Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

tomik "patykiem"


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Miło mi ogłosić, że jest już gotowy mój tomik „patykiem”*** - debiut książkowy. 

W pierwszej kolejności bardzo dziękuję Panu Bogdanowi Zdanowiczowi za redakcję i przygotowanie do druku. Proszę przyjąć słowa uznania za Pana pracę, za jej profesjonalną jakość oraz jej wymiar - dla debiutanta myślę że ważny bo – uczący :) Dziękuję Panie Bogdanie!

Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do realizacji przedsięwzięcia. Oczywiście, że ważne są opinie i uwagi tutaj pod wierszami, jak również te poza portalowym widokiem :))) 

Chętnych na otrzymanie tomiku proszę o kontakt ze mną przez „pw” i podanie danych (personalia, adres). Nakład nie jest duży - ilość ograniczona. 

Za przesłany egzemplarz nie oczekuję żadnej należności finansowej. Natomiast niniejszym proszę o wsparcie datkiem - według własnego uznania - 3 letniego Kajtka Świtonia ze Słupska, podopiecznego Fundacji Pomocy Dzieciom z Chorobą Nowotworową w Warszawie. W przesyłce oprócz tomiku znajdować się będzie gotowy druk przekazu na subkonto Fundacji z miejscem na wpisanie odpowiednich danych. Z góry dziękuję - temat jest ważny, cóż... życie darzy niejednakowo. 
  
Pozdrawiam. 
  
  
*** 
Krzysztof Bojko „patykiem
Gorzów Wielkopolski, wrzesień 2011
ISBN 978-83-933414-0-5
(format 148x148 mm, str. 48) 

  
PS: tutaj trochę informacji o Kajtku:
www.twojewiadomosci.com.pl/content/kajtek-czeka-na-tw%C3%B3j-gest

Opublikowano

Ogromnie się cieszę, że projekt doszedł do skutku. widziałam okładkę w zapowiedziach - kapitalna, wnętrze zapewne nie gorsze, znając Twoje teksty, Krzysztof.
serdecznie gratuluję i oczywiście łapię jako pierwsza (jak tylko dostanę, napiszę o wrażeniach po lekturze tomiku).
Bogdanowi gratuluję również - dobra robota.

i cel godny.

Opublikowano

dziękuję wszystkim :) cóz... naprawdę warto było.

Panie Bogdanie - jeszcze raz bardzo ale to bardzo dziękuję :)

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:))))))))))
A NIE MóWIŁAM ??????
ściskam raz jeszcze, Krzyś
:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dziękuję. póki co pora odsapnąć nieco... ;)
pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin Dziękuję za każde mądre słowo. @Bożena De-Tre No tak po ludzku-:) z wschodem słońca dziękuję ……..( kropek proszę nie liczyć czasu szkoda….jest przecież „ darem ulotnym”.
    • @Naram-sin Dziękuję za wyczerpujący komentarz. Wiersz pisany po dłuższej przerwie (taka sobie wymówka ;)), co nie zmienia faktu, że zgadzam się z Tobą co do jego wad. W trakcie pisania ogarnęło mnie lenistwo i średniówkę sobię darowałem.   Dzięki raz jeszcze za wypunktowanie!   J
    • Krótki, zastanawiający. Dużo w tym wierszu ukrytego niedosytu. Piękno, które powinno ukoić, nakarmić, wymyka się, jak te nienamalowane ptaki. To może być chociażby niedosyt twórczy. Istota rzeczy, którą chciałoby się utrwalić, jest poza zasięgiem, jest w innym folderze. Czeka na odkrycie, ale podmiot liryczny patrzy w innym kierunku. Tekst próbuje też zgłębić sam proces przetwarzania dziś zobaczonego na obraz poetycki i przez to jest, z pewnej perspektywy, autoteliczny.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        rozwinął się   Na hip hopie znam się średnio. Mogę tylko pobieżnie ocenić, że tekst ma cechy charakterystyczne - używa  przejaskrawień, posługuje się karykaturą i elementami groteski, reprezentuje postawę buntu, zdecydowanie anty-mieszczańską. Podejmuje typowe tematy, np. blaski i cienie dorastania w mieście (świat blokowisk), próby ucieczki od nudy, marazmu, bylejakości, muzykę traktuje jak drogę do wolności. Mocne jest poczucie przynależności grupowej, nawiązanie do wspólnych doświadczeń. Uliczny język ma podkreślić odcięcie się od konserwatywnej rzeczywistości. Znaczy się, chyba jest dobrze. Ale jako boomer, to co ja tam wiem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tylko film? To wcale nie brzmi uspokajająco. Wiele filmów potrafi siedzieć człowiekowi w głowie przez całe życie. Zostaje jakiś wstrząsający obraz, jakaś przeżyta emocja, jakiś trigger, który później w najmniej oczekiwanych momentach uruchamia rozmaite psycho-reakcje. Np.obejrzane w dzieciństwie filmy dla dorosłych albo horrory. W wierszu film można rozpatrywać niedosłownie (np. przenośnia życia), rzecz jasna, i wtedy jeszcze bardziej potęguje się to coś niepokojącego. Jest takie internetowe powiedzenie, że' tego się nie da od-zobaczyć.' Zjawiska, osoby,sytuacje wdrukowane w podświadomość są w stanie nękać bardzo długo. Ogród na końcu - to, bez wątpienia jest to - powrót do raju, gdy filmy (kolejne epizody życia) się skończą. Wtedy następuje także uwolnienie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...