Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zakamarki


Rekomendowane odpowiedzi

Przeklęta misja w naszej skorupie,
Która zwie się sercem.
Nasze drogi zawiłe, na wyjałowionej ziemi stawiamy kroki.
Zawistni przechodnie, nie dadzą nam wody.
Dlatego nie ufaj nikomu, polegaj na sobie.

A kiedy odejdzie smutny dzień pogoni,
Niepewnych podróży, zagubionych dłoni.
Odnajdę Ciebie na wzgórzu świętej woni.
Gdy tylko zdejmiesz kapelusz etykiet i nazw,
Odkryjesz w sobie nie poznany świat.

W zakamarkach serca odkurzyłem mieszkanie,
Wyrzuciłem śmieci i stare zbroje.
Nie ma cieni, niepotrzebnych rzeczy i
Spalenizny złej strawy.
W zakamarkach mej duszy pojawiła się tęcza.
Coraz to większa, coraz piękniejsza.
Jej barwy mienią się w kolorach miłości i chwały.
Na niebie ujrzałem płomienny znak wiary,
Krzyż upleciony z miliona gwiazd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wiesz masz rację, że każdy pisze raz lepiej raz gorzej.
moim zdaniem w wierszu niepotrzebne są wielkie litery oraz większość znaków interpunkcyjnych. popracuj jeszcze nad nim a moe coś z tego będzie. unikaj rymów, bo widzę, że nie są Twoją najlepszą stroną. Ja sam nie rymuję, bo szczerze mówiąc nie umiem, a nie chcę częstochowizny (Ty chyba też nie). ok pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...