiewał, Tuwim napisał, a ja zrobiłam fikołka;
Dużo muzyki słucham, więc mi się czasem "kopci" ;)))
Nie zauważyłam kiedy się spłoszyłaś, ale nawrót doceniam na zapas :))
Dziękuję, pozdrawiam.

to dobrze, że w zamiarze! nigdy się nie spłoszyłam :)))) zawsze Cię czytam, ale tam (Z) nie piszę.
a wracam do tego wiersza, ciągnie mnie jego uroda i melodia.
ściskam serdecznie.
:))

A masz za to !! :))
www.youtube.com/watch?v=4P8bwoCyRzc
Dobrze Ci tak ;P ściskam do pierwszego bólu ;))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to dobrze, że w zamiarze! nigdy się nie spłoszyłam :)))) zawsze Cię czytam, ale tam (Z) nie piszę.
a wracam do tego wiersza, ciągnie mnie jego uroda i melodia.
ściskam serdecznie.
:))

A masz za to !! :))
www.youtube.com/watch?v=4P8bwoCyRzc
Dobrze Ci tak ;P ściskam do pierwszego bólu ;))


:))))))))))
a dziękuję! bardzo.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A masz za to !! :))
www.youtube.com/watch?v=4P8bwoCyRzc
Dobrze Ci tak ;P ściskam do pierwszego bólu ;))


:))))))))))
a dziękuję! bardzo.

To jeszcze nie wszystko ;P

www.youtube.com/watch?v=ZH0P_0xOlPU

:))
Opublikowano

Ochra pomieszana z zielenią, zapach palonych liści
i nawet Niemen szemrze w papuzich kolorach :)
Czuję, jak powoli sweter mi przesiąka zapachem jesiennego ogniska.
Fajny, sugestywny wiersz Agato,
pozdrowienia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ładne. Wieczna wojna ludzi przełożona na kwiaty.
A może nazywając je, uaktywniliśmy tym samym zło, które siedzi w nas samych?
I pewnie motyl Rusałka Admirał, kiedy siada na Generale Köhlerze, donosi mu właśnie,
że jego hiacyntowy Pink Pearl (Harbor ;)) został zaatakowany przez żółtą mszycę.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ładne. Wieczna wojna ludzi przełożona na kwiaty.
A może nazywając je, uaktywniliśmy tym samym zło, które siedzi w nas samych?
I pewnie motyl Rusałka Admirał, kiedy siada na Generale Köhlerze, donosi mu właśnie,
że jego hiacyntowy Pink Pearl (Harbor ;)) został zaatakowany przez żółtą mszycę.

Pozdrawiam.

W tym momencie Generał wysyła do boju oddział biedronek - marines ;))
Dziękuję, pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   Bardzo dziękuję!  W takim razie zmieniam front atmosferyczny na radosny i liryczny! Więc ogrzewam każde słowo, by zrobiło się… domowo.  Pozdrawiam. :)))
    • @skarpetawsosie Ponieważ motyw 'danse macabre' przewija się przez historię literatury od średniowiecza, ciężko jest go unieść tak, aby nie popaść w zbyt głębokie koleiny, które już setki innych twórców wyryli w dziejach poezji. Ale jest u Ciebie ciekawe odwrócenie ról, gdzie to peelka sama zaprasza do tańca śmierć, zafascynowana nimbem, jaki jej towarzyszy. Może to w ogóle oznaczać zderzenie wyobrażeń z rzeczywistością, gdy śmierć wydaje się z początku kuszącą perspektywą lecz w ostatecznym rozrachunku peelka odkrywa jej dramatyzm i rozumie, że ostateczne rozwiązania oznaczają przekreślenie jej szans, marzeń, nadziei, możliwości. Poznanie natury śmierci przeraża, w związku z czym utwór brzmi jak ostrzeżenie przed iluzją, że jest w niej jakiś ukryty urok.   Jednocześnie z punktu widzenia poetyckiego, dużo tu jeszcze jest do przepracowania. Skupiłabym się bardziej na rzeczach konkretnych - na tym, co można zobaczyć, dotknąć, poczuć, usłyszeć. Wszelkie westchnienia, uczucia oddania są tu niepotrzebne.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Kaganiec raczej można zrzucić, a spuścić się ze smyczy, z łańcucha, z uwięzi, itd. Ta fraza źle brzmi stylistycznie.     To nie pasuje do pozostałych wersów, gdzie przecież chcesz pokazać pierwotną fascynację, więc trzymaj się tego. Pomijając konsekwencję logiczną (a raczej jej brak) - brzmi to ciężko, tak jakby wiersz na siłę chciał czytelnikowi wcisnąć własną treść.     Tu coś nie gra składniowo. Dla mnie fraza nieprzemyślana i źle zbudowana.     Te dwa wersy psują końcówkę, swoją dosłownością. To kolejne fragmenty, gdzie wiersz odbiera odbiorcy możliwość odczucia swoich własnych emocji w odniesieniu do tego, co czyta, a przecież chodzi o to, aby pojawiła się jakaś empatia.   Bardzo dobrym, mocnym  punktem jest za to:     Warto na tym wersie oprzeć puentę; jest w nim potencjał zarówno dla piszącego, żeby coś powiedzieć nie wprost, jak i dla czytelnika, żeby zastanowić się nad głębszym znaczeniem tych słów.
    • Okruszki szeptów porozsypywane przez wiatr tulę w dłoni wirują jak jesienne liście skroplone smakiem milczącej  tęsknoty   za horyzontem zapętlony taniec mew kołysze wspomnienia  wzburzonymi falami i twoje imię wołane przez dogasające w słońcu echo

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @rockthewriter   Zastanawiający wiersz …pełen kontrastów…   podoba mi się i …nie podoba ;)  tak naprawdę bardzo mi się podoba :) 
    • @bazyl_prost sam też nie znoszę pasów szczekających na wiatr. Ale przecież taka ich natura. Chcą nas chronić.@KOBIETA mnie też.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...