Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dwa pogrzeby

Tomasz_Biela
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Tomasz_Biela

Tomasz_Biela

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

leży pochowany co dzień świeżo
jeszcze kwiaty na nim leżą pachną
troską rodzinnego bukietu jeszcze
żołędzie go łaskoczą jeszcze słucha
jak się przy nim mądrzą

okres z dzieciństwa pachnie chryzantemą

(dojrzewanie nigdy się nie skończy
obsypywane solą jak zielsko wokół grobu)

*

leży pochowany co dzień świeżo
już kwiaty na nim więdną już
nie czuć zapachu tanich perfum
już nad nim nie panują
przychodzą tylko ponarzekać

już nie pamiętamy
kto tam jest lub co tam jest
prawdopodobnie horyzont pod powieką
szuka odpowiedzi
swędzi rozgrzebywany palcem

złamane skrzydło

złamane skrzydło

Opublikowano
Opublikowano
już nie pamiętamy
kto tam jest lub co tam jest

niestety tak jest i nic tego nie zmieni

prawdopodobnie horyzont pod powieką
szuka odpowiedzi
swędzi rozgrzebywany palcem
baaardzo świetna fraza, Tomku!!!!

Jeśli wiersz nawet nie o umrzyku, to porusza kwestię posmiertna, tak czytam
o ludziach pamiętamy, kiedy są nam potrzebni, a potem, zapominamy
sprawdza sie przysłowie-
"kiedy bieda to do żyda
gdy po biedzie, pocałuj mnie w d.. żydzie"

pozdrawiam Tomku!!!
Waldemar Talar

Waldemar Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witaj Tomaszu - i co ja biedny mam napisać - skoro inni też nie za bardzo odkryli
sensu wiersza - bez urazy dla nich oczywiście - bo może to tylko ja mam taki problem
Nie mniej wiersz zatrzymuje i zmusza do głębszego myślenia , a to już bardzo dobrze
świadczy o nim.
pozd.

Tomasz_Biela

Tomasz_Biela

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ja mam podobnie jak Ty Rafał / te wiersze które uważam za dość udane są odbierane ze takie sobie a wiersze które powstały więcej sercem niż sercem i rozsądkiem są postrzegane za dobre bądź lepiej /

dzięki za akceptację i zrozumienie / to i tak ważne po wielu latach spierania się ze słowem i przekazem /

t

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      "Enola Gay"

      Przez andrew · Opublikowano

      @Annna2 Jaka droga do Boga, z Bogiem do siebie. Czy czlowiek potrafi ocenić, wybrać. Jak wyglądałby świat gdyby nie było tego lotu. Jedno jest pewne, byłby inny...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • Arachrine
      dnia o godzinie

      Przez Arachrine · Opublikowano

      @Natuskaa Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? Można. Bo te, na które się przygotowujemy, nigdy nie wyglądają tak, jakbyśmy chcieli, a te drugie często wprost przeciwnie.   Świetny tekst. Szczególnie podobał mi się fragment z listonoszem. 10/10
    • Florian Konrad
      Opętacz

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @Leszczym Dziękuję.@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję również :D 
    • Leszczym
      Teoria względności

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Stracony Bardzo mi się podoba to spostrzeżenie i jest bardzo prawdziwe, życiowe w sposób nawet dalej idący niż to się powszechnie uważa :))
    • Natuskaa
      dnia o godzinie

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? To, na które zbieramy doświadczenia, jak wiano pod związek z jakim przyjdzie nam się mierzyć. Czy obie umówione strony taplają się w podobnych zajęciach, zanim nie otrzymają stopnia mistrzowskiego i nie wpadną na siebie w sposób całkowicie niewytłumaczalny? Dla tych którzy przeżyli coś takiego odpowiedź jest prosta. Tutaj nie ma pomyłek. Nie było możliwości ucieczki i z tą myślą się pozostaje...   Siedzę i zastanawiam się nad tym, co z tego wynikło? Z lat złego, z lat dobrego, z lat potem, z lat przedtem... bo wchodząc w kolejny zakręt, wiem, że potrzebuje kogoś nowego, choć jeszcze nie wiem, kto to będzie. Z kim jeszcze jestem umówiona? Kto jeszcze jest mi coś winien, a komu być może ja coś powinnam wynagrodzić... ?   Wielkie koło się okręca, niektórzy śmią twierdzić, że można się naraz rozstać ze wszystkimi możliwościami i ludźmi . Spłacić tego i owego i nie zaciągnąć żadnych nowych zobowiązań. Na raz – czy to możliwe? Że już nikt o nic nie ma prawa się upomnieć? Że można odciąć pępowinę świata nie rozmnażając się? Nie rozmawiając z kimś? Rozmawiając z kimś za często, zbyt nachalnie... Nie przenosząc wiadomości... jak mucha, albo pszczoła z miejsca na miejsce.   Kto roztrzaska swoje koło zdarzeń i w spokoju usiądzie po środku własnego "em" czekając na śmierć fizyczną? Nawet w oczekiwaniu można sobie powiązać ręce albo nogi. Zawsze przecież do drzwi może zadzwonić listonosz. Jak odbierzesz polecony - to masz nowe zadanie, a jak nie odbierzesz - to może sam będziesz miał możliwość zostać listonoszem... wszak poczuć deszcz, kły wszelkich psów domowych i ludzkie „przyjęcia” na własnej skórze to jest dobra nauczka, za niedocenienie czyjegoś wysiłku. Może dlatego moja babcia zawsze częstowała listonosza talerzem zupy... zupa to też jakaś forma spłaty.   Siedzę nad tekstem, nie moim tekstem... coś mnie przerosło, coś mi wyrosło, coś wyhodowałam nie spodziewając się tego. Płaczę nad tekstem... Czy to dobrze? Podobno łzy szczęścia zawsze są dobre.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...