Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

prośba


Rekomendowane odpowiedzi

układam w pościeli
utkany rozognionymi nićmi kokon
wyszywam siebie na nowo
proszę nie budź mnie

pozostaw
w woni rozsypanych wzruszeń
oddaj szeptów swoich wzór
rozpuść

nie mów mi, że nadchodzi dzień
z lustra oczu sączę tlen
na ustach pozostawmy posmak
dwóch cudownych słów

pozwól
wtopić się w twój cień
objąć wilgoć wczorajszych ruchów
pozwól w apetycie pozostać

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W końcu muszę ugryźć ten tekst, nim zejdzie z pola widzenia. A tak miąłem niepewnie w palcach te Pani wołacze... Po namyśle: odseparowane od baz, nie trzepotałyby mi tak po oczach. Bo tak ogólnie to są potrzebne.

"układam w pościeli
utkany rozognionymi nićmi kokon
wyszywam siebie na nowo
proszę

nie budź mnie

pozostaw

w woni rozsypanych wzruszeń
szeptów swoich wzór

oddaj
rozpuść

nie mów mi że nadchodzi dzień
z lustra oczu sączę tlen
na ustach pozostawmy posmak
dwóch cudownych słów

pozwól

wtopić się w twój cień
objąć wilgoć wczorajszych ruchów

pozwól

w apetycie pozostać"

- tak mi lepiej, ale może mam jakiś szczególny a utajony astygmatyzm ;) Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • los to niewiadoma zawsze racje ma pogodziłem się z tym   los to horyzont chwil nie boje się ich szacunek mam   losu się nie boje co mi pisane tylko on prawdę zna   dlatego nie narzekam kupuje to co mi da nie szukam wad   bo wiem że los to nie tylko smutki on uśmiech zna
    • Dzieło Boga   Spójrz jak tu pięknie, spójrz dookoła, Tutaj jezioro, tam stary las, A tam szczęśliwy ptaszek zawoła Tych, którym we śnie cofnął się czas.   Zielone łąki pod nieboskłonem Czarują kwieciem soczystych traw A przeszczęśliwy harmonii tonem Dumnie wśród kwiatów jawi się paw.   Tam myszka z norki pyszczek wychyla Zbudzona trelem słowiczych nut, Tu polny kwiatek pszczółka zapyla Bo miś już czeka na słodki miód.   Krokiem leniwym borsuk przyczłapie Pewnie by smacznie chciał jeszcze spać Ale tam jeleń tak głośno chrapie, Że trudno przy nim spokojnie stać.   Małe zajączki ze snu zbudzone Skaczą szczęśliwe w górę i w bok, Porannym ciepłem słońca niesione Żegnają nocki ponury mrok.   Na horyzoncie w swym majestacie Budzą się szczyty uśpionych gór Jeszcze w zimowej i białej szacie Spóźnione biegiem wiosennych pór.   To dzieło Boga. To Jego dary Dla mnie, dla ciebie, dla wszystkich nas To Jego źródło mocy i wiary Który zatrzymał istnienia czas.   W swej łaskawości Bóg nam darował Nie tylko życie, ale i świat… Pora byś wreszcie Mu podziękował Za cud w tym świecie przeżytych lat!                                                     Ryszard Galant                                                 Mierzyn 09.10.2019      
    • @Kwiatuszek Lekko, potoczyście, a co do treści proponuję nie czekać już, tylko uzbroić się w rzeczy i na słońce i na deszcz i ruszać na podbój jeziorno-leśnej krainy. Pozdrawiam :)
    • @andrew I tak z każdym obrotem kół, czy to słońce, czy deszcz, zbliżacie się do celu. W treści czuć skrzydła niosące jadących. Pozdrawiam :)
    • @Dagmara Gądek Dziękuję Dagmaro za tak obszerny komentarz i Twoje mądre refleksje pod wierszem:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...