Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mam nowy koncept a propos wierszy
kapryśną wenę na pysk wywalę
zakładam biznes znaczy hodowlę
jest duży popyt na wiersze z jajem
dla malkontentów produkt uboczny
drapnie się czasem i wiersz z pazurem
konkurent nie śpi muszę być pierwsza
puenty nie zdążę lecę po kurę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


owszem donosisz nawet te duże
co to w sprzedaży są klasy lux
czasami mają dwa żółtka kurze
a Ty skorupki mi sypiesz tu
:)))

pozdrawiam Jacek
no to mi niezłą robisz reklamę
chyba się zaraz za kieszeń chwycę
jak będą straty kto będzie sprzątał
wtedy jak w banku masz jajecznicę

:)
Opublikowano

Alu, w formie, i znów żartobliwa!!! Doskonale!

musi być rosół, skoro - niedziela.
musi być dobrze, gdy znów są wiersze.
poezja długo się opierdziela.
ale zbyt długo - to grzeszy, grzeszy!

Buziaki za takie kurze wiersze, Alu,

Para:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



prawdę powiadasz, poeta z wiersza
zysku ma tyle co figa z makiem
a drapie papier jak nawiedzony
to niepojęte przecież jest jakieś

nie pokazując palcem nikogo
zawsze bezpieczniej jest wytknąć siebie
zamęczam wierszem do zanudzenia
czemu to robię przyrzekam nie wiem

nie ma co gdakać włażę na grzędę
ale chcę przedtem wszystkich przeprosić
nie zabijajcie mnie na niedzielę
bo takie jaja mało kto znosi

:) Dziękuję
Opublikowano

autorka dała wiersz smakowity
zaraz dostała same profity-
one w postaci są rymowanek
od wielbicieli oraz od fanek:)
no i autorka z wielkiej radości
wszystkich chwalących rosołem gości
a gdy nakarmi już brzuszki puste
siądzie wraz z weną (to oczywiste)
stworzy poezję- siódmy cud świata
która potomnym przetrwa przez lata
pozdrawiam:))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Szukałem balsamu — na blizny, na echo dawnych ran; nostalgia, jak woda w starych kadziach, rozlewa się po grudniowym niebie.   Chłód spuszcza głowę, rozkłada woal szronu, szepcze do siebie po cichu i nie patrząc w przód — idzie dalej.   Na parapecie czarny kot jak przecinek w zdaniu dnia, straszy sikory drżeniem ogona, jakby bronił tajemnicy zimy.   Bo czasem najgłębsze ukojenie znajduje się dopiero wtedy, gdy odczytasz własne rany jak mapę powrotu do siebie.   Wiesz kiedy nasze dłonie spotkają się w pół drogi, zgaśnie ciężar zim lecz błogi rytm nigdy nie wróci.   I co wtedy ? Czy już bez lęku przyjmiemy swoje słowa, jakby bliskość była pieśnią, nową prostą formułą - zostań.    Boję się odpowiedzi, bo może nie będzie w niej gwarancji może bliskość nie być hymnem lecz zgodą na brak melodii.
    • @Rafael Marius anioł ze mnie taki szybko gojący:) noga już prawie nie boli, może troszkę, w nocy się budziłam, czułam równie, już jest stabilna noga:)
    • Dwadzieścia lat w ciemnym lochu. Dwadzieścia lat odbijania się niczym Piłka od krat i stalowych wrót. Ocierania się o szare betonowe ściany   Na spacerniaku, jak na wybiegu dla psów. Klawisz na klawiszu brzęczał głośno, Choć nie było tam pianina ni akordeonu. Dzisiaj siedzę na kamieniu polnym,   Sama jak palec u ręki, łzy leję, łkam Na widok słońca, które chowało się Przede mną ze wstydu przez tyle lat. Nawet teraz, gdy rzucę okiem wokoło,   Nie widzę swego cienia, nawet śladu, Jakby mnie nie było; czy zostałam duchem Niewidzialnym, nocną zjawą, marą? Dłubię patykiem w ziemi, rozmyślając   Co dalej, jak wstać na nogi, gdzie iść? Świerszcz w trawie dla mnie nie zagra, Kundel ze wsi wyszczerzy tylko kły. Powlokę się przed siebie, mocno trzymając   Swoje łachmany, nim odbierze je złośliwy wiatr, A błotnista ziemia wessie drewniane chodaki. Mój cały dobytek zebrany w te stracone I przespane dwadzieścia ostatnich lat. @infelia Inspiracją - serialowa Pati.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wiele na to wskazuje.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...