Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kamień wieczności

M_Patriota

Przez M_Patriota
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

M_Patriota

M_Patriota

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Pod tym kamieniem położę wiersze podpisane moim imieniem,
może przetrwają tyle, co on.
A kiedy po latach, czy stuleciach słowa mocy nabiorą -
uniosą ten kamień, który z wiecznej martwicy stanie się żywy.
Wtedy przemienię się do martwych, zadowolonym będąc,
że kamienie żyją, a poeci umierają.

Wiersz pisany w dniu 07.11.2010 roku.

Mariusz_Sukmanowski

Mariusz_Sukmanowski

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rozumiem ,że odczuwasz nieodpartą chęć pisania i masz ,tak ,masz człowieku do tego prawo.Tylko jedna malutka prośba: wybierz jakiś temat.Nie męczy cię to pisanie o niczym? czytasz swoje wiersze ,czy momentalnie po napisaniu wrzucasz na portal?
To nie krytyka ,bo ta z pewnością nic nie da .To apel.
Mariusz_Sukmanowski

Mariusz_Sukmanowski

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Kimkolwiek jesteś nasz genialne poczucie humoru:):):) Na śmierć zapomniałem o zaczarowanym ołówku.pozdr

ojjjj, żebyś Ty wiedział jakim Kimkolwiekiem jest On! wow!!!!!!!!!!
:D
Aż tak mnie to nie interesuje.To była typowa reakcja chwili.Lubię się pośmiać.:)pozdr
Magda_Tara

Magda_Tara

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ojjjj, żebyś Ty wiedział jakim Kimkolwiekiem jest On! wow!!!!!!!!!!
:D
Aż tak mnie to nie interesuje.To była typowa reakcja chwili.Lubię się pośmiać.:)pozdr

a ja byłam uparta ;D i wiem. wypożyczamy książki (dziecinne) z jednej biblioteki.
pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aniat.
      Grudniowa cisza

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • A.Between
      Mapy bez powrotu

      Przez A.Between · Opublikowano

      Szukałem balsamu — na blizny, na echo dawnych ran; nostalgia, jak woda w starych kadziach, rozlewa się po grudniowym niebie.   Chłód spuszcza głowę, rozkłada woal szronu, szepcze do siebie po cichu i nie patrząc w przód — idzie dalej.   Na parapecie czarny kot jak przecinek w zdaniu dnia, straszy sikory drżeniem ogona, jakby bronił tajemnicy zimy.   Bo czasem najgłębsze ukojenie znajduje się dopiero wtedy, gdy odczytasz własne rany jak mapę powrotu do siebie.   Wiesz kiedy nasze dłonie spotkają się w pół drogi, zgaśnie ciężar zim lecz błogi rytm nigdy nie wróci.   I co wtedy ? Czy już bez lęku przyjmiemy swoje słowa, jakby bliskość była pieśnią, nową prostą formułą - zostań.    Boję się odpowiedzi, bo może nie będzie w niej gwarancji może bliskość nie być hymnem lecz zgodą na brak melodii.
    • violetta
      Zaklęcie

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius anioł ze mnie taki szybko gojący:) noga już prawie nie boli, może troszkę, w nocy się budziłam, czułam równie, już jest stabilna noga:)
    • infelia
      Pokuta

      Przez infelia · Opublikowano

      Dwadzieścia lat w ciemnym lochu. Dwadzieścia lat odbijania się niczym Piłka od krat i stalowych wrót. Ocierania się o szare betonowe ściany   Na spacerniaku, jak na wybiegu dla psów. Klawisz na klawiszu brzęczał głośno, Choć nie było tam pianina ni akordeonu. Dzisiaj siedzę na kamieniu polnym,   Sama jak palec u ręki, łzy leję, łkam Na widok słońca, które chowało się Przede mną ze wstydu przez tyle lat. Nawet teraz, gdy rzucę okiem wokoło,   Nie widzę swego cienia, nawet śladu, Jakby mnie nie było; czy zostałam duchem Niewidzialnym, nocną zjawą, marą? Dłubię patykiem w ziemi, rozmyślając   Co dalej, jak wstać na nogi, gdzie iść? Świerszcz w trawie dla mnie nie zagra, Kundel ze wsi wyszczerzy tylko kły. Powlokę się przed siebie, mocno trzymając   Swoje łachmany, nim odbierze je złośliwy wiatr, A błotnista ziemia wessie drewniane chodaki. Mój cały dobytek zebrany w te stracone I przespane dwadzieścia ostatnich lat. @infelia Inspiracją - serialowa Pati.
    • Rafael Marius
      Zaklęcie

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wiele na to wskazuje.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...